Wraca z zerówki z łatką niegrzecznego dziecka, w szkole wciąż słyszysz, że jest trudne. Zachowania twojego dziecka dają się we znaki nauczycielom, rówieśnikom i oczywiście wam – jego rodzinie. I chociaż najczęściej nie są oznaką żadnych zaburzeń, zdarza się, że zwiastują poważniejszy problem. Zaburzenie opozycyjno-buntownicze (ODD) warto zdiagnozować odpowiednio wcześnie.
Dziecko będzie się buntować i sprzeciwiać. To naturalne, szczególnie kiedy jest zdenerwowane lub zestresowane, albo – szczególnie w przypadku młodszych dzieci – głodne, zmęczone czy przebodźcowane. Każde dziecko od czasu do czasu będzie się kłócić z dorosłym, przeciwstawiać poleceniom, odpowiadać niegrzecznie. Psychiatrzy podkreślają, że zachowania opozycyjne są naturalną częścią rozwoju dzieci w wieku 2-3 lata oraz nastolatków.
Jeśli jednak takie zachowanie trwa dłużej niż sześć miesięcy i wykracza poza to, co jest normą dla wieku twojego dziecka, może to oznaczać, że cierpi ono na zaburzenie opozycyjno-buntownicze, w skrócie nazywane ODD (z ang. oppositional defiant disorder). Dlatego jeśli często obserwujesz u swojego dziecka zachowania nacechowane wrogością i jawną niechęć do współpracy, bardziej nasilone niż u jego rówieśników, i zachowania te stają się poważnym problemem wpływającym na funkcjonowanie dziecka w rodzinie, przedszkolu czy szkole, pora przyjrzeć się temu bliżej.
Zaburzenie opozycyjno-buntownicze (ODD) to rodzaj zaburzenia zachowania. Pierwsze objawy pojawiają się zwykle w wieku 6-8 lat, chociaż mogą zdarzać się też wcześniej. Dzieci z ODD wykazują niechęć do współpracy, buntownicze i wrogie zachowania wobec rówieśników, rodziców, nauczycieli i innych autorytetów. Ich zachowania są bardziej problematyczne dla innych niż dla nich samych.
Wśród oznak zaburzeń opozycyjno-buntowniczych u dzieci wymienia się:
Dziecko z objawami ODD powinno zostać poddane kompleksowej diagnozie. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na inne zaburzenia, które mogą współwystępować z zaburzeniem opozycyjno-buntowniczym. Najczęściej są to: ADHD, trudności w uczeniu się, zaburzenia nastroju (depresja, choroba afektywna dwubiegunowa) i zaburzenia lękowe. To ważne, ponieważ poprawa objawów ODD bez leczenia współistniejącego zaburzenia może być trudna. U ok. 30 proc. dzieci z ODD mogą rozwinąć się zaburzenia zachowania, które są poważniejszym zaburzeniem psychicznym.
W leczeniu ODD stosuje się m.in.:
Jeśli na większość poniższych pytań* odpowiesz "bardzo często" lub "często", skonsultuj się ze specjalistą, by potwierdzić lub wykluczyć ODD u swojego dziecka. Im wcześniej rozpoczniecie leczenie i terapię, tym większe szanse na poprawę funkcjonowania dziecka, a tym samym na lepsze życie jego i jego bliskich.
źródła: aacap.org, hopkinsmedicine.org, mayoclinic.org, additudemag.com
Dołącz do zamkniętej grupy rodziców na Fb! Tu rozmawiamy i wygrywamy nagrody.