Wychowanie dziecka, które będzie pewne siebie, odnoszące sukcesy, a przy tym całkowicie samodzielne, to marzenie wielu rodziców. Żeby twój kilkulatek w przyszłości potrafił stawiać czoło problemom i był przy tym niezależny, warto dbać już od małego o niektóre kwestie. Oto 5 rzeczy, które warto wprowadzić w jego wychowanie.
Reklama.
Podobają Ci się moje artykuły? Możesz zostawić napiwek
Teraz możesz docenić pracę dziennikarzy i dziennikarek. Cała kwota trafi do nich. Wraz z napiwkiem możesz przekazać też krótką wiadomość.
Rodzice chcieliby, żeby ich dzieci były odpowiedzialne, pewne siebie i odnosiły w życiu sukcesy. Żeby tak się stało, kluczem do sukcesu często jest nauka samodzielności, która pomaga w stawianiu czoła wyzwaniom i dążeniu do celu. Wszystko dlatego, że samodzielność wiąże się z poczuciem niezależności, co sprzyja rozwojowi i pomaga być silnym, kiedy stają przed człowiekiem różnego rodzaju przeciwności losu.
Samodzielność dziecka to nie tylko przydzielanie mu domowych obowiązków, choć warto to wprowadzać w wychowaniu już od najmłodszych lat. To także wiele różnych postaw rodziców, które uczą dziecko bycia silnym i dają mu szansę na bycie samodzielnym w codziennych sytuacjach.
Warto pamiętać o tym, że zasady, które wprowadzamy w wychowaniu dziecka, trzeba również stosować wobec siebie. Najwięcej bowiem maluch uczy się, obserwując rodziców. Oto 5 zachowań, które warto stosować u siebie i w stosunku do dziecka, żeby było samodzielne i odnosiło sukcesy:
1. Zachęcaj do podejmowania decyzji i rozwiązywania problemów
Samodzielność to nie tylko sprzątanie po sobie zabawek i talerza po obiedzie. To także umiejętność decydowania i rozwiązywania problemów bez czekania na reakcję kogoś dorosłego. Rodzic powinien oferować dziecku wsparcie i wskazówki w razie potrzeby, ale warto pozwalać kilkulatkowi na to, by spróbował samodzielnie poradzić sobie z przeciwnością losu czy decyzją.
Natychmiastowe rozwiązania podsuwane ze strony dorosłego zbyt wiele ułatwiają i pozbawiają zaradności. Samodzielne decydowanie rozwija u dziecka umiejętność krytycznego myślenia, ale również daje poczucie pewności siebie w stawianiu czoła wyzwaniom.
2. Pozwalaj na odpowiedzialność i wyciąganie konsekwencji
Odpowiedzialność bardzo silnie łączy się z samodzielnością. Dlatego też warto pozwalać dziecku być odpowiedzialnym za domowe obowiązki, które uczą je, że niewielka praca każdego z członków rodziny składa się na sukces i tworzenie większej całości, co znowu buduje w dziecku poczucie bycia kompetentnym.
Ważne jest również to, by dać dziecku możliwość odczucia konsekwencji swoich działań, za które jest odpowiedzialne – zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych. Konsekwencje dają wiedzę o tym, jak dokonywać w przyszłości świadomych wyborów i więcej nie popełniać błędów.
3. Wspieraj chęci do rozwoju
Warto wspierać w dziecku naturalną ciekawość świata, która daje mu wiedzę i doświadczenie. Jeśli maluch pragnie robić coś sam, pozwól mu na to. Niech uczy się na błędach, rozwija swoją wytrwałość w dążeniu do celu i doświadcza niepowodzeń. To sprawi, że dziecko będzie samodzielnie wykazywało inicjatywę, wyznaczało sobie cele i realizowało swoje założenia. Brzmi jak całkowite bycie niezależnym i samodzielnym, prawda?
4. Pozwalaj na wolność, ale w granicach
Równowaga między poczuciem wolności a nieprzekraczaniem granic wyznaczonych przez rodziców ma kluczowe znaczenie w wychowaniu niezależnego dziecka. Wolność jest ważna, ale to granice sprawiają, że maluch ma poczucie bezpieczeństwa.
Niech odkrywa świat, dokonuje wyborów i wyraża siebie, bo to rozwija jego poczucie autonomii, ale jednocześnie ważne jest, by wiedział, że należy szanować zasady, o których decydują mama i tata, i brać pod uwagę to, że jego czyny i decyzje mają konsekwencje – także dla otoczenia.
5. Dbaj o komunikację i inteligencję emocjonalną
Dzieci, które są silne psychicznie i niezależne posiadają zwykle również wysoką inteligencję emocjonalną. Dbaj o to, by twój maluch umiał i nie bał się wyrażać swojego zdania, dzielił się przemyśleniami bez obaw o wyśmianie czy krytykę. Warto również zachęcać go do aktów empatii, bo to pomaga w nauce współodczuwania i rozumienia perspektywy innych osób. To wszystko jest ważne, bo pomaga rozumieć relacje z otoczeniem, przy jednoczesnej całkowitej niezależności od innych.