Chcesz swoje dzieci traktować tak samo, ale nie umiesz. Oto 4 pomocne strategie

Według psychologów uczucia rodziców względem dzieci oraz wychowanie ich zależne jest od kolejności narodzin. Okazuje się, że to dziecko, które jest najmłodsze, najczęściej rodzice rozpieszczają i dłużej niż starsze dzieci traktują jak malucha. Również od tego, jako które w kolejności się urodziły, zależne są osobowości naszych dzieci.

Zależnie od tego, czy masz jedno, dwoje czy troje dzieci, każde z nich taktujesz inaczej, choć być może wydaje ci się to nieprawdą. Kiedy już sobie to uświadomisz i przyjmiesz do wiadomości, łatwiej będzie ci zastosować strategię wychowawczą, która sprawi, że nie skrzywdzisz swoich dzieci np. faworyzowaniem.

Oto strategie, które warto stosować wobec dziecka: najstarszego, średniego, najmłodszego oraz kiedy wychowujemy jedynaka.

Pierwsze dziecko często jest dla rodziców wielką niewiadomą. Muszą nauczyć się opieki nad nim, reagowania na jego potrzeby, ale również wszystkiego, co wiąże się z byciem rodzicem. Taki maluch często wymaga połączenia odpowiedzialności i pozytywnego wzmocnienia ze strony rodziców. Dawanie mu wsparcia potrzebne jest dlatego, że najstarsze dzieci najczęściej mają cechy przywódcze i aspirują do bycia liderami.

Docenianie jego wysiłków odgrywa kluczową rolę w budowaniu pewności siebie – okazuj mu szacunek, motywuj i świętuj każdy najmniejszy sukces. Najstarsze dzieci często są niezależne, bardzo samodzielne, odpowiedzialne. To wiąże się z tym, że rodzice są z nich dumni, stawiają jako wzór dla rodzeństwa, co w skrajnym wydaniu może prowadzić do presji.

Zamiast tego warto mu stawiać realne cele, doceniać bez względu na wszystko i rozmawiać o tym, dlaczego porażki są ważne i potrzebne. Pedagodzy dziecięcy zaznaczają też, że rodzice powinni spędzać z najstarszym dzieckiem czas sam na sam, bo może czuć się pomijane, kiedy skupiamy się na bardziej wymagających uwagi młodszych dzieciach.

Średnie dzieci mogą czuć się przyćmione, dlatego zapewnienie im indywidualnej uwagi i docenianie osiągnięć jest niezwykle istotne. Rodzice powinni z nimi również spędzać czas sam na sam i pomagać w odkrywaniu siebie, np. poprzez hobby i zajęcia dodatkowe.

Czas bez reszty rodzeństwa jest o tyle ważny, że drugie dziecko nigdy właściwie nie miało możliwości bycia jedynym, któremu rodzice poświęcają czas i uwagę. Warto też pamiętać o tym, że podświadomie rodzice porównują młodsze dziecko do starszego, więc najlepiej unikać stawiania najstarszego jako ideału, do którego młodsze powinno dążyć. Jego wiedza i umiejętności powinny być traktowane indywidualnie, bez stawiania na piedestale starszego brata lub siostry.

Najczęściej najmłodsze wychowujemy bardzo swobodnie, bo nasze doświadczenie i wiedza są na dużo wyższym poziomie niż w przypadku pierwszego czy drugiego dziecka. Dzięki swobodzie maluch ma możliwość odkrywania swojej tożsamości, ale warto pamiętać, że granice są ważne dla każdego dziecka. Nie wpadnijcie w pułapkę nadopiekuńczości albo nadmiernego pobłażania, bo to tylko utrudni mu naukę samodzielności i radzenia sobie z wyzwaniami.

Dlatego warto postawić na pozytywną dyscyplinę, wspieranie i dawanie szansy na samodzielne podejmowanie decyzji. Najmłodsze dziecko powinno mieć obowiązki, by budowało w sobie odpowiedzialność i niezależność. Taki maluch, który jest najmłodszy w rodzinie, często szuka uwagi najbliższych poprzez negatywne zachowania. Pamiętaj wtedy, że to przejaw proszenia o uwagę: poświeć mu czas, pomóż w rozwijaniu zainteresowań.

Dziecko, które nie ma w domu kontaktu z innymi dziećmi, powinno być wspierane w rozwoju poprzez socjalizację, zabawy, zajęcia dodatkowe i zaangażowanie społeczne, ponieważ może odczuwać brak towarzystwa rówieśników w zabawach. Rodzicom jedynaków jest łatwiej budować relację z dzieckiem, bo nie muszą dzielić uwagi i czasu na kilkoro dzieci.

Bądźcie razem w zabawie, ale unikajcie presji wobec malucha. Kiedy dziecko jest jedno, rodzice często stawiają mu zbyt wysokie wymagania, jeśli chodzi o naukę czy umiejętności. Zamiast tego skupcie się na rozwoju osobistym, traktowaniu nauki jako zabawy. Jeśli widzisz, że dziecku brakuje towarzystwa rówieśników, aktywniej spędzaj z nim czas na jego zainteresowaniach, ale zadbaj też o to, by miało przyjaciół i bliskich, którzy zapewnią mu towarzystwo.

Źródło: scarymommy.com