Naucz mówić "nie". To podstawa w wychowaniu silnego psychicznie dziecka

• Dziecko, które umie wyznaczać granice, będzie w przyszłości asertywne, świadome swoich mocnych i słabych stron, pewne siebie.
• Naukę wyznaczania granic warto zacząć od zrozumienia znaczenia słowa "nie" w dziecięcym słowniku.
• Edukatorka i TikTokerka Artemis Alexandrakou radzi, jak wyjaśnić dziecku, czym są granice i w jaki sposób nauczyć je ich wyznaczania.

Czym są granice i dlaczego są tak ważne?

Dziecko potrzebuje granic stawianych przez rodzica, które zapewnią mu poczucie bezpieczeństwa. Samo również powinno opanować umiejętność wyznaczania granic. Za każdym razem, gdy ktoś narusza jego strefę komfortu, ma prawo się sprzeciwić.

Artemis radzi, by naukę rozpocząć od rozmowy i wyjaśnienia dziecku, czym są granice. Warto zapytać dziecko, co według niego oznacza to słowo i wytłumaczyć mu – językiem dostosowanym do jego wieku – że stawianie granic sprowadza się do umiejętności mówienia "nie", kiedy się boimy, kiedy ktoś nas krzywdzi lub robi coś, na co nie mamy ochoty.

Granice mogą dotyczyć relacji z bliskimi – jak w sytuacji, dobrze nam wszystkim znanej, kiedy babcia czy wujek chcą wziąć malca na kolana lub dać mu buziaka, a on wcale nie chce tego robić. Nie musi! Jednak ta lekcja, którą opanuje dziecko, przyda się również w kolejnych etapach w życia: w kontaktach z rówieśnikami, w szkole, a później w pracy.

Jak nauczyć dziecko wyznaczania granic?

Dziecko najlepiej uczy się przez zabawę i właśnie tę formę nauki stawiania granic rekomenduje Artemis. Gdy już porozmawialiście o tym, czym są granice, czas je dziecku pokazać. By to zrobić, możesz położyć na podłodze dwie zabawki i oddzielić je taśmą klejącą. Taśma to granica, dzięki której każda z zabawek czuje się komfortowo.

Gdy dziecko ma już świadomość, czym jest i jak wygląda granica, czas przejść do zabawy w odgrywanie ról. Możecie bawić się we dwoje lub zachęcić do zabawy drugiego rodzica czy babcię. W tej drugiej sytuacji odegrajcie wspólnie prostą scenkę. Artemis podaje przykład dotykania włosów:

• Drugi rodzic (lub inna osoba) dotyka twoich włosów, np. żeby cię pogłaskać.
• Mówisz, że tego nie lubisz i prosisz, żeby przestała.
• Druga strona odpowiada, że rozumie i nie będzie już tego robić.

Tę samą lub podobną scenkę możesz odegrać również z dzieckiem, bez osób trzecich. Poproś, by zachowało się w konkretny sposób, np. połaskotało cię po stopie. Gdy to zrobi, łagodnie, ale stanowczo odpowiedz, że prosisz, by przestało, bo sprawia ci to ból lub po prostu tego nie lubisz. Później zamieńcie się rolami. Wykonaj gest i poproś dziecko, by wyznaczyło granicę.