Córka wróciła z przedszkola cała we łzach. Nie wierzę, że nauczycielka zrobiła taką rzecz

"Kiedy przyszłam po moją córkę do przedszkola, od razu zauważyłam, że coś jest nie tak. Zwykle witała mnie z uśmiechem, pełna energii, ale tym razem była cicha i zamyślona. Zaczęłam się martwić, widząc, jak zaciska usta i unika mojego wzroku. Postanowiłam jednak nie dopytywać jej od razu w przedszkolu. Czułam, że lepiej poczekać, aż wrócimy do domu i będziemy miały chwilę, by porozmawiać na spokojnie.

Gdy tylko przekroczyłyśmy próg domu, usiadłam z nią i zapytałam, co się stało. Wtedy zaczęła mówić, a jej głos był smutny.

'Mamo, pani w przedszkolu mnie pytała…', powiedziała, a ja poczułam, że zaraz usłyszę coś, co raczej mi się nie spodoba...

Okazało się, że podczas zajęć, kiedy temat rozmowy zszedł na majówkę, pani zapytała moją córkę, gdzie spędziła ten czas. To nie było nic szczególnego – przecież dzieci lubią mówić o wakacjach i wyjazdach. Moja córka odpowiedziała, że była na wyjeździe nad jeziorem z mamą i z wujkiem. Odpowiedź była prosta, ale dla nauczycielki to chyba było za mało. Pani nie poprzestała na tej krótkiej odpowiedzi i zaczęła dopytywać o szczegóły. Zapytała, ile wujek ma lat, czym się zajmuje, jak się poznaliśmy, a nawet chciała wiedzieć, co teraz robi mój były mąż (!). Takie pytania zaczęły być dla mojej córki niekomfortowe.

W momencie, gdy nauczycielka zaczęła dopytywać o mojego nowego partnera, stało się jasne, że granice zostały przekroczone. Moja córka nie była gotowa rozmawiać o czymś, co było dla niej wciąż bolesne. Po moim rozstaniu z jej ojcem starała się odnaleźć w nowej rzeczywistości, a temat 'wujka', szczególnie w takim kontekście, wywołał w niej niepokój.

Dziecko nie powinno być zmuszane do rozmowy o takich sprawach, zwłaszcza gdy to wciąż świeży i bolesny temat, w końcu chodzi o jej tatę i nasze rozstanie. A jednak nauczycielka wydawała się tego nie zauważać i ciągnęła temat...

Dopytywanie nauczycielki było absolutnie nie na miejscu. Takie pytania mogą mieć poważny wpływ na emocje dziecka. To, co wydarzyło się w przedszkolu, nie mogło pozostać bez mojej reakcji. Wiedziałam, że muszę coś z tym zrobić, by zapobiec podobnym sytuacjom w przyszłości. Dziecko nie powinno czuć się zmuszone do dzielenia się swoimi prywatnymi sprawami, zwłaszcza gdy chodzi o temat, który jest dla niego emocjonalnie trudny.

Nauczycielka, choć może nie miała złych intencji, przekroczyła granice, pytając o sprawy, które nie były jej ani do nich potrzebne, ani odpowiednie w tej sytuacji. Postanowiłam zgłosić tę sytuację do dyrektora, by nauczycielka zrozumiała, że nie ma prawa dopytywać dzieci o prywatne sprawy, szczególnie jeśli chodzi o sprawy tak delikatne i osobiste".

(Imiona bohaterów zostały zmienione).