Będzie pewne siebie. Naucz dziecko tych 5 rzeczy, by umiało wyznaczać granice

• Dzieci, tak samo, jak dorośli, mają swoje granice komfortu, których nie chcą, by ktoś przekraczał. Warto już od najmłodszych lat uczyć dzieci, czym są ich granice i że mają do nich prawo.
• Aby dziecko było pewne siebie i umiało zaznaczać swoje granice, trzeba je uczyć m.in. tego, jak reagować na to, że ktoś wchodzi w ich strefę komfortu.
• Podpowiadamy, jakie kroki wykonać jako rodzic, by ustrzec dziecko przed naruszaniem jego granic i stawania się ofiarą przemocy psychicznej.

Wyznaczanie granic to inwestycja w zdrowie psychiczne dziecka

W wychowaniu dzieci nie tylko warto stawiać im granice (bo są im niezbędne do prawidłowego rozwoju, poczucia bezpieczeństwa i budowania pewności siebie), ale najważniejsze to uczyć je, że one także mają swoje granice. Dziecko powinno być świadome, że inni nie mogą przekraczać jego granic, bo to naruszenie jego przestrzeni, w której czuje się spokojnie i bezpiecznie.

Każde takie przekroczenie nie tylko sprawia, że dziecko czuje się źle. Naruszanie granic to także przemoc: fizyczna lub psychiczna. Wyznaczanie granic, których nie chcemy, aby ktoś przekraczał to dbanie o siebie i swoje zdrowie psychiczne, pokazywanie innym, że nie chcemy być traktowani w jakiś sposób.

Dlatego ważne jest, aby dziecko wyznaczało swoje granice i było świadome tego, że inni nie powinni ich naruszać. Jeśli będzie inaczej, może to zaburzyć jego wiedzę na temat zdrowych relacji międzyludzkich. Oto 5 rzeczy, których należy nauczyć kilkulatka o granicach, które pomogą mu je zrozumieć.

1. Ustalcie, co w zamian naruszenia granicy

Przed tym, jak dziecko ustali jakąś granicę, warto ustalić, to, co należy zmienić. Jeśli maluch nie chce całować dziadków, niech tego nie robi i nikt nie powinien go do tego zmuszać. Podpowiedz mu jednak, że zamiast tego może np. przytulić babcię lub dać jej np. rysunek, który namalował.

Myślenie o tym, co sprawia, że czuje się niekomfortowo, pomoże mu znaleźć ten element rzeczywistości, który jest jego granicą, której nie chce, aby ktoś przekraczał. Uzyskanie tego poczucia i jasności tego, co prowadzi do dyskomfortu, to pierwszy krok wyznaczania granic.

2. Pokaż mu, jak dawać proste i jasne komunikaty

Jeśli wyznaczasz komuś granicę, ta osoba powinna dokładnie wiedzieć, czego chcesz, a czego nie. Ważne jest, aby dziecko używało jasnego i stanowczego języka, a nie słów typu "może", "byłoby miło, gdyby" czy "myślę". Każdy z tych przykładów osłabia pytanie. By dziecko mówiło jasno i prosto "nie", musi rozumieć swoje uczucia i wiedzieć, że pewne sytuacje sprawiają, że czuje się źle i nieswojo. Pokaż mu, że to właśnie te chwile, w których musi głośno mówić "nie".

3. Konsekwencja i postępowanie wg planu

Po ustaleniu granicy może ona być szanowana przez innych lub nie. Naucz dziecko, jak należy reagować, gdy poczuje, że ktoś przekracza jego poczucie komfortu. Niech najpierw stosuje sygnały ostrzegawcze i mówi otwarcie o tym, że coś sprawia, że czuje się źle i nie chce takiego zachowania wobec siebie. Jeśli ktoś nadal nie uszanuje granicy, ważne jest, aby za każdym razem dać mu znać, że to nie jest w porządku.

4. Empatia

Kluczem do szanowania granic innych jest to, by każdego traktować tak, jak my sami chcielibyśmy być traktowani. Modelowanie zachowań to sposób, dzięki któremu łatwiej coś wytłumaczyć dzieciom. Jeśli więc chcesz go nauczyć o granicach, staraj się swoim zachowaniem pokazywać mu, jak szanujesz jego decyzje i strefę komfortu.

5. Pamiętajcie, że "nie" oznacza "nie"

Każdy ma prawo do wyznaczania swoich granic i egzekwowania tego, by je respektować i nie stawać się ofiarą przemocy psychicznej. Nawet jeśli wydaje ci się, że to, czego nie chce dziecko, jest irracjonalne, ale mówi ci, że sobie czegoś nie życzy. Jedna strona uzna, że to dla niej jest w porządku i będzie szanowała te wyznaczniki, a dla innej będzie to trudne i niezrozumiałe.

Każdemu trzeba dać pole do zrozumienia i najlepiej w sytuacjach, gdy ktoś nie rozumie granic dziecka (np. babcia, która chce buziaka od kilkulatka, który stroni od bliskości), porozmawiać z nim i przedstawić swoją perspektywę. To zazwyczaj sporo ułatwia i sprawia, że druga strona nie szuka obejścia granic, tylko zaczyna je szanować bez podważania.

Źródło: allprodad.com