Wysoko empatyczni i wysoko wrażliwi dorośli to osoby, które bardzo emocjonalnie podchodzą do całego swojego otoczenia. Jak sobie radzić, będąc wysoko empatycznym dorosłym, kiedy napływa do nas tyle złych wiadomości?
W obliczu wojny w Ukrainie wielu z nas odczuwa lęk, stres i nerwowość, które towarzyszą nam ciągle i przy każdej możliwej czynności. Jak radzić sobie z napływem negatywnych informacji, które docierają do nas z mediów, gdy jesteśmy wysoko wrażliwymi dorosłymi i jednocześnie wysoko empatycznymi?
Jeśli jesteś wysoko empatycznym dorosłym, jest kilka sposobów na to, jak opanować w sobie strach, skupić się na spokoju i nie panikować. Kluczem do sukcesu jest racjonalizowanie sobie otoczenia i informacji.
Jeśli chcemy udzielać pomocy innym, a ta zaraz może być od każdego z nas niezbędna, warto najpierw zadbać o samego siebie. Tak jak w przypadku procedur bezpieczeństwa w samolocie – najpierw maskę tlenową zakładamy sobie, a dopiero potem pomagamy innym słabszym, by móc ich uratować.
Dla osób wysoko empatycznych i wysoko wrażliwych wizja wojny tuż za naszą wschodnią granicą jest często paraliżująca. Wiele wysoko empatycznych dorosłych chce działać, nieść pomoc, ale też najczęściej takie osoby przeżywają morze emocji, płaczą razem z dziećmi, które rozdzielone zostają od swoich ojców czy innych członków rodziny.
W czasie strachu i paniki wysoko empatyczni potrzebują poczucia bezpieczeństwa i zapewnień, że ta tragedia nie dotknie ich osobiście. Osoby wysoko wrażliwe czują też i widzą bardziej intensywnie oraz odbierają więcej bodźców i informacji, więc w sytuacji wojny łatwiej im poczuć lęk i panikę.
W sytuacjach niebezpiecznych, osoby wysoko wrażliwe, gdy widzą, że komuś dzieje się krzywda, przeżywa ją razem z poszkodowanym. Często agresja i panika przywołują też przeżyte traumy i wcześniejsze zetknięcia z przemocą np. w szkole, traumy dziedziczone po przodkach z czasów wojny.
Wiele osób wysoko empatycznych ma naturę działaczy – chcą pomagać i mieć poczucie sprawczości tu i teraz. Źle znoszą to, że wobec niektórych sytuacji są bezradni i bezsilni. Nie oznacza to, że empatia nie jest ważna, nauka jej u dziecka jest niesamowicie istotna od najmłodszych lat.
Bycie jednak wysoko wrażliwym dorosłym wiąże się z nieustannym przejmowaniem się, a w obliczu zagrożenia wojną rodzic wysoko empatyczny będzie chciał za wszelką cenę odciąć dziecko od niebezpieczeństwa, ukryć i odizolować. To związane jest również z instynktem rodzicielskim.
1. Rozpoznaj lęk i działaj
Jeśli strach cię paraliżuje, skup myśli na działaniach i pomocy tym, którzy jej w obecnej sytuacji faktycznie potrzebują. Rób to, na co masz wpływ.
2. Kontroluj ciało, ale świadomie i powoli
Medytacja, ćwiczenia oddechowe, sesja jogi. Taka praktyka pozwala na uwolnienie i przepracowanie emocji. Gdy je blokujesz, one będą narastały
3. Zrób sobie przerwę
Zbyt dużo informacji, wszystkie negatywne i wiele z niesprawdzonych źródeł może wywołać mętlik w głowie i atak paniki. Zamiast tego warto ustalić sobie sprawdzanie najważniejszych informacji tylko 2 razy dziennie w zaufanych źródłach.
4. Zmień ton rozmowy
Nigdy do wysoko empatycznego dorosłego (do dziecka również) nie mów hasłami typu: uspokój się, nie panikuj, nie przesadzaj.
Jeśli sama jesteś taką osobą, staraj się wszystko racjonalizować, spytaj sama siebie, co napawa cię największym strachem i nie pozwól mu przejąć kontroli nad tobą, dopóki jesteś bezpieczny. Masz prawo do swojego lęku, jest naturalny, dlatego nie wypieraj go, raczej pozwól go sobie oswoić.
5. Zmień temat i odwróć swoją uwagę
Być może wystarczy wyjście na spacer i "przewietrzenie" głowy. Obejrzenie ciekawego filmu czy skupienie się na książce. Warto w takim momencie skupić się na pielęgnacji relacji z dzieckiem: idźcie na spacer, pograjcie razem w gry lub zajmijcie się pracami ręcznymi.
6. Przytul się, skup się na rodzinie, swoim tu i teraz
Znajdź swoje bezpieczne miejsce, w którym czujesz, że się relaksujesz i osiągasz wewnętrzny spokój, wracaj tam w chwilach lęku i dużych emocji. To może być dom, ławka w parku, rozmowa z bliską osobą czy spotkanie z terapeutą.