Jako ostatnia dowiaduję się o stroju na Dzień Niepodległości. Zachowanie nauczycielki to absurd

Obchody Dnia Niepodległości w szkołach i przedszkolach bywają niezwykle uroczyste. Dzieci śpiewają hymn Polski, mówią patriotyczne wierszyki i śpiewają wojskowe piosenki, a wszystko to w podniosłej atmosferze. Od nauczycieli moich synów też co roku dostaję informację o tym, że dzieci w szkole i przedszkolu mają być ubrane na galowo, że będzie w placówce akademia itp.

W tym roku sytuacja jest o tyle utrudniona, że 11 listopada wypada we wtorek, a poniedziałek 10 listopada większość placówek ustanowiła dniem wolnym. W związku z tym wiele miejsc zdecydowało się na obchody 11 listopada już 7 listopada w piątek. Tak było u starszego syna, ucznia szkoły podstawowej: dostałam w Librusie wiadomość od wychowawczyni z prośbą o ubranie uczniów tego dnia na galowo.

Młodszy syn chodzi jeszcze do przedszkola, więc informacje między nauczycielami a rodzicami są przekazywanie mniej formalnie: albo na grupie na Messengerze przez innych rodziców, albo dosłownie w drzwiach sali. To w przedszkolu właśnie miała miejsce sytuacja związana z Dniem Niepodległości, która doprowadziła mnie do białej gorączki.

Świetnie rozumiem, że czasami panie są zabiegane, mają 25 przedszkolaków pod opieką i nie zawsze udaje im się ze wszystkimi rodzicami porozmawiać o tym, co ważne. Ale moje dziecko ostatnio dwa tygodnie było chore i po tak długiej nieobecności poszło do przedszkola pierwszy raz w środę. Po całym dniu pobytu syn został po południu odebrany. Panie nawet skomentowały, że po tak długiej nieobecności to był dla niego całkiem udany dzień. Nie powiedziały nic więcej.

Kolejnego dnia rano do przedszkola zaprowadziła go babcia. W wejściu do sali usłyszała, że moje dziecko nie może dziś zostać, bo nie ma na sobie stroju galowego. Rozumiecie? Dzień wcześniej nikt o tym nie wspomniał, kiedy odbierałam syna. Żaden z rodziców nie wspomniał o tym nawet słowem na grupie. Pani tłumaczyła się, że mówiła rodzicom wcześniej. Cóż, mi nie powiedziała.

Skończyło się tak, że babcia musiała zostawić dziecko w przedszkolu, jechać specjalnie z powrotem do domu po strój galowy i przywieźć mojemu synowi odpowiednie ubrania. Bo 6 listopada (choć wszystkie inne placówki robiły to dopiero 7 listopada, zgodnie z zarządzeniem MEN) akurat przedszkole mojego syna obchodziło Dzień Niepodległości.

Plusem całej tej sytuacji był fakt, że byłam wtedy w pracy poza naszym miejscem zamieszkania i to nie mnie panie odmówiły przyjęcia dziecka do grupy przedszkolnej z powodu nieprawidłowego stroju. Byłam tak wściekła, że cieszę się, że jednak to nie ja prowadziłam wtedy z nimi rozmowę. Bo nie wiem, co bym im powiedziała.

Najbardziej w tym wszystkim było mi jednak szkoda 5 -letniego syna, który nie rozumiał, dlaczego ktoś robi problem z powodu jego ubranka. Sam mi potem przyznał, że czuł się, jakby to była jego wina. Zawsze ceniłam jego opiekunki, uważałam je za ciepłe i profesjonalne pedagożki, ale ta sytuacja bardzo mnie zasmuciła. Poczułam, jakby przepisy i ustalenia były w tym wszystkim ważniejsze niż samopoczucie dziecka.

Co do takich wiadomości na ostatnią chwilę, to mam jeszcze jedną refleksję. Otóż ostatnio kolega z pracy również narzekał, że wieczorem dzień przed akademią nauczycielki wysłały prośbę o ubranie dzieci w specjalny sposób. Gdyby chodziło o strój galowy to w porządku – każdy rodzic zazwyczaj jest przygotowany i ma w domu biało-czarne lub biało-granatowe ubranie na takie okazje.

Tu panie jednak poszły o krok dalej – góra stroju miała być biała, ale dół... czerwony. Tak, żeby dzieci nawiązywały ubiorem do kolorów polskiej flagi. No absurd. Już widzę, jak rodzice wszystkich przedszkolaków mają w domu czerwone spodnie i spódniczki, i to jeszcze takie bardziej eleganckie, bo przecież nie założymy do koszuli dresowych spodni, prawda?

Dlatego chciałabym na koniec zaapelować do nauczycieli i wychowawców: informujcie rodziców o takich rzeczach z wyprzedzeniem. Nie dzień przed, nie późnym wieczorem w przeddzień akademii. Zawsze z odpowiednim marginesem czasu, który pozwoli spokojnie się przygotować.

Rodzice naprawdę chcą współpracować, zależy im na tym, żeby dzieci wyglądały odświętnie i czuły się częścią szkolnych uroczystości. Ale wielu z nas łączy pracę zawodową, obowiązki domowe, opiekę nad dziećmi, często młodszym rodzeństwem czy starszymi rodzicami. W tym natłoku zadań taka informacja przekazana z wyprzedzeniem to nie fanaberia, tylko zwykły wyraz szacunku i zrozumienia.

Niech dzień przed uroczystością będzie już tylko przypomnieniem — a nie momentem, w którym dopiero dowiadujemy się, że nasze dziecko bez odpowiedniego stroju nie może wziąć udziału w wydarzeniu, które przecież miało być dla niego radosnym przeżyciem.