"Różowe flagi" to sygnały ostrzegawcze i niemy krzyk dziecka. Uważaj na tych 5 zachowań

Nie zawsze potrzeba "czerwonych flag" i krzyku rozpaczy, żeby wiedzieć, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Czasem wystarczą drobne sygnały, czyli takie "różowe flagi", które są ostrzeżeniem, że może rozwinąć się coś dużo poważniejszego. Nie zawsze prowadzą do problemów psychicznych i emocjonalnych, ale warto zwrócić na nie uwagę i poświęcić dziecku czas na rozmowę i pomoc.

Wiele z nich może być sygnałem do tego, by szukać pomocy u psychologa dziecięcego, podjąć próbę zdiagnozowania u dziecka np. zaburzeń. O "różowych flagach" mówi Rahil Briggs, psycholożka i profesorka kliniczna pediatrii i psychologii z Waszyngtonu, która w rozmowie z portalem parents.com wymienia 5 zachowań, które powinny u rodziców wywołać czujność.

Małe dzieci, które już nie są niemowlakami, powinny spać w ciągu doby ok. 10 godzin. Sen jest im niezbędny do zdrowego rozwoju, zachowania równowagi zdrowia psychicznego, a także po prostu do normalnego funkcjonowania w życiu społecznym i szkolnym/przedszkolnym.

Dzieci, które nie mogą w nocy spać, śpią krótko albo właśnie odwrotnie – śpią długo, a i tak są niewyspane – mogą mieć większą skłonność do epizodów depresyjnych i problemów z koncentracją.

Bóle brzucha, zaparcia, biegunki i regularne problemy z układem pokarmowym mogą być związane z psychiką. Lekarze od dawna przyznają, że problemy żołądkowo-jelitowe u dzieci mogą mieć podłoże psychologiczne: najczęściej są objawem lęków lub depresji.

Jeśli twoje dziecko nie jest zainteresowane żadnymi zabawkami, grami, układankami, ani nie ma pasji, z dużą dozą prawdopodobieństwa należy podejrzewać, że maluch ma problemy z rozwojem emocjonalnym.

Małe dzieci mają tak ukształtowany mózg, że zwykle szybko się czymś ekscytują, szybko się nudzą, ale też często dość emocjonalnie reagują na rzeczy, które im się podobają i sprawiają im przyjemność. Jeśli dziecku tego brakuje, warto udać się z nim do psychologa.

Dzieci, które na każdym kroku są strofowane przez dorosłych z powodu drobnych wykroczeń, w końcu zaczynają we wszystkim widzieć własną winę. Często przepraszają za rzeczy niezależne od nich i ich skłonność do poczucia winy niesie ze sobą ryzyko depresji.

Upewnij się więc, że nie zwracasz dziecku uwagi o drobiazgi i nie wpędzasz go w poczucie winy, bo to najczęściej od rodziców i opiekunów zaczyna się błędne koło brania na siebie winy przez dzieci i wieczne poczucie winy.

Małe dzieci podczas zabawy często projektują swoje obawy i lęki. Np. maluch, który się boi przemocy ze strony dorosłych, może się bawić w więzienie dla zwierzaków, w rozkazywanie itp. Podczas takich wymyślonych zabaw najlepiej widać, z czym dziecko próbuje sobie poradzić i co przepracowuje.

Jeśli jednak maluch bawi się wyłącznie w zabawy z negatywnymi scenariuszami, a w rozmowach zadaje pytanie tylko o śmierć, upadek cywilizacji i tego typu sprawy, warto być bardziej czujnym. Być może to tylko dziecięca ciekawość, która wymaga zaspokojenia, ale bywa tak, że to zaczątek większych problemów emocjonalnych.

Źródło: parents.com