W łóżku robi się ciaśniej? 5 sposobów na wyprowadzkę dziecka do własnego pokoju
Sen za partnerem/partnerką czy dzieckiem – zastanawia się wielu rodziców. Wybór jest trudny, szczególnie do 1 roku życia malucha, gdy nadal wydaje się, że jest zbyt wcześnie, by je opuszczać. Z drugiej strony należałoby zadbać również o relacje partnerskie i życie intymne.
To rodzic wie najlepiej, do kiedy powinien spać z dzieckiem. Jedni mówią, że najlepszy czas na przeniesienie malucha do swojego łóżeczka jest między 6-8 miesiącem po tzw. kryzysie pobudkowym. Inni wskazują, że sen dziecka polepsza się po roku, więc 12-13 miesiąc życia to także doskonała okazja. Jeszcze inni wskażą na 2 rok życia, gdy powoli mija tzw. lęk separacyjny.
Nie ma jednego terminu, który jest doskonały na przeniesienie dziecka do łóżeczka. Powinno się zadać pytanie — jak nauczyć spać dziecko we własnym łóżku. Takie podejście jest najbardziej odpowiednie, gdyż kwestia tego, czy dziecko dobrze śpi, jak ma po 6 miesięcy, czy dopiero po 12 miesiącach może nie mieć znaczenia.
Dlatego, że na częstotliwość wybudzania i jakość snu będą miały wpływ różne inne czynniki np. ząbkowanie, raczkowanie (większa ruchliwość), infekcje, a nawet pogoda.
1. Stwórz dziecku przyjazną przestrzeń
Pokazać dziecku wspaniałość jego pokoju lub łóżeczka należy nie poprzez słowa, ale poprzez odczucia. Trzeba więc dołożyć wszelkich starań, by stworzyć maluchowi przyjazną przestrzeń. Prócz estetycznego, a czasem nawet bajkowego wystroju należy zadbać także o odpowiednią temperaturę w pokoju dziecka. Poniżej 1 roku zaleca się ok. 23°C, a powyżej roku 21-22°C.
W nocy warto dla lepszego snu obniżyć temperaturę o 1-2°C. Z wiekiem maluchowi mogą się zmieniać preferencje. Dlatego warto od czasu do czasu poeksperymentować z nowymi elementami w pomieszczeniu, które mogą się dziecku spodobać. Pamiętać należy również o odpowiednim wygłuszeniu i oświetleniu. Rozpraszać mogą szumy różnych urządzeń elektrycznych, a nawet kolorowe diody.
2. Pielęgnuj rytuały
Innym sposobem na to, by dziecko polubiło spanie we własnym pokoju, jest pielęgnacja codziennych przyjaznych dla dziecka rytuałów. Należy więc sprawić maluchowi przedsenne przyjemności. Można każdorazowo poświęcać na to 30-60 minut i w tym czasie zrelaksować pociechę ciepłą kąpielą, przytulaniem czy czytaniem książek. Po tym czasie należy zgasić światło i pozostawić dziecko w łóżku, by samo poćwiczyło zasypianie.
3. Nagradzaj dziecko
Wokół nagradzania narosło wiele różnych opinii. Jednak jeśli dziecko będzie zasypiało we własnym łóżku, bez wymykania się do pokoju rodziców warto zastosować nagrody. Zachowując rozsądek, można stworzyć planszę z naklejkami, które dziecko będzie otrzymywać za każdą samodzielnie przespaną noc. Kiedy uzbiera ich określoną ilość np. 30, można zaproponować większą nagrodę w postaci ulubionych łakoci czy wymarzonej zabawki.
4. Bądź konsekwentny
Wspomniane rytuały i system nagradzania z czasem sprawią, że maluch zasypianie we własnym łóżku będzie kojarzył z wieloma przyjemnościami. W międzyczasie pojawi się pewnie sporo przeszkód. Należy wówczas zachować cierpliwość i mimo wszystko być konsekwentnym.
Małe porażki nie mogą zaburzyć regularnego pielęgnowania rytuałów i stosowania sprawiedliwego systemu nagród. Wszystko potrzebuje czasu, a szczególnie nauczenie dziecka spokojnego spania na własnym materacu.
5. Ustalcie zasady
Z małym dzieckiem trudno jest porozmawiać, ale powyższymi działaniami można dać mu do zrozumienia, że spanie to nic złego. Jeśli ma się do czynienia z maluchem, który już mówi i nadal chce spać z rodzicami, trzeba z nim jasno omówić zasady. Na nic się zdadzą komunikaty typu: „nie bój się”, „duże dzieci śpią same”, „wstyd spać z rodzicami”. To naturalne, że dziecko się boi, a sen z rodzicami to żaden wstyd, tylko biologiczna sposobność.
Należy raczej okazać zrozumienie i powiedzieć „wiem, że się boisz, ale jestem pewna, że masz na tyle odwagi, by samemu spać w łóżku”. Okazanie współczucia i delikatna sugestia mogą okazać się dobrą zagrywką. Poza tym jasno należy wskazać oczekiwania i powiedzieć „spodziewam się, że całą noc prześpisz w swoim łóżku, a my z tatą sami w swoim, a jutro przykleimy kolejną naklejkę".
Problem ze spaniem we własnym łóżku mają nie tylko niemowlęta, ale również starsze dzieci — nawet takie, które chodzą już do przedszkola, a nawet podstawówki. Wspomniane wskazówki są dość uniwersalne i można je wypróbować w przypadku maluchów, jak i starszaków.
U tych drugich problem czasem mógł nigdy nie istnieć, a pojawić się dopiero przy narodzinach brata czy siostry. Co może wynikać z zazdrości o rodzeństwo. Wówczas bardzo ważna będzie rozmowa.
Może cię zainteresować także: "Nie wolno" to za mało, dziecko cię nie posłucha. Co powiedzieć, żeby zareagowało?