Często mylone z myślami samobójczymi, są wołaniem o pomoc. "Już nie dam rady", "Chciałbym zniknąć", "Będzie wam lepiej beze mnie" – takie i inne myśli rezygnacyjne to czerwone lampki, które mówią: jest źle, potrzebuję wsparcia.
Psycholożka Katarzyna Serwin zamieściła na TikToku film, w którym uczula rodziców na to, że dziecko może powiedzieć "Chcę umrzeć" na wiele sposobów. Psycholog_kejt, bo pod takim nickiem udziela się w mediach społecznościowych, przytoczyła 7 przykładów zdań, które wskazują na to, że dziecko ma myśli rezygnacyjne:
Pod filmem internauci zamieścili ponad 800 komentarzy. Ich lektura nie jest łatwa, niemal każdy jest wołaniem o pomoc:
Czy myśli samobójcze to to samo co myśli rezygnacyjne? Nie, choć często są mylone. Znajoma psychiatra tłumaczyła mi to kiedyś tak, że myśli rezygnacyjne mogą poprzedzać myśli samobójcze i próbę odebrania sobie życia, jeśli osoba ich doświadczająca nie otrzyma pomocy.
Polskie Towarzystwo Zapobiegania Samobójstwom w swoim słowniku zamieszcza następujące rozróżnienie myśli samobójczych i rezygnacyjnych: "Najłatwiej różnicę pomiędzy nimi wyjaśnić na przykładzie, w którym myśli samobójcze przyjmują brzmienie: chcę się zabić, a rezygnacyjne: nie chce mi się żyć".
Myśli rezygnacyjne mogą pojawić się w przebiegu depresji i innych chorób czy kryzysów psychicznych. Są sygnałem, że mamy już dość, że sytuacja jest tak trudna i ciężka, że nasza psychika nie daje już rady jej sprostać. Nie muszą prowadzić do samobójstwa, ale są poważnym sygnałem ostrzegawczym i wołaniem o pomoc.
Myślom rezygnacyjnym towarzyszą najczęściej inne objawy typowe w przebiegu depresji, takie jak np. anhedonia (stan, w którym rzeczy, które kiedyś nas cieszyły, nie sprawiają nam już przyjemności), przewlekłe zmęczenie, brak energii do wykonywania nawet prozaicznych czynności, lęk, problemy ze snem (mogą to być zarówno trudności z zasypianiem, jak i budzenie się w nocy i niemożność ponownego zaśnięcia).
Poza tymi wymienionymi przez psycholog_kejt i internautów pod jej filmem na TikToku myśli rezygnacyjne mogą brzmieć np. tak:
Jaka ścieżka będzie najlepsza? Wiele zależy od stopnia natężenia tych myśli, ale ich skalę ocenić może tylko specjalista. Psychiatra oceni, jak bardzo zaawansowany jest kryzys lub choroba psychiczna i czy wymaga leczenia farmakologicznego oraz terapii, czy też wystarczy sama terapia.
Z dzieckiem możesz udać się albo od razu do lekarza psychiatry, który pokieruje cię dalej i powie, jakie następne kroki podjąć, albo do psychologa, który powinien wiedzieć, czy to odpowiedni moment na wizytę u psychiatry.
Jeśli w twoim miejscu zamieszkania jest problem z dostaniem się do tych specjalistów, zacznij od telefonu zaufania, psychologa szkolnego lub Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej. Sprawdź, gdzie znajduje się najbliższe Centrum Zdrowia Psychicznego. To miejsce, w którym otrzymacie darmową pomoc, a założenie centrów jest takie, że nie powinno się na nią długo czekać.
Przydatne telefony: