"Rozmawiaj z nimi, jakby byli dorosłymi". Tak wychowuje się dzieci po francusku
Grzeczny jak francuskie dziecko brzmi nieźle. Jednak czy to stwierdzenie jest prawdziwe? By się dowiedzieć, należy poznać francuskie metody wychowania.
- Francuzi stawiają w wychowaniu na autonomię dziecka i traktowanie go jak dorosłego.
- Rozdzielają czas dla rodziców od zabawy z dzieckiem.
- Zdanie rodzica liczy się najbardziej i nie podlega negocjacjom.
Główna myśl, którą wyniosła z pobytu w tej części Europy brzmiała: "Nie pozwalać im [dzieciom] być w centrum uwagi i rozmawiać z nimi tak, jakby byli dorosłymi”.
Na czym polega francuskie wychowanie?
Francuscy rodzice nie chwalą swoich dzieci za wszystko. Nie każde wypowiedziane przez nie zdanie zasługuje na pochwałę i komplement. Zamiast tego słodzą dzieciom, gdy powiedzą coś mądrego lub poprawnie językowo.Francuskie pochwały nigdy nie są rozmyte, zawsze celują w punkt, który rodzice chcą wzmocnić u swojego dziecka.
Wiele metod wychowawczych skłania się ku takiemu rozwiązaniu. Dziecko chwalone zawsze i wszędzie nie potrafi zrewidować swoich mocnych stron. Konkretne wzmocnienie pozytywne jakiejś umiejętności pomaga mu w budowaniu pewności siebie.
"Wieczory są dla rodziców" - mówi w książce Druckerman pewna francuska matka. Zauważając tym samym, że zmęczony pracą rodzic, którzy czuje się w obowiązku zabawiać dzieci kosztem czasu dla siebie, nie może być dobrym opiekunem.
Tu nie chodzi o seks, a o relacje z partnerem, wspólnie spędzany czas, czy zajęcie się "dorosłymi sprawami". W dodatku istnieje zrozumienie, że dzieci też mogą mieć swoje inne zajęcia, w których rodzic nie musi uczestniczyć.
Inna kwestia podnoszona we francuskim modelu wychowania to spokojny sen dziecka w nocy. Pobudki i nocne płacze to jedna z najbardziej wyczerpujących spraw w rodzicielstwie.
Dieta dziecka, które dorasta we Francji, nie odbiega znacząco od jadłospisów dorosłych członków rodziny. Rodzice od niemowlęctwa podają dzieciom warzywa i nie zrażają się, gdy te nie chcą po nie sięgnąć od razu.
Pory posiłków również dostosowane są do godzin, w których jada cała rodzina. Dzieci nie dostają przekąsek pomiędzy posiłkami, nie zabierają na spacery bułek i chrupek.
Przejawem tego, że dzieci we Francji traktowane są jak dorośli, jest nauka manier. Każde dziecko musi witać się z gośćmi, bo jako członek rodziny jest uczestnikiem spotkania.
Wraz z wypowiedzeniem pierwszych słów, dzieci uczone są zwrotów grzecznościowych. Wymagane jest od nich, aby odpowiadały w sposób grzeczny, ale też zawsze mają prawo do własnej wypowiedzi, bo są równym uczestnikiem dyskusji.
"Nie" znaczy "nie". Zdanie rodzica nie podlega dyskusji. Francuskie rodzicielstwo polega na wierze w stanowcze "nie". Odmowa zawsze jest ostateczna, a rodzic nie daje się ubłagać i nie zmienia zdania. Co czasami bywa trudne dla rodziców, gdy dzieci płaczą i marudzą.
I dalej: "Ale nie panikują, jeśli chodzi o dobre samopoczucie swoich dzieci. Ta spokojniejsza perspektywa sprawia, że są lepsze zarówno w ustalaniu granic, jak i dawaniu dzieciom pewnej autonomii".
Francuski rodzic daje dziecku wszystkie narzędzia potrzebne do wyrażania siebie, przestrzegania granic i życia w społeczeństwie. Daje swojemu dziecku też przestrzeń do poznawania świata i wskazuje, że szczęśliwym może być, jeśli będzie żył w zgodzie ze sobą.
Oto osiem najważniejszych myśli francuskiego wychowania:
- Modeluj dobre zachowanie swojego dziecka już na wczesnym etapie, będąc dla niego uprzejmym.
- Obserwuj swoje dzieci, aby przez cały czas dowiedzieć się, czego doświadczają.
- Pozwól dziecku zdrzemnąć się z otwartymi żaluzjami, aby rozumiało drzemkę w dzień i w nocy.
- Naucz się „wstrzymywać” na 5 minut, kiedy dziecko zaczyna płakać w środku nocy, aby mogło spróbować ponownie zasnąć.
- Daj im tylko jedną popołudniową przekąskę. Uczy dzieci cierpliwości i samokontroli, a gdy nadejdzie pora posiłku, będą bardziej głodne.
- Doprowadź swoje dzieci do tego samego harmonogramu żywieniowego, co reszta rodziny, zamiast karmić je na żądanie.
- Nie odrzucaj wszystkiego, gdy Twoje dziecko Cię „potrzebuje”. Spokojnie wyjaśnij, że najpierw musisz dokończyć to, co robisz.
- Nie pozwól, aby twoje dziecko ci przeszkadzało i nie przerywaj im, gdy one coś robią.