8 dziwnych zachowań dzieci. Zobacz, co maluch chce ci przez to powiedzieć
Twoje małe dziecko wyrywa sobie włoski, wstrzymuje oddech lub uderza główką o podłogę? Rodzice często obserwują u maluchów pewne zachowania, które wydają się dziwne, niepokojące i trudne do racjonalnego wytłumaczenia. Okazuje się jednak, że dziecko robi je w określonym celu. Jakie są powody tego typu zachowań?
- Rodzice często obserwują dziwne i niepokojące zachowania u swoich dzieci.
- Czy powinniśmy się martwić, gdy dziecko wstrzymuje oddech lub uderza główką o podłogę?
- Które z tych zachowań powinniśmy przekonsultować z lekarzem?
Małe dzieci (do 3 roku życia) nabywają mnóstwo nowych umiejętności, a zarazem trudno im jeszcze zwerbalizować swoje potrzeby czy wyrazić jasno swoje uczucia. Dlatego często rodzice obserwują u dziecka zachowania, które mogą wydawać im się co najmniej dziwne.
Tymczasem stanowią one etap rozwoju, eksplorowania świata lub służą do wyciszenia emocji. Które z tych zachowań widziałaś u swojego dziecka i zastanawiałaś się, co ono może oznaczać?
1. Wstrzymywanie oddechu. Zdarza się niemowlakom, ale i 2-3-latkom, najczęściej pod wpływem silnych emocji. Gdy dziecko dostaje ataku złości, płacze, jest zdenerwowane, przestraszone lub w szoku (np. z powodu bólu, gdy bardzo mocno uderzy się) może wstrzymać oddech.
Wtedy ciało sztywnieje, a jego twarz sinieje lub blednie. Zachowaj spokój, trwa to nie dłużej niż 60 sekund. Najlepiej weź dziecko na ręce, możesz też delikatnie dmuchnąć w buzię malucha.
Takie napadowe wstrzymywanie oddechu może zdarzać się nawet do 4-5 roku życia. Choć wygląda to zwykle dość przerażająco, jest niegroźne. Jeśli jednak powtarza się zbyt często, lepiej zasięgnąć porady pediatry.
2. Ciągłe zdejmowanie ubrań. Małe dzieci nie wstydzą się swojej nagości, więc gdy jest im za gorąco lub niewygodnie, po prostu mogą zacząć się rozbierać. Często takie zachowanie rodzice obserwują też u dzieci, które w ostatnim czasie nauczyły się zakładać i zdejmować ubrania. Trenowanie tych umiejętności sprawia im radość i daje poczucie niezależności.
3. Picie wody podczas kąpieli. To element zabawy, a nie powód do zmartwień. Dla dziecka woda do kąpieli niczym nie różni się od tej pitnej, więc dziecko może uznać, że fajnie jest się jej napić, gdy akurat poczuje się spragnione.
4. Uderzanie głową np. o podłogę, ścianę lub w szczebelki łóżeczka. To czynności samouspokajające, które stosują małe dzieci. Są one związane z napięciem, które się gromadzi w maluchach, a z którym nie umieją sobie poradzić.
Takie zachowania najczęściej występują wieczorami - służą one wówczas naturalnemu wyciszeniu się organizmu po pełnym wrażeń dniu. W ten sposób z napięciem i stresem radzą sobie głównie maluszki, do 2 roku życia. U starszych dzieci te trudne emocje skierowane są już częściej na zewnątrz, w formie uderzenia, ugryzienia czy popchnięcia drugiej osoby.
5. Wpychanie przedmiotów do uszu, nosa. Dzieci lubią poznawać świat. Kiedy więc wkładają małe przedmioty do uszu czy nosa po prostu eksperymentują. Chcą sprawdzić, jak to działa i co może się z stać. Jest to normalny, ale dla wielu rodziców stresujący etap rozwoju dziecka, które trzeba pilnować na każdym kroku.
6. Jedzenie różnych dziwnych rzeczy. Dziecko pogardzi warzywami na talerzu podczas obiadu, ale z miłą chęcią weźmie do buzi piasek z piaskownicy, kamyk, kwiatka lub to, co wyciągnie z nosa.
W tym ostatnim przypadku mamy do czynienia z tzw. mukofagią. Większość dzieci po prostu z niej wyrasta, ale gdy jest nasilona warto skonsultować się z lekarzem, bo może być objawem napięcia emocjonalnego.
7. Wyrywanie sobie włosów. To czynność samouspokajająca, ale występuje zwykle u starszych dzieci (ok. 3-4 roku życia). W ten sposób dziecko może też chcieć zwrócić uwagę rodzica, gdy zauważy, że wyrywanie sobie pojedynczych włosów spotyka się z jego reakcją.
Eksperci są zdania, że u starszych dzieci wyrywanie włosów może być również oznaką ADHD, dlatego lepiej nie bagatelizować tego typu zachowania.
8. Chęć czytania wciąż tej samej książki w kółko. Słuchanie historii, którą dziecko już zna, pomaga mu uzyskać poczucie kontroli, a co za tym idzie wpływa na poczucie bezpieczeństwa.
Gdy dziecko wie, że rodzic przeczyta mu książkę przed pójściem spać i gdy wie, jak potoczą się losy bohaterów, może się zrelaksować i łatwiej mu zasnąć. Są też inne korzyści z czytania tej samej książeczki, np. dziecko uczy się słownictwa, rozumienia tekstu, rozwija zdolność zapamiętywania ze słuchu.
Może cię zainteresować także: Nie słucha, tupie i krzyczy. 7 możliwych powodów, które "zapalają" twoje dziecko
Źródło: brightside.me