Ten styl rodzicielski to pomyłka. Na pozór wydaje się dobry, ale krzywdzi dzieci

Wydawać by się mogło, że permisywny styl wychowawczy ma dobre założenia. Termin ten pochodzi z teorii Diany Baumrind, psycholożki rozwojowej, która nazwała i opisała trzy główne style wychowawcze: autorytatywny, autorytarny i permisywny. Permisywne rodzicielstwo nazywane jest też pobłażliwym i to dobrze oddaje jego istotę. 

Rodzic permisywny jest bardzo wrażliwy na emocjonalne potrzeby dziecka i stara się je zawsze zaspokajać. Nie ma wymagań, a jeśli nawet wyznacza granice, ma problem z ich egzekwowaniem. Nie jest też konsekwentny. To, co jednego dnia jest obowiązującą w domu zasadą, kolejnego może już być nieaktualne, jeśli dziecko nie chce się do niej dostosować.

Permisywny rodzic jest:

Dziecko wychowywane przez permisywnych rodziców ma dużo wolności. Może podejmować samodzielnie decyzje, nawet w obszarach, w których przydałoby mu się przewodnictwo osoby dorosłej. Rodzic daje dziecku niemal pełne przyzwolenie na kierowanie swoim zachowaniem. Zachowania rodziców permisywnych cechuje wrażliwość, brak wymagań, duża swoboda i akceptacja. Rodzicielstwo permisywne bywa nazywane wychowaniem bezstresowym.

Wydawać by się mogło, że permisywne rodzicielstwo ma dobre założenia (m.in. otwartość na potrzeby dziecka, wychowanie oparte na miłości i silnej więzi emocjonalnej), jednak przez ekspertów nazywany jest jednym z najgorszych stylów wychowawczych. Wśród największych wad tego stylu wymienia się:

Długofalowe skutki permisywnego stylu wychowawczego

Dziecko wychowane przez permisywnych rodziców nie ufa we własne siły, jest niedojrzałe, ma problem z kontrolą impulsów. Z drugiej strony jest zadowolone z siebie i ma pozytywne nastawienie do życia.

Wśród negatywnych skutków permisywnego rodzicielstwa badacze wymieniają m.in.:

Spójrz na poniższe zdania opisujące różne sytuacje. Jeśli stwierdzisz, że właściwie opisują twój styl wychowawczy, może okazać się, że jesteś permisywnym rodzicem:

Jeśli uważasz, że możesz być permisywnym rodzicem, nie rób sobie wyrzutów, tylko małymi krokami wprowadź zmiany. Może byłaś wychowywana przez rodziców autorytarnych i chcesz zrekompensować to własnemu dziecku, a może po prostu jesteś zmęczona i zestresowana i nie znajdujesz w sobie siły na stawianie granic i egzekwowanie pożądanych zachowań.

Bez względu na powód, nie jest za późno, żeby to zmienić. Twoje dziecko najprawdopodobniej będzie się początkowo buntować, ale zachowaj spokój i zacznij stawiać pełne miłości granice. Po to, by dziecko miało dobre życie. Przecież od tego marzenia właśnie wszystko się zaczęło, prawda?

źródła: