Rzeczy, których nikt nie mówi o byciu mamą. Powinnaś to wiedzieć, zanim nią zostaniesz

O macierzyństwie mówi się dziś dużo, ale wciąż w bardzo wybiórczy sposób. Z jednej strony mamy romantyzowany obraz macierzyństwa, z drugiej mamę, która jest przemęczona i ciągle pije "zimną kawę".

Pomiędzy tymi narracjami giną doświadczenia codzienne, mniej spektakularne, a jednak kluczowe dla psychicznego dobrostanu kobiet. Warto je nazwać nie po to, by zniechęcać do macierzyństwa czy straszyć, ale po to, by wejść w tę rolę z większą świadomością.

Zebrałam kilka takich chyba najpopularniejszych rzeczy, o których mało kto mówi, a są ważne. Nie są to zawsze przyjemne rzeczy, ale to nie znaczy, że nie powinniśmy o nich mówić.

Macierzyństwo nie wymazuje tego, kim byłaś wcześniej. Możesz kochać swoje dziecko najbardziej na świecie i jednocześnie tęsknić za wolnością, spontanicznością czy zwykłą ciszą. Te dwie emocje mogą istnieć obok siebie i nie wykluczają się nawzajem.

Można mieć partnera, rodzinę, znajomych i wciąż czuć się samotną. Bo odpowiedzialność, ostateczne decyzje i emocje związane z macierzyństwem często zostają na barkach jednej osoby. O tym rzadko mówi się głośno.

Brak snu i ciągłe napięcie sprawiają, że reagujesz inaczej, niż byś chciała. Cierpliwość nie jest taka, jak kiedyś, empatia bywa ograniczona. To nie znaczy, że "coś z tobą jest nie tak" i że jesteś złą matką. To po prostu sygnał przeciążenia.

Macierzyństwo to nieustanne myślenie – czy dziecko jest bezpieczne, czy rozwija się prawidłowo, czy dobrze z nim postępujesz. Ten "mentalny ciężar" nie kończy się po wyjściu z pokoju dziecka ani po położeniu go spać.

Dotyk, noszenie, karmienie, brak przestrzeni fizycznej – granice bywają przekraczane, ale to wynika z potrzeby dziecka. To może być trudne, nawet jeśli bardzo kochasz bycie blisko. Po prostu jest tego bardzo dużo.

Niektóre przyjaźnie słabną, inne znikają. Związek przechodzi próbę. Ciągłe zmęczenia i próba odnalezienie się w nowych rolach może nadwyrężyć wasze relacje. To bardzo częste doświadczenie.

Nie każda mama od pierwszych chwil staje się mamą idealną. Czasem trzeba się tego uczyć i próbować. Instynkt często rośnie razem z relacją, a nie pojawia się nagle po porodzie.

Emocje są reakcją, nie oceną miłości. Złość, frustracja czy bezsilność nie odbierają ci prawa do bycia dobrą mamą.

Często to nie otoczenie, a własne oczekiwania są najbardziej wymagające. Porównania, poczucie winy, ciągłe analizowanie potrafią odebrać codzienną radość.

Zanim więc zostaniesz mamą pamiętaj, że macierzyństwo to nie jest żadna "wiedza tajemna". To przede wszystkim doświadczenie, nie podręcznikowe, ale własne. Każda z nas jest inna i inaczej odnajduje się w tej szczególnej roli.