Wysoko wrażliwe dziecko wszystko przeżywa bardziej. Bywa z nim trudno, jemu jednak może być jeszcze trudniej. Kluczem do stworzenia małemu WWO najlepszych warunków do rozwoju i osiągnięcia szczęścia w życiu jest zrozumienie, na czym polega jego supermoc. Z wyjaśnieniem przybywają psycholodzy, a my przypominamy, jak poznać, że dziecko jest wysoko wrażliwe. Oraz – oczywiście – jak być dla niego dobrym rodzicem.
Reklama.
Podobają Ci się moje artykuły? Możesz zostawić napiwek
Teraz możesz docenić pracę dziennikarzy i dziennikarek. Cała kwota trafi do nich. Wraz z napiwkiem możesz przekazać też krótką wiadomość.
Wysoko wrażliwe dziecko wszystko czuje bardziej. To może być jego supermocą! fot. Janko Ferlič/Unsplash
Reklama.
Łatwo nam, rodzicom, nakręcić się, że coś z naszymi dziećmi jest nie tak. Wiem o tym doskonale. Kiedy moje pierworodne było niemowlakiem, obserwowałam je bacznie. Czy nie uśmiecha się zbyt rzadko? Kontakt wzrokowy to jakoś słabo utrzymuje. I niewiele płacze… Na pewno ma autyzm! (Umawiam wizytę do sprawdzonej lekarki). Ma czerwoną kropkę na brwi! Coś szorstka ta skóra na łydce! Na bank alergia! (Wysyłam lekarce zdjęcia zmian skórnych i błagam o jak najszybszą wizytę).
Gdy na świecie pojawiło się moje drugie dziecko, zapomniałam się martwić. A ono dużo płakało, mało spało, miało alergię pokarmową. Nie pamiętałam, że powinnam kłaść je na drzemkę w ciągu dnia. Podawałam chleb razowy z ziarnami (bo zdrowy), a potem umawiałam lekarzy, bo coś temu 11-miesięcznemu niemowlakowi zbyt często dokucza ból brzucha.
Ratunku, wysoko wrażliwe dziecko!
A jeszcze później okazało się, że mam w domu dziecko WWO. Ten skrót rozpozna rodzic każdego wysoko wrażliwego dziecka i zapewne przybije mi mentalną piątkę: "Hej, siostro, wiem, co to znaczy", pomyśli. Początkowo rodzice tych wrażliwców martwią się, że coś się dzieje, że nie tak powinno być, że taka wysoka wrażliwość to nic dobrego. Łatwo ją postrzegać jako wadę. Nie raz chciałoby się wykrzyknąć (a czasem wysyczeć): "No już, przestań, nie płacz wreszcie, odpuść"...
Później przychodzi akceptacja. Aby nadeszła, rodzic musi zrozumieć, jak funkcjonuje wysoko wrażliwe dziecko i uwierzyć psychologom i neurologom, kiedy mówią, że jeśli stworzymy małemu WWO odpowiednie warunki do rozwoju, ta wysoka wrażliwość przekuje się w korzyść dla dziecka. Nie wierzycie? To przeczytajcie o odkryciu amerykańskich psychologów.
Supermoc dziecka WWO
Osoby WWO są często bardziej kreatywne, a przede wszystkim mają wysoko rozwiniętą empatię. Dowiedli tego naukowcy, którzy w badaniu rezonansem magnetycznym przyjrzeli się reakcjom mózgów na widok fotografii przedstawiających smutnych i szczęśliwych ludzi. Okazało się, że osoby wysoko wrażliwe reagowały na te obrazy bardziej empatycznie, a w ich mózgach uruchamiały się obszary odpowiedzialne właśnie za współodczuwanie, a także integrację sensoryczną i świadomość.
I o ile to odkrycie zapewne nie zdziwi żadnego rodzica dziecka, to już informacja, że w tym samym czasie u osób wysoko wrażliwych aktywowały się obszary mózgu odpowiedzialne za planowanie działań, może być czymś zaskakującym. A nie powinno: wrażliwiec nie może patrzeć na kogoś, komu jest źle, bez zaoferowania mu pomocy. To z kolei wymaga podjęcia działania. Dzięki temu, przekonują naukowcy, osoby WWO często osiągają wysokie wyniki w szkole, w pracy, radzą sobie w życiu.
11 cech dziecka WWO
Szacuje się, że średnio 1 dziecko na 5 jest wysoko wrażliwe. Dzieci WWO poznasz po tych 11 oznakach:
dostrzegają subtelne zmiany i drobiazgi, takie jak nowy strój nauczycielki czy przesunięcie mebli;
nie lubią pośpiechu (i bycia pośpieszanymi!), lubią wykonywać czynności uważnie i w swoim tempie;
mocno odczuwają nastroje innych ludzi, przyjmując ich emocje jako własne;
lepiej reagują na zachętę niż surowe karcenie, a w szkole na delikatne wskazanie błędu niż ostrą reprymendę;
trudno im uporać się z silnymi emocjami, takimi jak złość, smutek, niepokój czy zmartwienie;
są bardzo wnikliwe, błyskotliwe i mądre jak na swój wiek;
zaskakująco dobrze odczytują emocje i intencje innych ludzi;
przeszkadzają im szorstkie tkaniny, metki ubrań, ciasne opaski;
nie odpowiada im zapach i konsystencja niektórych pokarmów;
łatwo męczą się w głośnych i zatłoczonych miejscach. Poza hałasem przeszkadzają im ostre kolory i zapachy;
