Reklama.
Reklama.
  • mama:DU
  • Małe dziecko
Reklama.

Podobają Ci się moje artykuły?
Możesz zostawić napiwek

Teraz możesz docenić pracę dziennikarzy i dziennikarek. Cała kwota trafi do nich. Wraz z napiwkiem możesz przekazać też krótką wiadomość.

Sprawdź, jak to działa

Kwota napiwku

Wiadomość do autora (opcjonalnie)

Twój adres e-mail

Kod BLIK znajdziesz w aplikacji swojego banku

 regulamin i politykę prywatności

"Mój wymarzony synek doprowadza mnie do szału" – kiedy emocje mamy biorą górę nad buntem 2-latka

Martyna Pstrąg-Jaworska

06 października 2021, 11:36·5 minut czytania
Publikacja artykułu: 06 października 2021, 11:36

Czasem nawet najbardziej wymarzone i wyczekane dziecko potrafi doprowadzić swoich rodziców do szału, nerwów i łez. Gdy twój 2-latek przechodzi osławiony bunt, nic nie poradzisz na jego awantury na środku sklepu – musisz uzbroić się w cierpliwość i czułość. Oto opowieść naszej czytelniczki, która z powodu swoich emocji względem dziecka, ma wyrzuty sumienia.

emocje mamy, złość na dziecko, bezsilność rodzica
Trudne emocje, jakie towarzyszą rodzicom podczas buntu malucha to normalna sytuacja. Każdemu z nas towarzyszy czasem złość i wyrzuty sumienia. Unsplash
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.
Reklama.

Martyna Pstrąg-Jaworska

Martyna Pstrąg-Jaworska

Napisz do mnie:
martyna.pstrag-jaworska@mamadu.pl
Napisała do nas nasza czytelniczka Asia, która jest mamą niespełna 3-letniego Tadzia. Synek był bardzo wyczekanym dzieckiem, bo Asia długo nie mogła zajść w ciążę, a bardzo z mężem marzyli o gromadce maluchów. Gdy Tadzio się urodził i trochę urósł, zaczął się buntować - w klasyczny sposób, który ma często miejsce u 2- i 3- latków. Jego mama jednak nie umiała poradzić sobie z emocjami, jakie jej towarzyszyły - od złości na zachowanie synka, aż po wyrzuty sumienia, że się wścieka na dziecko, którego tak mocno pragnęła...

Długa walka o to, by zajść w ciążę

"Mam niespełna 3-letniego synka, który jest wulkanem energii. Tadzik jest bardzo żywiołowy, pełen radości, ale też emocjonalny i z wybuchowym charakterem, co bywa uciążliwe, szczególnie w okresie buntu 2-latka, który przedłużył się do buntu 3-latka... Muszę zacząć jednak od początku, bo sam bunt w naszym przypadku nie jest problemem" – napisała w swoim liście do nas Asia, mama Tadzia, który za niecałe 2 miesiące skończy 3 lata.
Synek był ich wymarzonym dzieckiem, o które długo się starali. "Razem z mężem bardzo długo staraliśmy się o ciążę. Odkąd zaczęliśmy się spotykać, wiedzieliśmy, że obydwoje pragniemy tego samego – dużej rodziny: gromadka dzieci, jakieś zwierzęta, kilka pokoleń spotykających się razem na uroczystościach. Zaraz po ślubie rozpoczęliśmy starania o spełnienie naszych marzeń – pierwsze dziecko, które miało być darem dla nas, trochę ukoronowaniem naszego związku.
Po roku okazało się, że nie jest to takie proste, bo mimo starań – ja nadal nie byłam w ciąży, więc zaczęliśmy się badać, chodzić po lekarzach. Chcieliśmy mieć pewność, że wszystko jest w porządku, bo nie wyobrażaliśmy sobie nie mieć dziecka, choćby jednego" – opowiada w swoim liście Asia. Przyznaje, że nie brała pod uwagę opcji, że mogliby nie mieć dzieci, bo oboje z mężem bardzo marzyli o dużej rodzinie.
"Po wielokrotnych konsultacjach u najlepszych specjalistów, okazało się, że zdrowotnie wszystko jest u nas w porządku i nikt do końca nie potrafił nam powiedzieć, dlaczego mimo prawie dwóch lat starań ja nadal nie zaszłam w ciążę. Być może przyczyną były nerwy w pracy i stres. Nastąpił moment załamania, było sporo łez, ale doszliśmy, z mężem do wniosku, że musimy nieco odpuścić i odpocząć od stresów codziennego życia.
Gdy tak zrobiliśmy i wyjechaliśmy na 2 tygodnie na wakacje do Grecji, okazało się, że to był nasz lek na niemożność zajścia w ciążę. Wróciliśmy z urlopu i po prawie miesiącu okazało się, że jestem ciąży. Byliśmy oboje bardzo szczęśliwi, podekscytowani, mogliśmy prawie że latać z radości. Bardzo dbałam o siebie w ciąży, mąż też na mnie chuchał i dmuchał: zależało nam, żeby z naszej strony jako przyszłych rodziców było wszystko zrobione tak, jak powinno.
I byśmy nie mieli wyrzutów sumienia, że jakąś ciążową sprawę zaniedbaliśmy" – Asia przyznaje, że oprócz tego, że ciąża była spełnieniem ich marzeń o dużej rodzinie, to bardzo bała się komplikacji w związku z tym, że nie mogła zajść w ciążę bardzo długo i lekarze nie znaleźli przyczyny takiego stanu rzeczy.

Mały Tadzio był spełnieniem marzeń dla rodziców

"Urodził nam się śliczny i zdrowy synek, który okazał się spokojnym noworodkiem. Ja byłam zmęczona nieprzespanymi nocami, ale za to szczęśliwa i spełniona. Rola mamy okazała się idealna dla mnie, czułam się w niej najlepiej na świecie. Do końca pierwszego roku życia synka byłam z nim w domu i było to spełnienie moich marzeń – on też był szczęśliwy i spokojny, bo ode mnie emanowała taka siła i pewność, że nie wyobrażałam sobie, by mogło być inaczej" – opowiada Asia o sielance, jaką był pierwszy rok życia ich synka.
Ona spełniała się w roli mamy, a jej dziecko było spokojne, bo i jego mama była zrelaksowana, będąc w swojej wymarzonej roli. Idealny obraz dziecka i spokojnej mamy nie trwał wiecznie – coś się zmieniło, gdy Tadzia zaczął dopadać bunt 2-latka: "Coś się jednak zmieniło, gdy synek miał około 1,5 roku. Ja wróciłam do pracy, on najpierw zostawał w domu z moją mamą, a następnie przed 2. urodzinami rozpoczął przygodę ze żłobkiem.
Nie mieliśmy w związku z tym żadnych problemów, ale Tadzia zaczął chyba dopadać bunt 2-latka. Synek zaczął bić, gryźć, robić awantury o najmniejszą nawet rzecz, która była nie tak jak on chciał. Potrafił położyć mi się na podłodze na środku supermarketu i tak wrzeszczeć o lizaka, że nie mogłam opanować go przez następne pół godziny.
A ja w tym wszystkim zaczęłam czuć niemoc, mieć wątpliwości, czy dobrze go wychowujemy, czy przypadkiem nie pozwalamy mu na za dużo.
No i ze zmęczenia i zniecierpliwienia, gdy dochodziło do scen buntu 2-latka, ja łapałam się na tym, że ogarnia mnie niepohamowana złość na własne dziecko. W szale czasem miałam ochotę go zostawić na środku sklepu czy nawet ulicy, bo tak miałam i mam dosyć takiej sytuacji. Między kolejnymi takimi pokazami siły zbuntowanego malucha, zaczęły mi również towarzyszyć wyrzuty sumienia" – przyznaje nasza czytelniczka, która wie, że dziecko było spełnieniem jej marzeń, ale teraz nie umie opanować emocji w związku z jego wybuchowym zachowaniem.

Trudne emocje rodziców, którzy pragnęli dziecka, a teraz brak im cierpliwości

Asia przyznaje, że nie potrafi poradzić sobie ze złością w stosunku do dziecka, a także ma przez to wyrzuty sumienia – najpierw pragnęła dziecka, bardzo się o nie starała z mężem, a teraz ono doprowadza ją do szału: "Staraliśmy się z mężem ponownie o ciążę, ale miałam jakieś przeczucie, że więcej to się nie uda, że Tadek będzie naszym jedynym dzieckiem, które urodzę. W związku z tym był wychuchany, zadbany i wszystko, czego tylko pragnął, to miał.
Moje wyrzuty sumienia dotyczyły tego, że tak go pragnęliśmy, wyczekiwaliśmy i marzyliśmy o nim, później po jego narodzinach stawaliśmy na głowie, by niczego mu nie brakowało, a teraz to wyczekane i wymarzone dziecko doprowadza mnie do szału. Jestem zła sama na siebie, że nie umiem czasem zapanować nad emocjami i złoszczę się na niego, gdy znowu płacze, bo zabieram go po długiej zabawie z placu zabaw albo chce kolejnego lizaka w sklepie.
Przyznaję, że zaczęłam kupować i czytać różne rodzicielskie poradniki, jak w takich sytuacjach radzić sobie z maluchem, jego i własnymi emocjami, jak rozmawiać z nim i jak, zapanować nad sobą, gdy okaże się, że temperament dziecka i bunt 2-latka doprowadziły również do buntu 3-latka, 4-latka i tak dalej… I tu pytanie do innych mam – macie jakieś swoje sposoby na wyciszenie wyrzutów sumienia, gdy tak pragnęłyście dziecka, a ono was teraz złości swoimi zachowaniami? Jest na to w ogóle jakiś inny sposób niż przeczekanie tego burzliwego okresu życia dziecka?" – kończy swój list do naszej redakcji mama Tadzia.
A teraz pytanie do naszych innych czytelniczek: jakie emocje towarzyszą wam, gdy już nie macie siły i cierpliwości do kolejnych awantur związanych z buntami waszych kilkulatków? Macie jakieś swoje sprawdzone sposoby na wyciszenie emocji i walkę z wyrzutami sumienia? Bo to, że mamy żal same do siebie o pewne emocje i czyny w stosunku do dziecka, jest chyba normalne w życiu każdego rodzica. Jak to kiedyś ktoś mądry powiedział: "Gdy stajesz się rodzicem, od tego momentu wyrzuty sumienia i martwienie się będą już na stałe elementem twojego życia".

Może cię zainteresować także: "Czy to moment na terapię?" - kiedy kończy się cierpliwość mamy i emocje biorą górę

Reklama.

Więcej:

PsychologiapopularnestoryMatkaKobietaStarania o dziecko

Udostępnij: 52

mama:DUna:TematINN:PolandASZ:dziennikdad:HEROTopNewsyKlubZwierzaki
na:TematINN:PolandASZ:dziennikdad:HEROTopNewsyKlubZwierzaki
Tryb Ciemny
Ciąża
Planowanie ciążyKalendarz ciążyObjawy ciążyKalkulator dni płodnychCo mi wolnoDieta w ciążyWyprawka dla noworodkaBadania w ciążyPoród
Niemowlę
Rozwój niemowlęciaKarmienie piersiąRozszerzanie diety dzieckaZdrowie niemowlakaPielęgnacja niemowlakaZąbkowanieSkoki rozwojowe
Małe dziecko
Rozwój dzieckaWychowanie dzieckaPielęgnacja dzieckaZdrowie małego dzieckaŻywienie dzieckaZabawy dla małego dziecka
Przedszkolak
Rozwój przedszkolakaWychowanie przedszkolakaZdrowie przedszkolakaZabawy dla przedszkolaka
Szkoła
Szkoła podstawowaSzkoła średniaEgzamin ÓsmoklasistyMaturaMatematykaJęzyk polski
Zdrowie
AlergiaAutyzmOdraOspa wietrznaPrzeziębienieChoroby dziecięce
PodcastyStyl ŻyciaKlub Świadomego Rodzicawyzwanie10na10
CiążaNiemowlęMałe dzieckoPrzedszkolakSzkołaZdrowiePodcastyStyl ŻyciaKlub Świadomego Rodzicawyzwanie10na10

Codzienny magazyn świadomego rodzica

GRUPA NATEMAT

Biuro reklamyKarieraSkład redakcjiKontakt
BlogiMapa artykułówRegulaminPrywatność

GRUPA NATEMAT

© 2022 Wszystkie prawa zastrzeżone Grupa naTemat, ul. Burakowska 5/7, 01-066 Warszawa

Kategorie

  • Ciąża
  • Niemowlę
  • Małe dziecko
  • Przedszkolak
  • Szkoła
  • Zdrowie
  • Podcasty
  • Styl Życia
  • Klub Świadomego Rodzica
  • wyzwanie10na10
  • Testujemy
  • Kalkulator dni płodnych
  • Blogi