Boisz się poniedziałku i znowu "nie chce ci się iść do pracy"? To nie musi być lenistwo, a ergofobia
Nie potrafisz tego wytłumaczyć, ale "boisz się pracy"? Pojawia się u ciebie silny stres i lęk, którego źródło ciężko ci zlokalizować? Poranek każdego dnia to katorga i walka ze sobą, żeby wstać, pójść i przetrwać wymagane godziny w pracy? Nie, wcale nie każdy tak ma i nie, wcale nie musisz być przykładem największego leniucha świata.
Ergofobia jest coraz powszechniejsza, co nie dziwi, gdy pomyślimy, w jakim tempie żyje wielu z nas. To rodzaj zaburzenia lękowego, które bardzo wpływa na życie, uniemożliwiając normalne funkcjonowanie. Osoba nim dotknięta ma złe samopoczucie, odczuwa silny stres, niechęć sprawia, że jest coraz mniej efektywna w pracy, a to jeszcze potęguje frustracje.
Zaburzenie często jest mylone z lenistwem lub wypaleniem. Każdemu zdarza się gorszy dzień i poczucie, że nic nie ma sensu, wielu stresuje się pracą. Jednak w przypadku ergofobii lęk towarzyszy takiej osobie cały czas i nie wynika z czasowych czynników, np. ważnego projektu, okresu, gdy trzeba wziąć na siebie więcej obowiązków.
Taka osoba przestaje odczuwać jakąkolwiek satysfakcję z tego, co robi, panicznie boi się pójść do pracy. Przyczyn może być wiele i nie muszą zależeć one od tego, że po prostu wykonujemy zawód, który nie spełnia naszych oczekiwać. Rozwój fobii wynika z naszej kondycji psychicznej, fizycznej, a także z atmosfery w pracy.
Przyczyny i objawy ergofobii
Jeżeli ta jest zła, napięta to siłą rzeczy zaczynamy czuć dyskomfort. Do tego często dochodzi stawianie sobie wymagań ponad siły, dopada nas brak motywacji. Innymi przyczynami może być brak akceptacji ze strony kolegów i koleżanek, nieustanne krytykowanie, pomimo tego, że dobrze wykonujemy obowiązki, wypalenie zawodowe, mobbing, napięte stosunki z przełożonym lub współpracownikami, stres, poczucie bezsensu, brak satysfakcji z pracy, wygórowane oczekiwania innych.
Ergofobia może ujawnić się na każdym etapie życia, jednak na jej występowanie ma wpływ kontakt z otoczeniem w dzieciństwie. Prekursorem często bywa rozwinięta fobia szkolna. Objawom psychicznym towarzyszą symptomy fizyczne, które są typowe dla silnego przedłużonego lęku: przyspieszenie bicia serca, kołatanie serca, drżenie rąk i mięśni (np. łydek), nadmierna potliwość, duszność, czerwienienie się, niekiedy nudności, biegunki lub bóle brzucha, rozdygotanie.
Kiedy powinna nam zapalić się czerwona lampka?
Na schorzenie szczególnie narażone są osoby wrażliwe, bardzo ambitne, mające niskie poczucie własnej wartości, a także perfekcjoniści, którzy za wszelką cenę chcą spełnić oczekiwania swoje i otoczenia.
Jeżeli mamy podejrzenie, że ten problem może nas dotyczyć, obserwujmy, jakie i kiedy pojawiają się objawy. U osób z ergofobią zauważalne jest pogorszenie nastroju, gdy zbliża się moment wyjścia do pracy, a także podczas jej wykonywania. Nieraz symptomy są odczuwane już pod koniec weekendu lub dnia wolnego. Jeżeli dobrze czujemy się jedynie, gdy mamy urlop lub nie musimy iść do pracy, może to być sygnał.
Bardzo wiele osób ma problem z przyznaniem lub zwyczajnie nie zauważa, że rozwija się u nich fobia. Zrzucamy winę na stres, tłumaczymy sobie, że inni jakoś dają radę, jesteśmy przemęczeni i to na pewno zaraz minie. Warto jednak słuchać swojego ciała i jeżeli mamy podejrzenie, że sytuacja wymyka nam się spod kontroli, skorzystać z porady specjalisty. Niepodjęcie kroków może skończyć się utratą pracy, a także poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.
Może cię zainteresować także: Kobieta przez 5 minut cała się trzęsie. Ta metoda daje efekt, o którym marzą miliony