Najlepsze przyjaciółki tworzą "rodzinę po swojemu". Reakcje są skrajne

Natalie i Shelbey znają się od 14 lat i są przyjaciółkami. Dwa lata temu Natalie zaproponowała Shelbey":

– Naprawdę chcę zostać rodziną zastępczą. Chcesz to zrobić ze mną? Zróbmy to razem.

Początkowo Shelbey patrzyła na ten pomysł jak na coś szalonego, bo sama zawsze chciała mieć tradycyjne życie: partner, ślub, biologiczne dzieci. Ale – jak przyznała – "sprawy nie potoczyły się tak, jak przewidywała, więc postanowiła po prostu kochać i pomagać w wychowaniu dziecka".

Obie kobiety zostały licencjonowanymi rodzicami zastępczymi i w maju 2024 r. przyjęły pod swoją opiekę małą dziewczynkę. Jak mówią, to wspólne wartości sprawiają, że ich układ działa.

Shelbey podkreśla:

– Jesteśmy bardzo podobne w sposobie, w jaki wychowujemy dzieci – i żartuje, że "mężczyźni nie zawsze wszystko rozumieją", zwłaszcza jeśli chodzi o łagodne wychowanie.

Kobieta twierdzi też, że trudno jej wyobrazić sobie wychowywanie dziecka z mężczyzną, bo – jak tłumaczy – mężczyźni nie oferują tego samego poziomu czułości i zrozumienia, który odnalazła w przyjaciółce.

Ta historia brzmi słodko, ale specjaliści przypominają, że takie współrodzicielstwo wymaga niezwykle precyzyjnych ustaleń. Psycholog kliniczna Barbara Greenberg ostrzega:

– Współrodzicielstwo może być bardzo skomplikowane, nawet w gronie bardzo dobrych przyjaciół. Trzeba omówić wszystko – od świąt po przyszłych partnerów.

Podobne uwagi przekazała prawniczka Lara Traum, sugerując, by takie osoby miały oddzielnych prawników i przygotowały formalne porozumienie.

Jak zaznaczyła: "Mam nadzieję, że jako przyjaciele będziecie podzielać podobne poglądy i podzielać wspólne wartości, by wspólnie to osiągnąć".

Natalie i Shelbey przyznają, że bycie mamami zastępczymi całkowicie zmieniło ich życie – także miłosne.

Shelbey mówi:

– Spotykam się z kimś, odkąd zostałyśmy matkami zastępczymi, i rzeczywiście trudno to wytłumaczyć.

Z kolei Natalie otwarcie przyznaje, że randkowanie jest dla niej w tym momencie "niewarte czasu".

Mimo to kobiety spotykają też mężczyzn, którzy akceptują ich rodzinny "układ", a niektórzy nawet go podziwiają. Jak wspomina Shelbey, usłyszała kiedyś od jednego z nich: "Dziwność jest dobra. Po co być normalnym?".

Przyjaciółki ustaliły, że jeśli któraś z nich wyjdzie za mąż, jej partner musi zaakceptować życie w ich wspólnym domu. Shelbey podsumowuje to krótko: "Jeśli któraś z nas wyjdzie za mąż, partner tej osoby będzie musiał po prostu wprowadzić się do naszego domu i dołączyć do naszej rodziny. Mamy bardzo ustabilizowane życie. I tak właśnie musi być".

Co sądzicie o takim układzie?

Źródło: nypost.com