"Zaopiekuj się mną", chce powiedzieć. Jak rozpoznać objawy lęku u dziecka?

Od 30 lat w kwietniu każdego roku organizowany jest Miesiąc Świadomości Stresu. Z tej okazji indyjscy pediatrzy dr R. Kishore Kumar i dr Lakshmy Menon, czołowi eksperci od rozwoju dzieci, przygotowali listę objawów, na które powinni zwrócić uwagę rodzice niemowląt i niemówiących jeszcze maluchów. Dzieci, które nie potrafią jeszcze nazywać swoich emocji, mogą wyrażać lęk i stres niewerbalnie, np. odmawiając jedzenia, płacząc, budząc się w nocy.

Lekarze podkreślają, że jeśli wymienione przez nich objawy nie świadczą o problemie natury fizycznej, chorobie (np. przeziębieniu czy groźniejszej infekcji) czy zaburzeniach neurorozwojowych (np. autyzm, ADHD), możliwe, że wynikają ze stresu. W końcu nawet malutkie dzieci mogą go odczuwać.

W przypadku niemowląt niezwykle trudno zdiagnozować stres – u tak małych dzieci niewerbalne reakcje mogą mieć wiele przyczyn. Dziecko płacze, bo może mieć mokro w pieluszce, może być głodne, być może czuje się samotne i potrzebuje utulenia mamy lub taty. Jeśli jednak objawy nie ustępują przez dłuższy czas, a lekarz wykluczył fizyczne dolegliwości, należy przyjrzeć się codziennym nawykom rodziny.

Być może rodzice często się kłócą? Może starsze rodzeństwo jest markotne i często płacze lub krzyczy? Może zaszła jakaś zmiana w życiu dziecka, np. zasypia we własnym łóżeczku, choć do tej pory spało z rodzicami? Każda z tych sytuacji może być potencjalnie stresująca i wywoływać u niemowlaka lęk. Na jakie objawy należy więc zwrócić uwagę?

U starszych dzieci nieco łatwiej dotrzeć do przyczyny zmian w ich zachowaniu. Podobnie jak w przypadku niemowląt, zmiana rutyny czy nowe środowisko mogą wywoływać stres. Oto objawy, które mogą świadczyć o tym, że dziecko jest zlęknione i zestresowane:

Zdaniem dr Kumara i dr Menon rodzice mogą próbować zmniejszyć stres u dziecka, stosując się do poniższych zaleceń.

Po pierwsze: miłość. Może brzmieć banalnie, ale rodzic jest dla małego dziecka całym światem. Maluch potrzebuje opieki, poczucia bezpieczeństwa, czułości, bliskości rodzica. Nie należy słuchać szkodliwych rad typu: "Nie noś, bo się przyzwyczai". Dziecko, które się boi lub stresuje, musi czuć się zaopiekowane. A nie ma dla niego lepszej opieki niż wtulanie się w ramiona kochającego rodzica.

Po drugie: wprowadzenie rutyny. Jeśli do tej pory dziecko nie zasypiało wieczorem o stałej porze lub w ostatnim czasie wieczorna rutyna uległa zmianie, należy ją wypracować. Powtarzanie tych samych czynności w określonym czasie daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, zmniejsza napięcie i łagodzi stres.

Po trzecie: nauka radzenia sobie ze stresem. W przypadku niemowląt sprawdzą się dwa pierwsze punkty, jednak u nieco starszych dzieci warto stosować ćwiczenia relaksacyjne i uczyć je radzenia sobie z emocjami, nawet jeśli jeszcze nie potrafią ich nazywać. Dobrym pomysłem mogą być ćwiczenia oddechowe czy wspólne słuchanie muzyki.

źródło: herzindagi.com