"Zdrada małżonka to również zdrada dziecka". Psycholog o skutkach, o których nie chcemy słyszeć

Od kilku dni głośno jest o rozpadzie związku Sebastiana Fabijańskiego i Julii Kuczyńskiej. W wywiadzie udzielonemu serwisowi Pudelek, mężczyzna przyznaje się do zdrady swojej partnerki. To trudna i, niestety dla dziecka, medialna sprawa. Może się zdarzyć, że Bastek będzie musiał żyć w cieniu skandalu, który podzielił jego rodziców.

My zastanawiamy się, jakie skutki przynosi niewierność w rodzinach i pytamy psychologów, czy rozmawiać z dzieckiem o zdradzie partnera i przyczynach rozpadu związku?

Kiedy (i czy) powiedzieć dziecku o zdradzie?

Psycholożka dziecięca Magdalena Kietlińska tłumaczy, że rozstanie rodziców zawsze jest dla dziecka traumą, niezależnie od tego, w jakim jest wieku. Wchodzenie w szczegóły, dlaczego do niego doszło, wcale nie pomaga mu przepracować traumy, przeciwnie, może okazać się zbyt obciążające.

I odradza mówienie wprost dziecku, że jeden z rodziców dopuścił się zdrady. - Niezależnie od wzajemnych pretensji, dla dobra dziecka rodzice muszą wspiąć się na wyżyny dojrzałości. Polecam ustalić wspólną wersję i jej konsekwentnie się trzymać, najlepiej, aby ta rozmowa została z dziećmi przeprowadzona wspólnie - wyjaśnia terapeutka.

Zamiast wchodzić w szczegóły romansu jednej ze stron, warto powiedzieć, że partner/ka skrzywdziła rodzica i nie potrafi mu wybaczyć. - Jednak od obydwu rodziców powinno paść wyraźne zapewnienie, że nic z tych wydarzeń nie jest winą dziecka. Ono wciąż jest kochane zarówno przez mamę, jak i tatę - zaznacza Kietlińska.

Radzi, aby w rozmowie z dzieckiem o rozstaniu przejść do praktycznych kwestii - co się zmieni, gdzie będzie mieszkało, jak często będzie widywać rodziców, jak będą wyglądały święta i urodziny.

Magdalena Kietlińska uznaje, że wiekiem granicznym, w którym nie wdajemy się w szczegóły dotyczące rozstania, jest 12 rok życia. - Wiemy wszyscy, w jakim społeczeństwie żyjemy. Prędzej czy później, ktoś "życzliwy" zdradzi tajemnicę. Małemu dziecku raczej nie wyznajemy prawdy, sugerujemy raczej, że ktoś nie może posiadać wiedzy, co wydarzyło się między rodzicami. Starszemu nastolatkowi wyznajemy prawdę, ale nie wchodzimy w szczegóły. Jeśli dziecko dowiaduje się po latach i ma do nas pretensje, że nie znało prawdziwej przyczyny rozstania, wyjaśniamy, że wówczas było za małe, aby z nim o tym rozmawiać, że zależało nam na chronieniu go.

Dziedziczna zdrada

Niestety rany zadane przez zdradę mogą zaburzyć stabilność emocjonalną rodziców. Stąd prosta droga do parentyfikacji dzieci i uczynienia z nich swoich powierników sekretów. To bardzo szkodliwe zachowanie, które ma długotrwałe skutki dla dziecka.

Ponadto, psycholog kliniczny Ana Nogales mówiła, że w 55 proc. przypadków, dzieci z rodzin, w których zdradzano, również są niewiernymi partnerami w dorosłym życiu. Wszystko przez to, że dziecko powiela wzorzec przekazany przez rodziców.

Ponieważ dzieci traktują rodzinę jako jedność, rozstanie rodziców lub zdrada jest dla nich ciosem w poczucie bezpieczeństwa. To przekłada się na obniżenie poczucia własnej wartości, strach przed odrzuceniem, wzmożenie nieufności, tęsknotę za rodzicem.

Skutki rozstania rodziców mogą ujawnić się nawet kilka lat po rozpadzie związku. Przez cały ten czas należy jednak być blisko dziecka, a w chwili, gdy zapyta o przyczyny rozwodu, ocenić, czy jest gotowe na poznanie całej historii. Zawsze miejmy na uwadze dobrostan psychiczny dziecka.