7 sekretów, które dziecko nosi w sobie, gdy boi się nauczyciela. Nr 3 odbiera oddech

Strach przed nauczycielem to nie fanaberia, tylko realne doświadczenie, które może towarzyszyć dziecku. My, rodzice, często powtarzamy: "oj przestań, każdy chodził do szkoły", "ja też nie lubiłem swojego nauczyciela". Ale dla dziecka taki lęk to coś więcej. Strach przed nauczycielem potrafi odcisnąć piętno na całym jego dzieciństwie.

A najgorsze jest to, że dzieci rzadko mówią o tym wprost. Dlatego my, rodzice, musimy być uważni i umieć dostrzec nawet najmniejsze sygnały.

Dla dorosłych 45 minut to chwila. Dla dziecka, które boi się nauczyciela, to wieczność. Każda sekunda to napięcie, czy za chwile padnie uwaga, pytanie lub krzywe spojrzenie.

Dziecko, które boi się nauczyciela, woli przytaknąć niż przyznać się, że czegoś nie rozumie. Bo wie, że zła odpowiedź mogłaby wywołać złość u nauczyciela albo śmiech całej klasy.

Ból brzucha, ból głowy, senność – to nie zawsze choroba. To często lęk, który próbuje znaleźć ujście. Dziecko nie powie nam wprost, że "boi się nauczyciela", tylko spróbuje uniknąć lekcji innymi sposobami.

Dziecko nie chce siedzieć w pierwszej ławce, nie zgłasza się do odpowiedzi i chowa się za innymi. To mechanizm obronny. Im będzie mniej widoczne, tym bardziej będzie bezpieczne.

Kiedy nauczyciel podnosi głos na całą klasę, dziecko od razu czuje się winne. Boi się, że nie spełnia oczekiwań i że zawodzi.

Dziecko nie mówi, że boi się nauczyciela, bo boi się, że rodzic pójdzie do szkoły i będzie tylko gorzej. Dlatego milczy i czeka, aż mama czy tata sami zapytają i wysłuchają je bez oceniania.

Kiedy dziecko boi się nauczyciela, traci zainteresowanie danym przedmiotem, ponieważ kojarzy go z napięciem. Nauka przestaje zaciekawiać i staje się źródłem stresu.

A jak to jest u was? Wasze dzieci boją się nauczycieli? Jak radzicie sobie z tym problemem?