6 strategii na rozładowanie napięcia całej rodziny. Zanim podniesiecie głos

Niech pierwszy rzuci kamieniem, kto nie poczuł w sobie narastającego płomienia frustracji. Złość i napięcie są w nas, są częścią życia, nie możemy się uwolnić od tych stanów. Istnieją jednak strategie, które mogą nas otoczyć wsparciem, kiedy jest trudno. Nas i nasze dzieci.

Strategie na rozładowanie napięcia

1. Ruch, wysiłek fizyczny

Wystarczy spacer, by dotlenić mózg i cały organizm, usprawnić pracę układu nerwowego i oddechowego, a to stanowi fundament naszej regulacji emocji. Świeże powietrze ma większe znaczenie dla naszego ducha i ciała, niż może nam się wydawać. Zapatrzenie się w niebo, poczucie struktury liścia na skórze, to wszystko ma moc ugruntowania, a tym samym stabilizacji naszego układu nerwowego.

Zamiast popołudnia w czterech ścianach, zawsze warto wybrać aktywność na zewnątrz.

2. Muzyka, taniec

Czy jest coś fajniejszego niż swobodny ruch? Taniec do muzyki, który wypełnia nasze uszy i ciała? Zapominamy jako dorośli jak cenna to wartość. Tymczasem, jak pisze Natalia Sosin–Krosnowska w swojej książce "Poczuj się dobrze"*: Taniec to jedna z najbardziej naturalnych dla ludzi form ruchu, jak chodzenie czy bieganie (…). Ludzie tańczyli od zawsze".

Taniec uwalnia napięcie z ciała, pobudza wydzielanie endorfin, łagodzi bóle, przeciwdziała depresji.

Kto zapomniał się w tańcu lub widział, jak dziecko wyzwala w nim swoją najdzikszą energię, wie, jak potężne to narzędzie.

3. Płacz, śmiech, krzyk

Wyzwolenie swoich emocji, danie im uwagi i przestrzeni, by wybrzmiały to zdecydowanie najskuteczniejszy sposób rozładowania napięcia w ciele, sprowokowanego trudną sytuacją. Najważniejsze, by nauczyć się kontrolować ten proces, tak by nie krzywdzić osób wokół siebie.

To ok, by krzyczeć, by pozwolić łzom spływać po policzkach. By głośno się śmiać! Zamknięcie swoich emocji, niesłyszenie ich, to jedna z największych bolączek współcześnie żyjących ludzi. Nagromadzone w ciele, w sercach, w końcu dadzą o sobie znać. I mogą zniszczyć wtedy wszystko, co stoi na ich drodze. Nie warto.

4. Empatyczna rozmowa, przytulenie, bliskość

Możliwość objęcia przez drugą osobę, fizyczne realne czucie ciała do ciała w uścisku, ma wpływ na regulację całego naszego systemu nerwowego.

Kiedy dzieje się trudność, uruchamia się mechanizm stresowy. Charakteryzuje się uruchomieniem różnych procesów: serce bije szybciej, więcej krwi napływa do mięśni, uruchamia się widzenie tunelowe. Takich reakcji współcześnie możemy mieć otwartych kilka jednocześnie, nigdy wcześniej czynników je wywołujących nie było tak wiele w tym samym czasie.

Obecność drugiego człowieka, wysłuchanie, ukojenie, docisk ciała do ciała to jedno z najważniejszych narzędzi, jakie możemy sobie dać. Reakcja stresowa ulega domknięciu, układ nerwowy się reguluje, wydzielają się hormony odpowiedzialne za poczucie spokoju i wyciszenia, tj. oksytocyna.

Tulcie się, całujcie, mówcie do siebie.

5. Sen

Nie bagatelizujcie znaczenia snu. Podobno człowiek umiera szybciej pozbawiony snu niż pozbawiony jedzenia. Bez snu nie ma więc życia. Niewystarczająca ilość snu, utrzymującą się długotrwale, wpływa na rozregulowanie całego układu nerwowego.

A rozregulowany układ nerwowy oznacza napięcie, nerwowość i rozdrażnienie.

6. Uważne oddychanie

Kiedy czytacie, państwo, to zdanie, myślicie: o co chodzi z tym oddechem? Przecież oddycham w każdym momencie swojego życia. Cóż, tak i nie.

Wiemy już, że oddech ma fundamentalne znaczenie dla naszego zdrowia. Widzimy, po latach badań, że oddech został sprowadzony do minimum, a jego wartość terapeutyczna jest niedoceniona.

Zamknijcie oczy, skupcie się na oddechu. Wdech, wydech. Dwa razy dłuższy wdech, wydech.

Obserwujcie, jak wasze ciało i umysł się uziemiają i dochodzą do równowagi. Nauczcie technik oddechowych swojego dziecka. Działają cuda.

*Sosin-Krosnowska, N.: Poczuj się dobrze. Kraków, 2023.