Dzieci, które są indywidualistami, są bardziej dojrzałe emocjonalnie i empatyczne, to często dzieci o "starych duszach". Oto czym się charakteryzuje ta niezwykła zdolność i jakie objawy mogą świadczyć o tym, że twoje dziecko jest nad wiek dojrzałe.
Wychowywanie dziecka to trudna praca, ale równocześnie niezwykle poszerzająca horyzonty, sprawiająca, że obserwujemy wszystko z innej perspektywy, uczymy się pokory i odkrywamy świat na nowo. Ta prostolinijność i logiczne rozumowanie umysłu małego dziecka są zachwycające i często odświeżające dla nas samych.
Gdy jednak wychowuje dziecko, które ma "starą duszę", trzeba poświęcić mu trochę więcej uwagi, ale też zrozumieć proces rozumowania takiego malucha. Wiele z ich myśli przekracza bowiem granice ich możliwości poznawczych.
W dalekowschodniej filozofii taoistycznej starą duszę można mieć niezależnie od wieku - ma ją każdy, kto w reinkarnacji przeszedł 5 wcieleń, więc nabrał pewnej życiowej mądrości i doświadczenia.
"Starą duszę" mają osoby, które są mądrzejsze, niż wskazuje ich wiek. W przypadku dzieci najczęściej objawia się to tym, że maluch jest w stanie rozumieć coś, co jest ponad rzeczami, które w tym wieku są normalne w jego rozwoju poznawczym.
W rzeczywistości dzieci ze "starą duszą" rozumieją więcej niż ich rówieśnicy, więc uważa się ich za niezwykle uzdolnionych. Często rodzice mają problem, by nawiązać z nimi kontakt, bo nie rozumieją ich i ich toru myślenia. Oto kilka sygnałów, które mogą sprawić, że odkryjesz, ze twoje dziecko ma "starą duszę":
Czasem możesz być zaskoczona, jak w punkt twoje dziecko określi jakąś sytuację, osobę czy zachowanie. Osoby o "starej duszy" czytają z ludzi i sytuacji jak z otwartej księgi. Dzieci ze "starą duszą" potrafią odpowiedzieć na wiele pytań, które ich nie dotyczą i nie są w zakresie ich zainteresowań, bo po prostu skądś to wiedzą. Są w stanie wyobrazić sobie dużo rzeczy, z którymi nigdy nie miały do czynienia i są wyjątkowo empatyczne.
Dzieci ze "starymi duszami" są entuzjastami przygód. Nie lubią się nudzić i chętnie podejmują wyzwania. Ale z drugiej strony są też często zamyślone i ostrożne w działaniach. Jeśli coś je blokuje przed podjęciem jakiegoś kroku, daj im swobodę. Dzięki temu po namyśleniu się z radością się go podejmą.
...niż ze swoimi rówieśnikami. To ten rodzaj dzieci, który lubi spędzać czas z dorosłymi, przygląda się ich działaniom i z zaciekawieniem analizuje wszystko, czym dorośli się zajmują. To nie wynika ze strachu czy potrzeby poczucia bezpieczeństwa, one po prostu np. zamiast zabawy na placu zabaw wolą z babcią pielić ogródek. "Stare dziecko" naprawdę lubi rozmawiać z dorosłymi i może z łatwością prowadzić z nimi rozmowę.
I pyta o wszystko. To ten ciekawski typ malucha, którego pytania zadziwiają i są ponad wiek dojrzałe. Chce wiedzieć wszystko, a odpowiedź "bo tak" albo "bo nie" to najmniej satysfakcjonująca dla nich odpowiedź. To, co może być kłopotliwe, to to, że dziecko o "starej duszy" kwestionuje nawet stałości i autorytety, musisz więc poświęcić sporo czasu na rozmowy z nim, by umiało odnaleźć się w otoczeniu.
Nie ma nic przeciwko robieniu czegoś samodzielnie czy na własną rękę. Dzieci o "starej duszy" często mają problem z pracą w grupie, bo czują się indywidualistami i wolą polegać na samych sobie. Wiąże się to też z tym, że często rezygnują z zabawy na rzecz bycia samemu. Nie mają kłopotu z samotnością, która ich wręcz wycisza i odpręża.
Czasem łapiesz malucha na tym, że podczas rozmowy składa zdania i wyraża się, jakby miał kilkadziesiąt, a nie kilka lat? Być może to właśnie sygnał, że dziecko ma "starą duszę". Wtedy też często dziecko martwi się o rzeczy, które są daleko poza zasięgiem myśli innych kilkulatków albo w rozmowie porusza kwestie, o których nawet ty sama być nie pomyślała.
Widać gołym okiem, że dziecko, które ma "starą duszę", nieco odbiega od rówieśników. Jest bardziej empatyczne, ma wiele przemyśleń ponad swój wiek i rozwój. Jeśli twoje dziecko ma tendencję do życia we własnym małym świecie i znacznie różni się od większości, prawdopodobnie jest "starą duszą".
Czasem dziecko o "starej duszy" można dostrzec już na pierwszy rzut oka – gdy dzieci w grupie bawią się na dywanie, a ono woli w kącie siąść i oglądać książeczkę lub skupić się na kolorowaniu obrazka. Jest w nich coś zupełnie innego, zachowują się i zachowują zupełnie inaczej niż większość dzieci.
Inne dzieci mogą to nawet zauważyć i odepchnąć je, co może być bardzo trudne i frustrujące. Warto jednak pamiętać, że dzieci o "starych duszach" jest sporo, a te często łączą się ze sobą, zostając najlepszymi przyjaciółmi.