Katar, kaszel i strój aniołka. Grudniowy absurd przedszkoli, na który wszyscy się godzimy

Grudzień w przedszkolu to czas wyjątkowy. Organizuje się jasełka, występy, wspólną wigilię. Wcześniej są próby, rodzice razem z dziecmi szykują stroje i się wzruszają. Na tablicy ogłoszeń wiszą świąteczne grafiki, w wiadomościach do rodziców pojawiają się prośby, by dzieci były ubrane na galowo albo z motywami świątecznymi.

I gdzieś pomiędzy tym wszystkim jest moje dziecko. Z katarem, kaszlem, osłabione. A także mój dylemat: ważniejsze zdrowie czy występ? Jako przedstawicielka pokolenia wychowanego w kultureze zapi%$^&dolu, musze przyznać, że najpierw pomyślałam, ze nie będzie odpowiedzialnie, jeśli syn opuści występ.

Tylko czy naprawdę tak uczymy kilkulatka odpowiedzialności? Raczej uczymy go, że obowiązki są ważniejsze niż zdrowie. I że nawet jeśli źle się czuje, ma zacisnąć zęby i iść, bo ktoś na niego liczy. Ja byłam tak uczona od lat i teraz dopiero nadrabiam umiejętność stawiania granic i stawiania swojego zdrowia wyżej niż czyjeś potrzeby.

Odpowiedzialność to także umiejętność zadbania o siebie i innych. A chore dziecko w przedszkolu to nie tylko mój problem. To realne ryzyko, że zarazi nauczycielki i inne dzieci. A potem choroba będzie krążyć dalej po domach, rodzinach, rodzeństwie. A za pasem mamy swięta i być może okaże się, że pół grupy spędzi święta z gorączką, zamiast przy stole z bliskimi.

Zastanawiam się też, dla kogo tak naprawdę są te występy. Dla dzieci czy dla dorosłych? Bo prawda jest taka, że przedszkolak często nawet nie rozumie wagi wydarzenia. On chce być z mamą, tatą, czuć się bezpiecznie. To my, dorośli, mamy ambicje. Chcemy mieć zdjęcia i filmiki, wzruszać się na występie dziecka. Chcemy widzieć je na scenie, nawet jeśli ono wolałoby leżeć pod kocem.

W tym roku wolę odpuścić jasełka, Wigilię przedszkolną i nawet najpiękniejszy występ, jeśli oznacza to zdrowie mojego dziecka i spokój naszej rodziny na święta. Wolę mieć w domu święta bez antybiotyku, bez nocnych dyżurów przy łóżku i bez stresu. I wierzę, że moje dziecko nie straci przez to nic ważnego.

Bo występ można opuścić, a zdjęcie można zrobić za rok lub dwa. A zdrowia nie da się "odrobić". I może właśnie tego powinniśmy uczyć dzieci najbardziej – że dbanie o siebie i innych to też odpowiedzialność. Nawet jeśli oznacza powiedzenie: "Nas nie będzie na jasełkach".