"Co z tym dzieckiem jest nie tak?". 6 zdań, które wyprowadzają rodziców z równowagi

Dlaczego takie komentarze ranią? Bo kwestionują nasze rodzicielstwo – coś, w co wkładamy całe serce, siły i czas. A kiedy głoszą je inni rodzice (a szczególnie matki), ból jest jeszcze większy. Przecież oni sami dobrze wiedzą, jak trudne potrafi być wychowanie dziecka.

Najczęściej słyszane, gdy maluch zachowuje się głośno, płacze, wpada w histerię w sklepie albo po prostu jest sobą – dzieckiem, które przeżywa emocje na 100 proc.

Takie pytanie sugeruje, że z dziecko jest nienormatywne, że jest "problemem" – co może być bolesne zarówno dla rodzica, jak i samego dziecka. Jak zareagować? Spokojnie, ale stanowczo. Można odpowiedzieć: "Nic. Jest po prostu dzieckiem, które przeżywa swoje emocje". To stawia granicę i pokazuje, że nie pozwalasz stygmatyzować swojego dziecka.

Pada często w komunikacji publicznej – w autobusie, pociągu czy samolocie, gdy maluch płacze lub jest zbyt głośny. Wypowiedzenie tego zdania zakłada, że dziecko można "wyłączyć" jednym gestem, jak radio. Jak zareagować? Można powiedzieć z ironią, ale też ze spokojem: "Gdybym miała taki przycisk, to bym go użyła". To przypomina, że płacz i głośne zachowanie to naturalny element dzieciństwa, a nie złośliwość.

To komunikat podszyty wyższością. Sugeruje, że obecne wychowanie jest złe, a rozmówca ma "jedyną słuszną metodę". Często pada z ust starszych osób lub takich, które same nie opiekują się dziećmi na co dzień. Jak zareagować? Można odpowiedzieć: "Wychowuję dziecko według swoich wartości i to ja biorę za to odpowiedzialność". Tak ucinamy dalsze "dobre rady" w oceniającym tonie.

To porównywanie dziecka do jakiegoś abstrakcyjnego wzorca rozwoju. Pomija fakt, że każde dziecko rozwija się we własnym tempie, a różnice są zupełnie naturalne. Jak zareagować? "Każde dziecko rozwija się w swoim rytmie i to jest w porządku". Taka odpowiedź pokazuje, że jesteś świadomym rodzicem, który nie daje się wpędzić w presję porównań.

Pytanie bardzo nieeleganckie, które sugeruje, że zachowanie dziecka jest wynikiem jakiejś jego ułomności lub dolegliwości. Ma na celu wywołanie emocji u rodzica i poczucia winy, że jego dziecko nie zachowuje się normatywnie.

Jak zareagować? Można zdecydować, czy chcesz w ogóle odpowiadać na tego typu odzywkę. Jeśli tak, wystarczy: "Dziękuję za troskę, ale to prywatna sprawa".

To zdanie pojawia się, gdy dziecko jest spontaniczne, energiczne, a ktoś interpretuje to jako brak zasad i dyscypliny. Często używane jest w sposób oceniający, by wytknąć rodzicowi błędy wychowawcze. Ludzie bardzo często mylą bezstresowe wychowanie z brakiem granic, dlatego trzeba o tym przypominać. Jak zareagować? "Wychowuję dziecko z szacunkiem, a nie strachem". To jasno komunikuje, że twój sposób wychowania jest świadomym wyborem, a nie zaniedbaniem.

Pamiętajmy, że rodzicielstwo nie potrzebuje publicznych ocen, tylko wsparcia i empatii.