Chcą dobrze, ale szkodzą odporności wnuków. Rodzice walczą z nawykiem babć

"Jestem mamą dwójki dzieci, które mnie i mężowi pomaga wychowywać teściowa. Matka mojego męża jest już na emeryturze i zaoferowała się, że będzie chętnie pomagać przy opiece nad wnukami. Oboje z mężem pracujemy poza miejscem naszego zamieszkania, więc pomoc babci bywa nieoceniona, kiedy trzeba dzieci odebrać z przedszkola, posiedzieć z nimi dłużej po południu w domu albo zaprowadzić do logopedy czy na zajęcia taneczne" – rozpoczyna swój list Agnieszka, mama dwójki przedszkolaków.

Agnieszka opowiada jednak, że współpraca z babcią jej dzieci wcale nie jest łatwa: "Teściowa ma jednak pewną przypadłość, która sprawia, że nasza wspólna opieka nad dziećmi bywa trudna. Za każdym razem, kiedy dzieci z nią zostają i wychodzą np. na spacer lub idą na zajęcia dodatkowe, babcia ma nawyk przebierania wnuków" – opowiada mama przedszkolaków.

"Bywa, że dzieci wracają z przedszkola w cienkich kurtkach, bo cały dzień jest ciepło i słonecznie, a teściowa, wychodząc z nimi ponownie z domu, np. na spacer czy plac zabaw, ubiera dzieci po swojemu. Zdarzało się, że zakładała im dodatkową warstwę ubrań albo zmieniała cienką czapkę na wełnianą. Nie byłoby w tym nic złego, jeśli faktycznie wymagałaby tego pogoda na dworze, ale zazwyczaj dzieci po wyjściu z babcią wracają całe upocone i zmęczone gorącem".

Kobieta nie wie, jak rozmawiać z teściową, bo ta uważa, że jej metody wychowania szkodzą wnukom: "Teściowa jest jednak zdania, że wychowuję dzieci źle i maluchy są wiecznie zmarznięte i narażone na przewianie. To ubieranie ich grubiej i przebieranie z ubrań, w których były rano w przedszkolu, tłumaczy tym, że moje dzieci wiecznie mają katar i pokasłują. Nie rozumie, że najczęściej ich przeziębienia wynikają właśnie ze zbyt wielu ubrań i przegrzania, do których ona sama doprowadza.

Teściowa zazwyczaj jest bardzo pomocna i nie mogę powiedzieć – naprawdę bardzo nam pomaga w opiece nad dziećmi. Nie daje sobie jednak wytłumaczyć, że ma nie przebierać dzieci po powrocie z placówki. Doszło do tego, że proszę zazwyczaj dzieci, by mówiły babci, jeśli jest im gorąco i nie chcą zakładać dodatkowych ubrań. Po jednej z takich sytuacji usłyszałam od teściowej, że nastawiam dzieci przeciwko niej i już sama nie wiem, jakich argumentów użyć w tej walce" – kończy zrezygnowana czytelniczka.

Przegrzewanie dzieci rzeczywiście prowadzi do częstszego chorowania i obniżenia odporności. Szczególnie widać to na przełomie sezonów, gdy pogoda jest zmienna i często nie wiemy, jak się ubrać, wychodząc na dwór. Warto czasem rozważyć zmianę ubioru w ciągu dnia, jeśli to możliwe, ale trzeba też pamiętać, że nie zawsze jest to potrzebne.

Dzieci, które biegają na placu zabaw i boisku nie potrzebują dodatkowej warstwy ubrania, bo zazwyczaj są w ruchu i jest im dużo cieplej niż dorosłemu, który np. stoi w miejscu, pilnując kilkulatków. Być może taki argument przemówi do babci, która ubiera wnuki w zbyt ciepłe ubrania.

Można też w argumentacji o przebieraniu podeprzeć się wypowiedziami np. pediatrów, którzy alarmują, że przegrzewanie dzieci jest szkodliwe dla ich zdrowia. Warto też porozmawiać z babcią o granicach, jakie powinny być zachowane w ingerowaniu w wychowanie dzieci. Ubieranie dziecka powinno zależeć od rodziców i samego malucha.