Córka woli bawić się w domu niż z dziećmi na zewnątrz. Boję się, że wyrośnie na odludka

• Chcemy, by nasze dziecko było lubiane i miało koleżanki czy kolegów, z którymi chętnie spędza czas.
• Czytelniczka pisze, że jej córka po szkole nie ma ochoty na zabawę z dziećmi z osiedla, woli spędzać czas w samotności.
• Introwertyczne dzieci nie są nieśmiałe i nie izolują się, po prostu potrzebują pobyć same ze sobą, by naładować swoje życiowe "akumulatory".

"Córka ma obecnie 7 lat, chodzi do pierwszej klasy. W szkole ma dwie najbliższe koleżanki, z którymi bawi się najczęściej. Nigdy nie skarżyła się, że ktoś jej nie akceptuje lub czuje się odrzucona przez grupę.

Raczej jest dzieckiem, z którym każdy znajdzie wspólny język, bo jest spokojna i nie narzuca swojej woli. Problem jest inny – zdarza się, że to właśnie moja córka izoluje się od innych” – pisze Agnieszka.

Nie potrzebuje towarzystwa innych

Przyznaje, że już w przedszkolu pani zwróciła jej na to uwagę. Córka chętnie bawiła się z innymi dziećmi, ale lubiła też pójść sama na huśtawkę i nie potrzebowała towarzystwa innych.

"Nie przeszkadzało jej, że spędza czas sama, podczas gdy inne dzieci bawiły się w piaskownicy lub ganiały po placu zabaw. Teraz jest podobnie, czasem lubi być tak z "boku”. Mniejszy problem jest w szkole, bo bawi się z dziećmi na przerwach, ale gdy wraca do domu, to już w ogóle nie chce wychodzić na dwór.

Mieszkamy na niewielkim, zamkniętym osiedlu, gdzie praktycznie wszystkie dzieciaki się znają. Popołudniami wychodzą na okoliczny plac zabaw lub na hulajnogi, ale moja córka już w ogóle nie ma na to ochoty” – pisze Agnieszka.

Przyznaje, że zachęcała już ją na różne sposoby, by wyszła z domu i pobawiła się z dziećmi, ale napotyka na jej opór.

Boję się, że wyrośnie na odludka

"To raczej nie jest problem z nieśmiałością, bo w swojej klasie bawi się z dziećmi i jest lubiana. Być może dzieci z osiedla zna słabiej i nie czuje się w ich towarzystwie tak komfortowo, jak w szkole. Sama już nie wiem.

Próbowałam z nią rozmawiać, ale ona zawsze odpowiada to samo, że już nie ma ochoty na zabawę. Boję się, że wyrośnie na jakiegoś odludka. Zamiast wyjść i pojeździć na hulajnodze, ona woli poczytać książkę lub porysować. Cieszę się, że ma swoje zainteresowania, ale martwię się, że się izoluje od innych.

Wygląda to tak, że w klasie utrzymuje kontakt z dziećmi, bo do szkoły musi chodzić, ale już w domu rówieśnicy nie są jej do niczego potrzebni. Martwię się tym i nie wiem już, co mam robić. Czy przełamywać jej opór i nadal zachęcać ją do kontaktów z innymi, czy po prostu pogodzić się z tym, że woli spędzać czas w domu, w samotności” – pisze Agnieszka.

Jaką osobowość ma twoje dziecko?

Psychologowie podkreślają, że powinnyśmy zdawać sobie sprawę z temperamentu i osobowości naszego dziecka. Przyjęło się, że dzieci są raczej energiczne, skore do zabawy i ciągłych interakcji z innymi, ale nie wszystkie są ekstrawertykami.

Introwertyczne dziecko nie jest nieśmiałe czy wycofane, po prostu woli ciche lub mniej stymulujące otoczenie - ładuje swoje życiowe "akumulatory”, spędzając więcej czasu w samotności.

Introwertycy nie boją się zapoznawać i rozmawiać z innymi, ale zwykle są bardziej powściągliwi niż ekstrawertycy. Lubią lepiej poznać konkretną osobę (koleżankę/kolegę), zanim zaangażują się w relację. Nie boją się wyjść poza strefę swojego komfortu, potrafią podejmować różne wyzwania, ale faktem jest, że sprawia im przyjemność zabawa w swoim pokoju, w samotności lub z rodzeństwem.