Najbardziej stresujące 15 minut dnia. Jest sposób, by poranne piekło zamieniło się w spokój

Powiedzmy to sobie wprost – poranki z uczniem to najbardziej stresujący moment dnia. To piekło, w którym nikt nie jest winny, ale wszyscy cierpią.

W teorii to wygląda zwyczajnie. Budzik dzwoni, dziecko wstaje, je śniadanie, myje zęby, ubiera się i wychodzi do szkoły. W praktyce rzadko jednak wszystko idzie "tak gładko".

Przeważnie: dziecko przeciąga się 10 minut w łóżku i nie reaguje na zawołania. Śniadanie jest "niesmaczne", albo "takie jak wczoraj". Ubranie "drapie", "jest za ciepłe", albo "wszyscy się będą z niego śmiać", a na umycie zębów nie ma już po prostu czasu. Do tego w tle słychać tykanie zegarka a czas do pierwszej lekcji skraca się nieubłaganie.

Wtedy zaczynają się pierwsze wyrzuty. "Trzeba było wcześniej wstać", "mogłeś szybciej jeść", "ile razy mam powtarzać?", "zaraz się spóźnimy"... I w ten sposób poranek zamienia się w dziką gonitwę, której nikt nie wygrywa...

Nie ma na to złotej rady, ale są rzeczy, które naprawdę działają. Warto zacząć od przygotowania wieczorem. Pakowanie plecaka, przygotowanie śniadaniówki (i włożenie jej do lodówki), wybranie ubrań i postawienie butów przy drzwiach. To małe rzeczy, ale rano to zbawienie.

Druga rzecz to... obniżenie oczekiwań. Nie ma przecież wielkiej tragedii, jeśli włosy nie są starannie uczesane, a bluza nie pasuje do spodni. Lepiej wyjść z domu 5 minut wcześniej będąc w lekkim nieładzie, niż 5 minut po czasie w wielkim stresie. Sztuka odpuszczania to naprawdę wielka rzecz.

Numer trzy – warto wstać chwilę wcześniej. Czasami nawet 10 minut różnicy to luksus. Jasne, że fajnie jest poleżeć w ciepłym łóżku, ale wstając wcześniej, mamy później więcej spokoju. Te dodatkowe minuty to bufor – bo nawet, jeśli coś nam się posypie, to nie ma poczucia, że wszystko się wali.

A jak wygląda to w waszych domach? Macie swoje sposoby na opanowanie porannego chaosu?