Ojciec sprzeciwił się "pielgrzymkom" do noworodka i został wyklęty. Matki mówią, dlaczego ma rację

Klasyk.

Tłumaczy, że jeśli przyjmujesz gości, to czujesz się zobowiązana podać im herbatę i mieć pościelone łóżko. Wiesz, że powinnaś opowiadać im o przebiegu porodu i rozpływać się nad urodą noworodka. To, że gość każe ci się "nie kłopotać", nie zwalnia cię z poczucia, że coś jednak musisz. Musisz nie płakać. Musisz mówić. Musisz udawać, że chcesz ich widzieć.

Kiedy tak jak ona rodzisz w lecie, wyglądasz zaraz po porodzie jak połączenie rozgniecionych truskawek z rozmemłaną śmietaną i nie masz ochoty się starać o cokolwiek, bo właśnie przeszłaś życiowy Rubikon, który chcesz przetworzyć sobie w głowie. Potrzebujesz spokoju, nie pisków, ochów i "omójbożów" nad łóżeczkiem malucha.

Jej syn urodził się zimą. Było nerwowo, małemu w kombinezonie było za gorąco, wydzierał się już na klatce schodowej. Na dźwięk dziecięcego płaczu w panikę i szał wpadł ich kot.

– Ja zmęczona, oboje z mężem oszołomieni, skupialiśmy się na tym, żeby jakoś wyciszyć sytuację i wtedy zjawiły się ONE. Mama i teściowa – w godzinę po tym, jak wróciliśmy ze szpitala. Wiem, że chciały dobrze, nie mogły się doczekać i tak dalej, ale ich ciumkanie nad dzieckiem, gdy ja trzeci czy czwarty raz w życiu mam okazję je przewijać, to było dla mnie za dużo – opowiada Ewa.

Na szczęście młody szybko zasnął, Ewie pozwolono wziąć prysznic, ale jej mąż musiał podać mamie i teściowej kawkę i słuchać, o czym opowiadają. Wtedy, kiedy akurat chciał odpocząć "w gaciach i koszulce" i przytulić żonę.

– Pamiętam taką scenę, że mały śpi, ja po prysznicu leżę w łóżku i chce mi się płakać, bo w głowie mam słowa lekarza z porodówki ("średnio się pani spisała. Za parcie stawiam 3+"), a one siedzą na brzegu łóżka, jedzą ciasto drożdżowe i trajkoczą: "oo pyszne, a jak pieczesz, hmm, mi nigdy nie wychodzi" – mówi Ewa.

Absurd. Poporodowa mieszanina skrajnych emocji – od lęku o własne o życie po euforyczną wręcz radość – raczej nie sprzyja chęci na ploteczki.

Jedynie prababcia jej córki zachowała się tak jak trzeba. – Spłakała się i powiedziała, że to jest taki cud, że to wszystko co robię przy dziecku teraz, będzie obiektem największej tęsknoty na starość – opowiada Sara.

Owszem, chciała spędzić święta z córką i partnerem. To nie wchodziło jednak w grę, bo byłoby równoznaczne z "zamykaniem się w domu" i "odseparowywaniem dziecka od rodziny".

"Hej, wiem, że będę zmęczona. Czy możemy się umówić, że wpadniecie do nas dopiero jak odpocznę i dam wam znać? To bardzo ułatwi nam życie." Gdyby każda z potrzebujących prywatności i intymności rodzących zdecydowała się w porę wypowiedzieć takie słowa, tak ważne wspomnienia, których nie da się powtórzyć, a które zostają w pamięci na całe życie, byłyby zupełnie inne. – To tak jakby porównywać "I Can't Get No Satisfaction" w wykonaniu Rolling Stones i Britney Spears. Niby ta sama piosenka, prawda...? – kwituje Magda.