Jak wychować szczęśliwe dziecko? 7 ważnych kroków popartych nauką

• Rodzicom zależy, żeby ich dzieci były pewne siebie i odnosiły sukcesy, ale chcemy też, by były po prostu szczęśliwe.
• Liczne badania pokazują, że musi być spełnionych kilka warunków, które wpływają na poczucie szczęścia dziecka.
• Oto 7 kroków, które warto wprowadzić w życie - tak wychowasz szczęśliwe dziecko.

Magazyn "Time” zebrał z ostatnich lat badania naukowe, które dotyczą poczucia szczęścia i na tej podstawie wyodrębnił kilka ważnych kroków, które trzeba wprowadzić w życie, by wychować szczęśliwe dziecko.

7 kroków, by wychować szczęśliwe dziecko

Czy te kroki są proste do wprowadzenia w życie? Niektóre tak, inne wymagają zmiany myślenia i podejścia do codzienności. Na pewno warto mieć choć świadomość tego, co wpływa na poczucie szczęścia naszego dziecka.

Krok 1. Zwróć uwagę na własne poczucie szczęścia.

Szeroko zakrojone badania wykazały silny związek między matkami, które odczuwają na co dzień przygnębienie, apatię, zgorzkniałość, a problemami z zachowaniem u ich dzieci. Szczęśliwi rodzice statystycznie częściej mają szczęśliwe dzieci, ale nie jest to kwestia genetyki, a stylu życia.

Rodzice, którzy poświęcają więcej czasu na czynności, które sprawiają im radość i wprawiają ich w dobry nastrój, wychowują bardziej zadowolone z życia dzieci. Zwróć uwagę jak często śmiejesz się w towarzystwie dziecka. Naukowcy wykazali, że śmiech jest zaraźliwy. Już samo słuchanie śmiechu innej osoby wyzwala w konkretnym obszarze mózgu tzw. lustrzane neurony, który sprawiają, że czujesz się tak, jakbyś sama się śmiała.

Krok 2: Naucz dziecko budowania relacji.

Interesujemy się tym, czy nasze dziecko potrafi dogadywać się z rówieśnikami i czy ma kolegów, ale na co dzień nie zwracamy zwykle uwagi jak odnosi się do innych. Czy okazuje szacunek, czy jest życzliwe? Według badań empatyczne dzieci, które chętnie pomagają innym mają nie tylko wyższą samooceną, ale też większe poczucie szczęścia.

Krok 3: Oczekuj wysiłku, a nie rezultatów.

Rodzice, którzy nadmiernie kładą nacisk na osiągnięcia, częściej wychowują dzieci niespokojne, zbyt ambitne, które czują się pod nieustającą presją, a to nie sprzyja poczuciu szczęścia.

Przeprowadzono badanie: dzieci chwalone za inteligencję wybrały łatwiejszą łamigłówkę, bo bały się popełnienia błędu i utraty statusu "inteligentnych”. Dzieci chwalone za podejmowane wysiłki wybrały trudniejszą zagadkę. Okazuje się, że gdy chwalimy dzieci za ich ciężką pracę, która prowadzi do osiągnięć, nie boją się ryzyka i chętnie podejmują kolejny wysiłek.

Krok 4: Naucz dziecko optymizmu. To naukowy fakt - pesymistyczne podejście nie ułatwia życia. Gdy dziecko widzi zawsze szklankę do połowy pustą i negatywnie interpretuje różne wydarzenia, może z czasem dojść do przekonania, że nigdy mu się nic nie udaje i nie uda. Mówi: "Nie potrafię” czy "Nigdy się tego nie nauczę”.

Reagujmy, nie zostawiajmy tak tego, bo z wiekiem takie pesymistyczne podejście do życia może się jeszcze pogłębić. A optymista? Żyje w przekonaniu, że w przyszłości wydarzą się dobre rzeczy i że może przyczynić się do pozytywnych zmian w swoim życiu. W obliczu życiowych przeciwności nie zniechęca się tak szybko jak pesymista i podejmuje kolejne próby, pomimo napotykanych na swoje drodze przeszkód. Jest kilka łatwych strategii, by nauczyć dziecka optymizmu, warto je wypróbować.

Krok 5: Naucz dziecko inteligencji emocjonalnej. Emocje mają ogromny wpływ na nasz nastrój i dobre samopoczucie. Jeśli je rozumiemy i potrafimy sobie z nimi radzić, łatwiej nam funkcjonować na co dzień.

Inteligencja emocjonalna to umiejętność zarządzania własnymi emocjami, jak również umiejętność rozpoznania emocji u innych. Oznacza to, że potrafimy rozpoznać u siebie i innych, np.: złość i wiedzieć, co dalej z nią zrobić. Dojrzałość emocjonalna jest też ważna dlatego, bo buduje odporność psychiczną.

Krok 6: Naucz dziecko samodyscypliny. To ważna umiejętność, ale nie dlatego, że zdyscyplinowane dzieci osiągają lepsze wyniki w nauce. Lepiej też radzą sobie z frustracją i stresem, są mniej podatne na presję otoczenia (szczególnie rówieśników). Dlatego warto nad tym popracować i uczyć samodyscypliny już od najmłodszych lat.

Krok 7: Daj dziecku więcej czasu na zabawę. W dzisiejszych czasach dzieci spędzają mniej czasu na zabawie zarówno w domu, jak i na zewnątrz. Jak wynika z badań, w ciągu ostatnich dwóch dekad dzieci straciły aż osiem godzin tygodniowo swobodnej i spontanicznej zabawy.

Naukowcy uważają, że ten dramatyczny spadek jest częściowo odpowiedzialny za spowolnienie rozwoju poznawczego i emocjonalnego dzieci. Spontaniczna, bez nadzoru dorosłych zabawa pomaga dzieciom uczyć się, jak pracować w grupach, dzielić się, negocjować, rozwiązywać konflikty, regulować swoje emocje. Taka zabawa nie pozostaje też bez wpływu na dziecięce poczucie szczęścia.