Matka perfekcjonistka, wyluzowana czy idealna? Rozwiąż quiz i dowiedz się, jakim typem jesteś [QUIZ]

Wszystkie chciałybyśmy być matkami idealnymi. Nie ma co do tego najmniejszych wątpliwości. Jednak to, w jaki sposób wychowujemy dzieci i jak zareagujemy na określone sytuacje, zależy od wielu czynników – od własnych doświadczeń, zasobów czy możliwości. Odpowiedz na kilka prostych pytań, odpowiedzi (a, b, c lub d) zapisz i podsumuj wynik.

a) Myślę: "Następnym razem dam mu ubranie na zmianę, nie może tak wyglądać". b) Od razu martwię się, czy nie przeziębi się skoro pół dnia chodził w brudnych ubraniach. c) Uśmiecham się – znaczy, że świetnie się bawiło. d) Robię zdjęcie i wrzucam na grupę dla znajomych z podpisem w stylu: "Artysta w akcji!".

a) Poprawiam, mówiąc: "Owszem, ale jeszcze musi się podciągnąć w…". b) Cieszę się, ale od razu zastanawiam się, czy to dobrze i czy nie jest za bardzo przeciążony. c) Dziękuję i przyjmuję komplement z dumą. d) Mówię: "No ba! Ma to po mamie!".

a) Siadam i robię plan działania krok po kroku i przedstawiam dziecku. b) Robię wszystko z nim, żeby na pewno wyszło idealnie. c) Pomagam, ale tylko wtedy, kiedy poprosi. d) Mówię: "Masz karton i flamastry, baw się dobrze!".

a) Kontroluję, co założy i z kim pójdzie. b) Zastanawiam się, czy ktoś go nie skrzywdzi. c) Pozwalam, ale pod warunkiem, że wróci o ustalonej godzinie. d) Macham ręką: "A idź, tylko baw się dobrze!".

a) Nie mogę na to patrzeć – od razu sprzątam. b) Denerwuję się, że w takich warunkach ciężko mu będzie normalnie funkcjonować. c) Umawiamy się, że przynajmniej raz w tygodniu ma być zrobiony porządek. d) Mówię: "Twój pokój, twoja sprawa".

a) Siadam z nim i zastanawiamy się, co można zrobić, by to poprawić. b) Martwię się, że skoro mu to nie przeszkadza, to tak już może zostać na stałe. c) Rozmawiamy o tym spokojnie i pytam o jego zdanie. d) Mówię: "Mogło być lepiej, ale w końcu świat się nie zawali".

a) Zajęcia dodatkowe, żeby się rozwijało. b) Zawsze chcę wiedzieć gdzie jest, z kim i jak długo tam będzie. c) Daję mu wolną ręką, niech robi to, co lubi. d) Zachęcam go do aktywności, ale według własnego uznania – może np. po prostu latać z kolegami pod blokiem.

a) Namawiam i grożę, że nie dostanie deseru. b) Martwię się, że znowu będzie głodne, a to jest niezdrowe. c) Proponuję alternatywę, ale zdrową. d) Mówię: "Nie chcesz? Twoja sprawa. Jak będziesz głodny, to zjesz".

a) Wszystko zaplanowane – od ubrań po śniadanie. b) Sprawdzam, czy dziecko nie zapomniało absolutnie niczego. c) Staram się, żeby było spokojnie i bez pośpiechu. d) Zdarza się, że czasem w piżamie odwożę dziecko do szkoły.

a) Sprawdzam trasę, godzinę i dzwonię po drodze. b) Boję się go puszczać – wolę podwieźć. c) Pozwalam, bo wiem, że sobie poradzi. d) Mówię: "Świetnie, ja w tym czasie zacznę już robić co innego".

a) To miara wysiłku i trzeba się starać. b) Martwię się, jeśli coś nie idzie. c) Ocenę traktuję jako informację zwrotną. d) Wychodzę z założenia, że oceny nie są najważniejsze w życiu.

a) Uczę je odpowiedzialności – kupię nową, ale z konsekwencjami. b) Martwię się, że się przeziębi. c) Rozmawiam o tym i idziemy po nową. d) Myślę: "Trudno, trzeba znowu kupić nową"

a) Przekonuję, że nie wolno się poddawać. b) Martwię się, że wypadnie z grupy i narobi sobie zaległości. c) Pytam o powód i szukamy rozwiązania. d) Mówię: "Ok, jak raz nie pójdziesz, to nic się nie stanie".

a) Bronię go i podkreślam, co robi dobrze. b) Przejmuję się i analizuję, biorę wszystko to ślepo za prawdę. c) Słucham, ale nie przyjmuję tego wszystkiego. d) Mówię: "Każdy ma swoje zdanie, nie obchodzi mnie to".

a) Raczej codziennie – od rana do wieczora. Mamy to ustalone. b) Często, żeby mieć pewność, że spędza czasu na głupotach. c) Tylko, jeśli to konieczne. d) Rzadko – niech samo decyduje co najbardziej lubi robić po szkole.

a) Sprawdzam każdy szczegół – od menu po regulamin. b) Serce mi pęka, że będzie daleko. c) Wspieram, żeby spróbowało nowych rzeczy. d) Myślę sobie, że to świetny pomysł – przyda nam się odpoczynek od siebie.

a) Pytam po powrocie czemu tak się stało i pouczam. b) Martwię się, że coś mu się stało. c) Daję mu pierwszemu szansę się wytłumaczyć. d) Nie reaguje. W sumie 10 minut to mniej niż akademicki kwadrans

Chcesz, by zawsze wszystko było idealne – od ocen po wygląd pociechy. Twoje dziecko ma poczucie bezpieczeństwa, ale może niekiedy czuć presję. Spróbuj czasem odpuścić. Pokaż, że nie wszystko w życiu musi wyglądać perfekcyjnie. Popełnianie błędów też jest potrzebne, bo z nich się uczymy.

Twoje motto to "lepiej dmuchać na zimne". Kochasz i chronisz, ale czasem odbierasz dziecku samodzielność. Spróbuj dać mu więcej swobody – dziecko musi doświadczać, by uczyć się odpowiedzialności.

Stawiasz na dialog i równowagę. Twoje dziecko wie, że może na ciebie liczyć, ale też ma przestrzeń do rozwoju. Dbaj o to, by w codziennym pędzie nie zatracić tej równowagi – nawet ideały potrzebują czasem odpoczynku.

Podchodzisz do macierzyństwa na luzie. Dziecko czuje wolność i swobodę, ale czasem może mu brakować granic, a dzieci bardzo tego potrzebują. Luz jest dobry, ale nie zapominaj o zasadach – one też dają poczucie bezpieczeństwa.