Zimowe wpadki w ubieraniu dziecka – 6 rzeczy, które robisz źle codziennie

Zima potrafi nas zaskoczyć – jednego dnia jest sucho i słonecznie, a następnego mróz szczypie w policzki. Nic dziwnego, że w takim chaosie pogodowym łatwo o błędy w ubieraniu najmłodszych.

Jednak są pewne zimowe zasady, których nie warto łamać, jeśli nie chcemy, by dziecko marzło, przegrzewało się albo chorowało częściej niż reszta przedszkola.

Rodzic boi się, że dziecko zmarznie, więc zakłada o jedną, dwie, a czasem trzy warstwy więcej, niż trzeba. Efekt? Maluch przegrzewa się i poci, a mokre ciało w kontakcie z zimnym powietrzem wychładza się jeszcze szybciej.

To nie tylko błąd, ale i realne zagrożenie. Pasy zapinane na puszystych warstwach nie przylegają do ciała i podczas nagłego hamowania mogą zsunąć się, nie chroniąc dziecka. Zimą w aucie zawsze zakładamy cienką kurtkę lub bluzę, a ciepło zapewniamy kocem lub wkładką.

Rodzic chce, żeby stopy dziecka zawsze były ciepłe, więc zakłada skarpetki "na cebulkę". To uciska palce i pogarsza krążenie, a słabszy przepływ krwi sprawia, że stopa marznie jeszcze bardziej. Lepsze są jedne, ale porządne skarpety i odpowiednio luźne, ocieplone buty.

Wózek działa jak mini–szklarnia. W środku nie wieje, nie ma kontaktu z zimnym powietrzem, więc temperatura szybko rośnie. Dziecko często "gotuje się" pod kocem, śpiworkiem i dwiema warstwami polaru. Przegrzane dziecko jest marudne, spocone i narażone na wychłodzenie, gdy tylko je wyciągniemy.

Zima w Polsce to nie to samo, co zima na Syberii. Dziecko w grubej czapce zaczyna się pocić, a mokre włosy plus chłodny wiatr to kiepskie połączenie. Czapkę dobieramy do warunków pogodowych. Czasem wystarczy cienka bawełna, a czasem porządny polar.

Wygląda ładnie, jest puchata, więc wydaje się ciepła. Bez "oddychających" materiałów, dziecko będzie się pocić przy każdym ruchu, a wilgoć pod kurtką to niemal gwarancja wychłodzenia i dyskomfortu. Zimą zawsze liczy się funkcjonalność, a nie wygląd.