Wszyscy jesteśmy uzależnieni od cukru, nie wyłączając niestety dzieci. A co, gdyby odstawić im ten narkotyk raz na zawsze? Albo choć na parę tygodni? Spróbuj to zrobić, nie pożałujesz – nie spodziewasz się takich efektów.
Cukier jest wszechobecny. Znajdziemy go nie tylko w słodyczach, ale również w wędlinach, jogurtach, sokach owocowych, płatkach śniadaniowych, majonezie, a nawet w pieczywie. Uniknąć go to naprawdę wielka szuka. Spożywamy cukier w tak dużych ilościach, że nawet nie zdajemy sobie sprawy, że można żyć inaczej. Co ciekawe, nie wiemy także, jak bardzo cukier zmienia nasz mózg. Nasz i naszych dzieci. Zrób eksperyment i odstaw cukier – najlepiej całej rodzinie - choć na kilka tygodni. Odkryjecie nową jakość życia! Jak to zrobić?
Cztery proste kroki do odstawienia cukru:
Na każdy etap możesz przyjąć 1-2 tygodnie. Dzięki temu najdalej po dwóch miesiącach będziesz mogła śmiało powiedzieć, że twoja rodzina wyzwoliła się spod władania cukru. Co się zmieni? Sama się zdziwisz.
Cukier pobudza te obszary mózgu, które odpowiedzialne są za odczuwanie przyjemności. Jeśli stale dostarczamy sobie do organizmu tę substancję, nieustannie znajdujemy się na tak zwanym „haju”. Gdy w pewnym momencie nam jej zabraknie, doświadczamy gwałtownej zmiany nastroju, stajemy się rozdrażnieni, smutni (dzieci robią się płaczliwe i marudne), łapiemy „doła”.
Spadek cukru we krwi objawia się także sennością i utratą energii. Gdy nas to dopada, zaczynamy buszować po szafkach w poszukiwaniu słodyczy, by znów poczuć się lepiej. Cukier sprawia, że łatwiej uwalniają się hormony szczęścia – serotonina, dopamina, endorfiny. Ich spadek możemy odczuwać jak depresję. I tak w kółko.
Cukier uszkadza ściany naczyń krwionośnych i mózgu. Łączy się z cząsteczkami białek i osadza w obrębie neuronów, zapoczątkowując tym samym degenerację mózgu (jak w chorobie Alzheimera). Cukier wychwytuje także magnez i powoduje niedobory tego pierwiastka. To znów przekłada się na problemy ze snem i koncentracją, a także może powodować arytmię.
Przypomnijmy, że cukier jest jak narkotyk. Jesteśmy naprawdę bardzo od niego uzależnieni i odstawienie go, początkowo może powodować sporo nieprzyjemnych skutków ubocznych. Mogą to być:
Z tego względu nie należy odstawiać cukru z dnia na dzień, ale stopniowo, tak jak to opisaliśmy powyżej. Mimo wszystko, zwłaszcza na samym początku detoksu, pewnie będziesz się gorzej czuła, a dzieci mogą być nieco bardziej rozdrażnione, ale nawet nie z powodu samego braku cukru (bo przecież będą go spożywały). Może im doskwierać strona psychiczna - brak ulubionych słodyczy w zasięgu ręku. Ale kilka tygodni później...
Odstawienie cukru sprawi, że przestaniecie mieć ochotę na słodycze! Gdy wasze kubki smakowe zaczną odczuwać bardziej subtelne smaki i wykrywać słodycz tam, gdzie jej prawie nie ma, widok pączka może być wręcz straszny. Jeśli po kilku tygodniach postu cukrowego spróbujesz babeczki z cukierni, okaże się, że w ogóle nie będzie ci smakowała.
Ale to, że przejdzie wam ochota na słodycze, to jedno. O wiele ważniejsze będą bowiem zmiany, jakie zaobserwujesz u siebie i swoich dzieci. Będziecie lepiej spać, dzieci będą mniej pobudzone, nagle będą potrafiły dłużej spokojnie się bawić, a ty będziesz młodziej wyglądać (cukier przyspiesza starzenie się skóry). Co jeszcze?
Należy dodać, że powyższy przepis na życie bez cukru nie jest nim tak na 100 procent. By całkiem wyeliminować cukier z diety, trzeba także odstawić suszone owoce, a ze świeżych te, które go sporo zawierają, czyli jabłka, winogrona, banany, ananasy, gruszki, mango i wiele innych. Powinno się też unikać mleka. Jednak aż tak radykalna dieta nie jest nam potrzebna, a już na pewno nie dzieciom - wręcz mogłaby pozbawić je także wielu innych, cennych składników odżywczych