Moje dzieci zachowują się dużo gorzej, gdy są pod moją opieką. Dlaczego przy innych są aniołkami?
Dlaczego moje dzieci najmniej "grzeczne" są przy własnych rodzicach, a np. u cioci zachowują się jak aniołki? Jest ku temu ważny powód i powinno cię to cieszyć - dziecko przy rodzicach czuje się najpewniej, dlatego czasem pozwala sobie - w mniemaniu dorosłych - na zbyt wiele.
- Dzieci, gdy cały dzień są pod opieką babci czy pań z przedszkola, gdy widzą w końcu rodziców, pozwalają sobie w zachowaniu na dużo więcej.
- Własny dom i osoby rodziców to dla malucha "bezpieczna przystań", w której mogą wreszcie być sobą i odreagować frustracje nagromadzone w ciągu dnia.
- Zamiast złościć się i krzyczeć na "niegrzeczne" dziecko, postaraj się je zrozumieć i wesprzeć - ty też czasem odreagowujesz w domu ciężki dzień w pracy.
Dlaczego dzieci dostają zupełnie innej, nowej energii, gdy tylko przekroczą próg domu i są pod opieką własnych rodziców? Jak to jest, że u babci aniołki, a w towarzystwie mamy czy taty - zupełnie odwrotnie? To dużo prostsze, niż ci się wydaje – i oznacza, że świetnie wykonujesz swoje zadanie, czyli bycie dobrym rodzicem. Nie wiesz, dlaczego?
Przy mamie wreszcie jest sobą
Najbardziej autentycznie każdy z nas zachowuje się we własnym domu, wśród ludzi, z którymi czuje się dobrze i najbezpieczniej, czyli z najbliższą rodziną. Nic więc dziwnego, że w przypadku twojego dziecka jest bardzo podobnie, prawda? Dziecko wszystkie najlepsze i najgorsze swoje zachowania zostawia dla rodziców, bo to przy nich nareszcie może być sobą.Małe dziecko wciąż uczy się funkcjonowania w świecie, często nie wie, jak zachowywać się w różnych miejscach i konkretnych sytuacjach, a dostosowywanie się do ogólnie przyjętych norm kosztuje je przez cały dzień wiele wysiłku, który wzbudza w nim frustrację.
Dziecko w domu intuicyjnie czuje bezpieczeństwo
Dla dziecka trzymanie emocji i swojej energii na wodzy jest niezwykle dużym wyzwaniem, z którym musi sobie radzić cały dzień, kiedy więc tylko przekroczy próg domu, w którym czuje się dobrze i bezpiecznie, "odblokowuje wszelkie hamulce".Jest to normalne zachowanie u dziecka, wiele dorosłych robi przecież podobnie - zdejmuje niewygodny ubiór po pracy, zakłada ubrania po domu, włącza ulubioną muzykę czy oddaje się relaksującym zajęciom.
I czuje, że wreszcie może odpocząć po całym dniu napięć. Bardzo często, gdy dziecko przebywa pod opieką babci, niani czy jest w przedszkolu, to gdy je odbieramy, może dać upust swoim emocjom, widząc rodzica.
Każdy maluch w "bezpiecznej przystani", czyli w towarzystwie mamy lub taty, zaczyna odczuwać ulgę i może w takiej sytuacji nawet zacząć histerycznie płakać czy dawać upust swoim emocjom poprzez skakanie, krzyki, wygłupianie czy złoszczenie się.
Dziecko intuicyjnie wie, że w domu i poza nim obowiązują różne reguły i normy, więc stara się do nich dopasować. W społecznych sytuacjach często też jest tak, że dziecko jest przyzwyczajone, że za dobre zachowanie jest nagradzane. I czuje intuicyjnie, gdzie może czuć się swobodniej, a gdzie trzeba jednak powstrzymać swoje emocje.
Trudne emocje dziecka… i rodzica
Kiedy dziecko zaczyna wyładowywać swoje emocje i frustracje z całego dnia, może to być trudne doświadczenie także dla rodzica. Bo nagle wydaje mu się, że maluch robi im na złość, nie chce słuchać mamy czy taty, wygłupia się i krzyczy, gdy ty go prosisz o uspokojenie się.To wszystko sprawia, że jako rodzic, to ty czujesz się zraniony i sprawdzany, gdzie kończą się twoje granice cierpliwości. Pamiętaj, że dziecko nie robi tego specjalnie, choć z boku może się wydawać, że robi ci na złość. To jego mechanizm obronny, który wie, że nie musi działać na 100%, gdy w pobliżu są rodzice zapewniający bezpieczeństwo.
Joanna Berendt, która jest szanowaną psycholożką, powiedziała: "Gdzie, jak nie w domu z najbliższymi rodzicami dzieci mają być sobą? Gdzie i komu mają powiedzieć o tym, że doświadczają trudnych emocji, że potrzebują wsparcia? Kiedy dzieci czują się bezpiecznie, doświadczają bezwarunkowej akceptacji, mogą w pełni być sobą, mogą autentycznie mówić i wyrażać swoje uczucia i potrzeby, bez nadmiernej cenzury czy dostosowywania się do zewnętrznych oczekiwań".
Pamiętaj więc, by zapewnić dziecku w jego domu atmosferę spokoju, odpoczynku, zaufania i poczucia bezpieczeństwa. Niech wie, że wszyscy domownicy są na siebie otwarci i są dla siebie nawzajem. Ucz je codziennie - i powielaj w swoich zachowaniach - empatii do drugiego człowieka i bycia wyrozumiałym.
No i powinnaś się cieszyć, w końcu twoje dziecko czuje się przy tobie najbezpieczniej na świecie, to nic, że czasem coś z tej swobody spsoci… :-)
Jak pomóc sobie i dziecku, gdy odreagowuje
Po całym dniu trzymania na wodzy swoich emocji i energii, gdy dziecko odreagowuje w domu krzykiem, płaczem, złością czy wygłupianiem się, pamiętaj, że najważniejsze to trochę zrozumienia.W takiej sytuacji porozmawiaj z nim, wysłuchaj, przytul i gdy trzeba - pociesz. Niech maluch przeżywa i nazywa swoje emocje – dzięki temu wzrośnie także jego samoświadomość.
Może cię zainteresować także:Grzeczne dzieci nie istnieją. Oto co słyszy twoje dziecko, gdy tak je nazywasz