Często myśli, że wszystko mu się należy. Że ma być i koniec, kropka. Oczekuje, wymaga. Współczesne pokolenie musi się wiele nauczyć. Choć z pewnych rzeczy doskonale zdaje sobie sprawę, to niektóre są mu zupełnie obce. Wdzięczność – to na niej chciałabym się skoncentrować.
Uczymy dziękowania. Tłumaczymy, że tak wypada. To miło, grzecznie, kulturalnie podziękować komuś za pomoc, wsparcie, przysługę. Powtarzamy jak mantrę: "Podziękuj, proszę". Zapominamy o wdzięczności, o tym, że czasami potrzebujemy jej jak powietrza, że to dzięki niej jesteśmy w stanie wiele pokonać. Zdziałać. Zbudować.
Zdarza się, że w ogóle nie wspominamy o niej naszemu dziecku. Dlaczego? Nie mam pojęcia. Być może nie traktujemy jej zbyt poważnie, myślimy, że to nic takiego. A może się jej boimy? Jednak to właśnie wdzięczność może zmienić perspektywę. To dzięki niej dziecko spojrzy na pewne rzeczy świadomiej, mądrzej, łaskawiej. Skupi się na tym, co ma, a nie na tym, czego nie ma. Wdzięczność potrafi zmienić nasz sposób myślenia.
Problemy, kryzysy, kłótnie czy nieporozumienia – to nasza codzienność. Z trudnościami, wyzwaniami zmagamy się już od pierwszych lat życia. Problemy, ma je każdy. Dorośli i dzieci. Ponoć wdzięczność silnie związana jest ze szczęściem. Dziecko, które będzie umiało być wdzięczne, będzie szczęśliwsze.
Być może zastanawiasz się, od czego powinnaś zacząć, jaki powinien być pierwszy krok? Postaraj się pomóc dziecku skupić na tym, co najważniejsze.
Bądź dobrym przykładem, opowiadaj, za co ty jesteś wdzięczna. Może to być poranny uśmiech, smaczne śniadanie, promienie słońca czy czas spędzony z rodziną.
Okazując dziecku wdzięczność, sprawiasz, że czuje się docenione, dowartościowane. Jak twierdzi psycholog Sara Algoe, wdzięczność pomaga w tworzeniu i utrzymywaniu relacji. Dziecko, które będzie okazywało wdzięczność swoim kolegom/koleżankom, będzie bardziej lubiane i będzie miało więcej przyjaciół.
Kiedy dziecko wróci z przedszkola/szkoły zapytaj, za co jest wdzięczne. Poproś, by pomyślało o kimś, kto zrobił dla niego coś miłego. "Jestem wdzięczna Kasi, bo podzieliła się ze mną kanapką" – to jeden z wielu przykładów.
Wystarczy dwie, trzy minuty dziennie poświęcić na zastanowienie się nad tym, co miłego, dobrego nas dzisiaj spotkało, by zauważyć poprawę samopoczucia. Dziennikarka Christina Caron, która zajmuje się zdrowiem psychicznym, twierdzi, że praktykowanie wdzięczności może zmniejszyć lęk, strach i objawy depresji.
Zwiększa z kolei poczucie własnej wartości i poprawia satysfakcję z życia codziennego. Postaraj się, by praktykowanie wdzięczności stało się waszym codziennym rytuałem.
Jak twierdzi specjalistka od nauk humanistycznych, Donna Donald, ci, którzy są niewdzięczni, są mniej zadowoleni ze swojego życia i bardziej skłonni do agresji i podejmowania ryzyka. Dzieci, które potrafią być wdzięczne, rzadziej sięgają po alkohol czy narkotyki.
Przygotuj słoik wdzięczności, który postawisz na szafce nocnej swojego dziecka. Poproś, by przed snem zapisało na kartce, za co jest dzisiaj wdzięczne. Kartkę wrzucamy do słoika. A kiedy będzie miało gorszy dzień, niech przeczyta i przypomni sobie, co miłego i dobrego je w życiu spotkało.
Wdzięczność pomaga nam przetrwać trudne momenty. To dzięki niej dziecko łatwiej poradzi sobie z trudnym dniem w szkole, pogorszonym samopoczuciem czy kłótnią z przyjacielem. Nie załamie się, nie zamknie w pokoju i nie trzaśnie drzwiami po tym, jak coś, na czym mu zależało, nie uda się.
Wiem, że mogą przytrafić się gorsze chwile, momenty załamania. Poczucie niesprawiedliwości. Jednak mimo przeciwności losu postaraj się pomóc dziecku znaleźć coś, co dobrego je spotkało. Coś, za co może być na koniec dnia wdzięczne.
Źródło: www.imom.com
Dołącz do zamkniętej grupy rodziców na Fb! Tu rozmawiamy i wygrywamy nagrody.