7 nawyków wysoko wrażliwych dzieci, które rodzic musi zrozumieć. Tak możesz pomóc małemu wrażliwcowi

• WWO to wysoko wrażliwa osobowość, czyli ludzie, którzy otoczenie odczuwają "bardziej". Odbieranie wielu bodźców z otoczenia jest szczególnie trudne dla dzieci.
• Dzieci wysoko wrażliwe nie tylko mają większą wrażliwość na stymulację zmysłów (zapachy, ostre światło czy głośne dzięki), ale często też są przytłoczone wieloma emocjami.
• By dziecko wysoko wrażliwe dobrze radziło sobie ze swoimi stanami i emocjami, jego rodzice muszą zrozumieć niektóre jego nawyki i pomóc mu, gdy czuje się przebodźcowane.

Dzieci wysoko wrażliwe, podobnie jak dorośli, są wyjątkowo wyczulone na otaczający ich świat i bodźce, które odbierają z zewnątrz. Są wrażliwe na światło, dźwięki, struktury przedmiotów, ale odbierają też mnóstwo różnych "sygnałów" z otoczenia, na które zazwyczaj ludzie nie zwracają uwagi.

Jeśli masz córkę lub syna, który jest prawdziwym wrażliwcem, być może nie zawsze rozumiesz jego zachowania. Kluczem do radzenia sobie z dzieckiem wysoko wrażliwym jest to, by wiedzieć, jakie emocje przeżywa i co je powoduje. Poniżej znajdziesz 7 cech i nawyków, którymi charakteryzują się dzieci wysoko wrażliwe oraz sposoby na to, jak rodzic może poradzić sobie z zachowaniami dziecka i ułatwić mu przeżywanie pewnych stanów.

1. Potrafią czytać nastroje

Nawet jeśli próbujesz ukryć przed dzieckiem, że jesteś zła, smutna czy nieszczęśliwa, mały wrażliwiec to wyczuje w mig. Wysoko wrażliwe dzieci czytają z ludzi emocje i nastroje jak z otwartej książki i wychwytują humory – szczególnie najbliższych – nawet bez słów.

Wszystko przez to, że duża wrażliwość wiąże się również z empatią, którą ma twój maluch. Nie okłamuj go, że nie jesteś smutna, jeśli ukradkiem ocierasz z oczu łzy. Zamiast tego spróbuj mu wyjaśnić, dlaczego się martwisz i że wszystko będzie w porządku, bo mały wrażliwiec ma skłonności do zamartwiania się o innych.

2. Mają skrajne emocje

Dzieci, które odbierają tak wiele bodźców z zewnątrz, mogą w minutę przejść od jednej skrajnej emocji do drugiej. Kiedy się denerwują, nie odczuwają swoich emocji tak samo, zamiast tego ich radość, złość czy smutek są spotęgowane do takiego stopnia, że rodzice czasem nie potrafią sobie poradzić z ekspresyjnym wyrażaniem ich przez dziecko.

Warto wtedy rozmawiać z nim, tłumaczyć mu, dlaczego tak się czuje i że to całkowicie normalne, że przytłacza je nadmiar emocji. Nauczcie się nazywać emocje i łagodzić te, które powodują wybuchowe reakcje. Wysoko wrażliwi są dla siebie niezwykle surowi i mają skłonność do frustracji, zwłaszcza w stosunku do samych siebie.

W momentach przebodźcowania zadbaj o to, by dziecko miało specjalne miejsce, w którym może się wyciszyć – zróbcie w jego pokoju kącik z poduszkami, ulubionymi książeczkami czy zabawkami. Niech będzie to miejsce, w którym łatwo będzie mu się wyciszyć i zrelaksować.

3. Sensoryka jest dla nich ważna

Bodźce sensoryczne, które docierają do ludzi, maluch wysoko wrażliwy odczuwa dwa razy silniej. Bardziej razi go światło, przeszkadzają mu głośne dźwięki czy ocierający się o niego ludzie w tłumie. Wszystko to może u niego powodować przytłoczenie, złość lub płacz.

Dzieci wysoko wrażliwe z powodu przebodźcowania często też płaczą i łatwo się denerwują. To reakcja na to, co się dzieje dookoła nich. Czasem jedynym na to rozwiązaniem jest separacja i unikanie miejsc, gdzie zbyt wiele się dzieje.

4. Mają trudności z odpoczynkiem

Po długim dniu, który jest wypełniony zajęciami w szkole czy przedszkolu, gdy dziecko ma do czynienia z wieloma ludźmi i bodźcami, które odbiera z otoczenia, wrażliwe dziecko może mieć trudności z uspokojeniem. Podenerwowanie, frustracja, złość czy nadmiar energii mogą sprawić, że nie będzie umiało poradzić sobie z wszystkim, co przeżywa i złagodzić emocji.

W takich momentach warto sprawdzać i wypróbować różne metody uspokajania i relaksacji. Być może wtedy sprawdzi się też wspomniany już kącik wyciszenia, ale może to być po prostu skupienie na czynności, która sprawia mu przyjemność: zabawie klockami, wspólnym pieczeniu ciasta czy zabawie ciastoliną.

5. Stopniowanie nowości w życiu

Jeśli dziecko zaczyna przedszkole lub szkołę, warto poświęcić sporo czasu na jego adaptację w placówce, bo inaczej zostawanie w placówce może być dla niego traumą. Jeśli wysoko wrażliwy maluch rozpoczyna np. lekcje gry na instrumencie, ma dodatkowe zajęcia z rysowania lub w ogóle spotyka go w życiu coś nowego, zazwyczaj potrzebuje czasu na oswojenie się z tym.

Każdą nowość w życiu małego wrażliwca najlepiej wprowadzać powoli i systematycznie, inaczej przytłoczenie emocjami spowoduje tylko zdenerwowanie i rezygnację z danej "nowości".

6. Potrzebują czasu

W związku z tym oswajaniem z nowościami, dziecko wysoko wrażliwe na wiele rzeczy potrzebuje czasu – zanim zacznie zabawę z dziećmi, najpierw często długo się im przypatruje. Potrzebuje też czasu tylko dla siebie po przebywaniu w środowisku chaotycznym lub takim, gdzie jest dużo bodźców.

Nie namawiaj na zabawę czy inne atrakcje malucha, który po przedszkolu zamyka się sam w swoim pokoju i bawi w samotności lub ogląda książeczki – często to jego podświadomy sposób na wyciszenie po całym dniu.

7. Nie lubią głośnych miejsc

Tam, gdzie jest głośno, ruchliwie, a światło jest ostre, wysoko wrażliwi czują się źle. Dzieci o wysokiej wrażliwości nie przepadają za dużymi imprezami rodzinnymi, zakupami w supermarkecie i przebywaniem w zatłoczonych salach zabaw. Nie oznacza to, że masz aspołeczne lub autystyczne dziecko, często po prostu ilość bodźców, jakie maluch w takich miejscach przyjmuje, sprawia, że czuje się źle i nie zawsze potrafi sobie z tym poradzić.

Przez to często za wszelką cenę chce unikać przestymulowania. Spróbuj po prostu unikać zbyt wielu miejsc, które jednego dnia mogą doprowadzić do przebodźcowania dziecka, a po całym dniu poza domem, pozwól mu na pobycie w ciszy sam na sam, jeśli tego właśnie potrzebuje.