Syn nie ustępuje miejsca innym w autobusie. Powiem wam, dlaczego to jest dobre

"Jestem mamą 4-latka, który od ponad roku chodzi do przedszkola. Oboje z mężem pracujemy i mieszkamy w Warszawie, więc najczęściej poruszamy się po mieście komunikacją miejską, bo to najwygodniejsza opcja. Również do przedszkola syna zawożę autobusem – znaleźliśmy taką placówkę, która jest na trasie między domem a moją pracą, żeby wszystko mogło się odbywać sprawnie" – rozpoczyna swój list Kamila, mama przedszkolaka.

"Jeżdżenie komunikacją miejską ma wiele plusów – czasem są opóźnienia przez wypadki, ale nie trzeba stać w korkach, nie ma też problemu z parkowaniem. No i jest też strona ekologiczna – mogę uczyć dziecko, że to lepsze dla środowiska. Jeżdżenie jednak każdego dnia z małym dzieckiem bywa też trudne, szczególnie w godzinach szczytu, gdy tramwaje i autobusy są zapchane jak puszki sardynek".

Nasza czytelniczka przyznaje, ze stara się unikać zatłoczonych autobusów i tramwajów: "W takich momentach trochę obawiam się o bezpieczeństwo i przyznaję, że – jeśli nie spieszymy się – to czasem po południu czekamy na kolejny tramwaj/autobus. Wszystko dlatego, że staram się, żeby mój 4-latek miał możliwość siedzenia podczas jazdy zbiorowymi środkami transportu.

Wiem, że brzmi to kontrowersyjnie: matka stoi, a dzieciak siedzi. Że niby uczę go, że ja mogę postać, a on będzie siedział. Albo słyszę czasami zarzuty, że nie uczę dziecka ustępowania innym. Uczę, tylko nie tak, że zmuszam go, żeby w tym czasie to on wstawał. Jeśli widzę osobę starszą albo kobietę w ciąży, zawsze sama ustępuję jej miejsca. Dziecko dzięki mojemu zachowaniu widzi, że należy ustępować i czasem samo mnie pyta, czy powinniśmy komuś ustąpić".

Kobieta przyznaje się, dlaczego decyduje się na takie zachowanie względem syna: "Powiem wam, dlaczego nie pozwalam mojemu dziecku jeździć na stojąco albo ustępować miejsca innym. A to dlatego, że dbam o jego bezpieczeństwo. Część z was może w tej chwili prychnie pod nosem.

Prawda jest jednak taka, że 4-latek nie ma jeszcze dobrze wykształconego instynktu samozachowawczego oraz nie panuje w 100 procentach nad swoim ośrodkiem ciężkości. Dlatego w przypadku wypadków albo nagłego hamowania, zwykle jego ciałem szarpie tak ogromna siła, że może się uderzyć, upaść, a gdy stoi w złym miejscu – nawet wypaść przez okno.

Nie bez powodu w samochodzie dzieci do pewnego wieku muszą jeździć w fotelikach, prawda? Uważam, że tak samo jak kobietom w ciązy, którym grozi np. uderzenie w brzuch, tak samo małym dzieciom, które przemieszczają się na własnych nogach, należy się w komunikacji miejskiej miejsce siedzące. Być może swoją opinią włożę kij w mrowisko, ale według mnie to podstawowe zasady bezpieczeństwa podczas podróży tramwajem lub autobusem" – kończy swój list Kamila, mama 4-latka.