Moje dziecko nie chciało wrócić do przedszkola po przerwie. Zachęciłam je jednym sposobem

Dłuższa przerwa od przedszkola zmienia bardzo dużo w życiu małego człowieka. W czasie wolnego, dziecko przyzwyczaja się do innego rytmu dnia, do większej uwagi dorosłych, do spokojniejszego tempa – bez pośpiechu i nakazów.

Dom ponownie staje się bezpieczną bazą, w której wszystko jest przewidywalne. Powrót do przedszkola oznacza dla dziecka rozstanie, hałas, zasady i konieczność ponownego odnalezienia się w codziennym rytmie.

Nie oznacza to, że w przedszkolu dzieje się coś złego. To raczej znak, że trzeba znów dostosować się do nowej rzeczywistości. U młodszych dzieci może też wracać lęk separacyjny, który wydawał się już zażegnany.

Na pewno warto pamiętać o tym, czego nie robić. Nie powinniśmy bagatelizować problemu twierdząc, że zaraz przejdzie i że przecież nic tak naprawdę się nie stało. Częstym błędem rodziców jest także porównywanie z innymi dziećmi, w stylu – "Zobacz, Marysia ładnie wchodzi na salę..."

To nie polepsza sytuacji, a tylko ją zaostrza. Dla dziecka powrót do przedszkola po chorobie czy przerwie świątecznej, to bardzo duża zmiana. Zauważmy te emocje i dajmy im szansę przeminąć.

Pomocne bywa też przypominanie stałych punktów przedszkolnego dnia – taka próba przywrócenia realiów, które dziecko dobrze zna i lubi. Wspomnienie ulubionej pani, zabawnego kolegi czy zabawki, po którą dziecko zawsze sięga.

To pomoże dziecku przywrócić we wspomnieniach elementy dające mu poczucie bezpieczeństwa. Dobrze, jeśli rozmowy o przedszkolu są krótkie i spokojne, bez nacisku. Nie chodzi w nich o przekonywanie, pokazywanie argumentów "za", ale o oswajanie i przypominanie realiów przedszkola, które dziecko lubi.

Dzieci bardzo potrzebują poczucia wpływu na daną sytuację, zwłaszcza gdy coś jest dla nich trudne. To też trochę odciąga ich uwagę. Możliwość wyboru ubrania, plecaka czy drogi do przedszkola nie rozwiąże problemu, ale może obniżyć napięcie. Podobnie działają małe, powtarzalne rytuały – przytulenie, buziak na pożegnanie. Pośpiech i presja mogą jeszcze bardziej zaognić sytuację.

Jeśli niechęć do przedszkola pojawiła się nagle, warto obserwować dziecko i przyjrzeć się sytuacji bliżej. Warto to zrobić także wtedy, kiedy opór przed placówką nie słabnie z dnia na dzień, a do niechęci dochodzą bóle brzucha, głowy czy inne objawy somatyczne. Tak silny lęk, to sygnał, że potrzebuje więcej wsparcia i rozmowy. Może także z profesjonalistą.

Pamiętajmy, że ponowny lęk przed przedszkolem to nie jest "cofanie się w rozwoju" czy robienie "na złość". To komunikacja ze strony dziecka, że jest mu źle i potrzebuje wsparcia ze strony rodzica. Bycia obok, a nie popychania gdzieś z tyłu.