Introwertyczne dziecko nie potrzebuje "rozkręcenia". Jak wspierać wyjątkowość samotnika

Introwertyzm wynika z biologii

Jeśli twoje dziecko stroni od dużych skupisk, woli spędzać czas w pojedynkę, zatopione w swoim świecie, to nie jest zepsute, tylko introwertyczne. Nie próbuj go więc naprawiać na siłę, bo jak dowodzą naukowcy, introwertyzm jest mechanizmem, który wbudowany mamy biologicznie.

Nie da się tego zmienić, a próba zmuszenia introwertyka do bycia ekstrawertykiem, nie tylko skazana jest na porażkę, ale też sprawi, że dziecko poczuje, że cię zawodzi, a to przecież nie prawda.

Introwertyk znacznie lepiej niż jego ekstrawertyczny rówieśnik odpowiada na dopaminę. Mówiąc prościej - szybciej odczuwa przyjemność. Nie musi więc szukać dodatkowych bodźców, aby pobudzić jej produkcję. Jego satysfakcja z życia jest wystarczająca, podczas gdy ekstrawertyk musi pobudzać się kontaktami z innymi ludźmi, to one pomagają mu poczuć, że żyje. Introwertyk ładuje się sam.

Ekstrawertyk ma sprawniejszy układ współczulny, introwertyk - przywspółczulny. Ci drudzy oszczędzają energię, potrzebują ciszy, spokoju i działania w swoim tempie na swoich zasadach. Dziecko, które wybiera samotność, ma ją niejako zapisaną w budowie układu nerwowego. 

Choćby wydawało nam się, że wszystkim do szczęścia potrzebny jest tłum ludzi - nie jest to prawda. A świat, cóż, próbuje nas przekonać, że przebojowość, publiczne wystąpienia, open space i wielkie spędy są dobre dla wszystkich - nie są. Im szybciej to zrozumiemy, tym lepiej dla nas i naszych dzieci.

Czy twoje dziecko jest introwertykiem?

To dość szybko można zauważyć. Maluch lubi bowiem bawić się w pojedynkę, często oddaje się w skupieniu zajęciom plastycznym czy budowaniu z klocków. Zdecydowanie lepsze wyniki osiąga w pracach indywidualnych, niż wymagających pracy w grupie. Na urodziny nie chce zapraszać nikogo, albo bardzo niewiele osób, przyjaciela ma jednego, z rodzeństwem bawi się rzadko i raczej na własnych zasadach.

Nie lubi wielkopowierzchniowych sklepów, na rodzinnych spędach nie chce się wylewnie witać z ciotkami, kuzynów ignoruje. Zaszywa się przy pierwszej okazji w kącie z książką, albo słuchawkami na uszach. Lubi być sam, nie sprawia mu to smutku Na przerwach w szkole woli zostać w klasie, żeby izolować się od hałasu i wcale nie ciągnie go do parków rozrywki.

Tak, twoje dziecko może być introwertykiem i tak jak najbardziej może być szczęśliwe. Nawet w tym ekstrawertycznym świecie, który każe nam błyszczeć, krzyczeć i walczyć o siebie. Jednak introwertyka trzeba pielęgnować i podlewać pewnością siebie, która wcale nie jest równoznaczna z robieniem wokół siebie hałasu.

1. Zaakceptuj

Przestań na siłę organizować dziecku rozrywki. Nie zapraszaj kolegów z klasy, jeśli cię o to nie prosi, nie zmuszaj do wyjazdów na kolonie, nie próbuj go rozkręcać. Twoje dziecko jest introwertykiem i takie pozostanie. Każda aktywność, do której je zmusisz, nie tylko nie przyniesie wymarzonego przez ciebie efektu uczynienia z niego bardziej towarzyskiego, ale także podkopie jego pewność siebie. 

Zmuszając dziecko do działań, na które nie ma ochoty, dajesz mu sygnał, że coś z nim nie tak. Że trzeba je zmienić, naprawić. Pamiętaj, że dzieci często widzą się naszymi oczyma. Jeśli czują, że nie spełniają naszych oczekiwań, przestają się rozwijać, nierzadko działają wbrew sobie, żeby zadowolić rodziców. A to nie jest autostrada do bycia szczęśliwym.

2. Naucz komunikacji

Dzieci introwertyczne szukają często połączenia ze światem ekstrawertyków, choć niekoniecznie na płaszczyźnie bezpośredniej. Zobacz, co zajmuje dziecko w wolnych chwilach, czasem to rysowanie, pisanie, innym razem robienie zdjęć lub sport. Zachęcaj je do rozwijania tej pasji. Często introwertycy właśnie od pasji zaczynają swoje największe przyjaźnie, pokaż, jak mądrze (choćby anonimowo) dzielić się swoimi osiągnięciami z innymi. 

Media społecznościowe wcale nie są złe, jeśli korzysta się z nic rozsądnie. Łatwiej za ich pośrednictwem znaleźć ludzi, którzy mają podobne pasje i zainteresowania. Dzięki internetowi jest to możliwe, nawet jeśli mieszkają bardzo daleko.

3. Szanuj prywatność, nie naruszaj jaskini

Introwertycy swój pokój często traktują jak jaskinię, świątynię, miejsce, w którym mogą odciąć się od świata. Pozwól im na to. Jeśli bodźców jest za dużo, introwertyk chowa się tam, gdzie czuje się bezpiecznie. Nie naciskaj, żeby wychodziło do gości, kiedy wpadną znajomi do domu. Naprawdę wystarczy, że się przywita, jeśli nie chce spędzać czasu z dziećmi twojej koleżanki - pozwól mu na to, aby zostało u siebie.

4. Zachęcaj do rozwoju

Ciągoty do sportu wcale nie muszą oznaczać, ani zapisywania dziecka do drużyny siatkówki, ani posyłania go na obozy sportowe. Ono wcale nie musi tego potrzebować. Indywidualne lekcje pływania, czy jogging mogą go w pełni satysfakcjonować. To, że nie chce spędzać czasu w grupie, wcale nie oznacza, ze nie odniesie sukcesu. Poza tym nie dla każdego sportowca sukcesem jest olimpijski medal. 

Zachęcaj, aby się rozwijało, mnóstwo jest przecież kursów online z różnych dziedzin, garncarstwo, szydełkowanie, śpiew, robotyka - wcale nie trzeba spędzać czasu na zajęciach grupowych, żeby się tego nauczyć. 

5. Pokaż mu wyjątkowość

Brzmi, jak banał, ale każdy z nas jest inny i to jest prawda. Twoje dziecko powinno o tym wiedzieć. Wcale nie musi być przebojowe i robić wokół siebie zamieszania, żeby odnieść sukces, a przede wszystkim być szczęśliwym człowiekiem. Jak najczęściej powtarzaj mu, że je kochasz, że jest wyjątkowe i jesteś z niego dumna.