"Mamo, kiedy będę mieć rodzeństwo?". Jak rozmawiać z jedynakiem o planach (nie)powiększenia rodziny?

Jedynacy mają wiele wspaniałych cech. Są kreatywni, samodzielni, mają dla siebie całą miłość i zainteresowanie rodziców. Bywają jednak chwile, gdy brakuje im w domu kolegi, z którym mogłyby się bawić. Dlatego czasem pojawia się u nich pytanie kierowane do rodziców: "Kiedy będę mieć rodzeństwo?".

Ciekawość może rozbudzać obserwowanie kolegów w przedszkolu lub szkole, którzy mają siostrę lub brata i opowiadają o wspólnych zabawach. Częściowo może wynikać z poczucia osamotnienia, szczególnie jeśli rodzice dużo pracują, częściowo z powodu potrzeby dopasowania się do grupy.

By nie przeoczyć ważnej potrzeby dziecka, która dotyczy adaptacji społecznej oraz być z nim szczerym w stosunku do określania wartości rodziny i planów dotyczących jej powiększenia, rodzice powinni zagłębić się w to, z czego wynika potrzeba dziecka związana z posiadaniem rodzeństwa.

Jak rozmawiać z dzieckiem o rodzeństwie?

Rozmawiając z jedynakiem o chęci posiadania rodzeństwa, rodzice powinni:

• Potwierdzić potrzebę dziecka - "Słyszę, że chcesz mieć rodzeństwo i jest to dla ciebie ważne. Cieszę się, że mówisz mi o rzeczach, które cię dotykają i o których myślisz". Na tym etapie nie trzeba niczego usprawiedliwiać, ani wdawać się w dyskusję, chyba że pojawią się dodatkowe pytania.
• Odpowiadać na pytania odpowiednio do wieku - wyznania muszą być szczere, a słownictwo dobrane do wieku dziecka. Nic nie stoi na przeszkodzie, że w przypadku przyczyn biologicznych powiedzieć, że "mama nie może mieć dzieci, bo ma za mało komórek jajowych". Dzieci biorą wiele rzeczy do siebie i brak odpowiedzi może poskutkować tym, że dziecko zacznie żyć w przekonaniu, że nie jest wystarczająco dobre dla swoich rodziców albo przysparza kłopotów, dlatego nie chcą mieć więcej dzieci.
• Dowiedzieć się, dlaczego naprawdę pragną rodzeństwa - niektóre dzieci zwracają uwagę na potrzebę posiadania rodzeństwa, bo czują, że rodzice bawią się z nimi za mało, a chciałby mieć towarzysza zabaw częściej, czasami jest to chęć dopasowania się do grupy, w innych przypadkach chęć opieki nad kimś słabszym. Każda z tych przyczyn może mieć proste rozwiązanie - więcej czasu spędzanego na rodzinnej zabawie, stworzenie grupy towarzyskiej z innymi dziećmi, adoptowanie kota lub psa.
• Mówić językiem korzyści - pochwalić to, jak żyjecie teraz, jak fajny pokój ma dziecko, ile czasu możecie spędzać razem itp. Jednak nie używać argumentu, że rodzeństwo "coś odbiera", a pokazać, że fajnie jest tak, jak jest.
• Powiedzieć o swoich uczuciach - zdecydowanie warto powtarzać dziecku, że jest kochane i rodzice czują, że ono otacza ich miłością. Jeśli dla rodziców bolesny jest fakt, że nie mogą mieć dzieci, mogą powiedzieć o tym jedynakowi (odpowiednio do wieku). Dziecko poczuje się we wspólnocie, a nie wykluczone.

Jeśli pytania o rodzeństwo i odpowiedzi na nie są dla rodziców trudne, warto skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego. On będzie umiał dotrzeć do podstaw potrzeb dziecka związanych z posiadaniem rodzeństwa i pomoże rodzicom w rozmowach z nim.