Zagraj w grę umysłową, a pomożesz dziecku rozładować złość. Ta metoda naprawdę działa

Złość jest potrzebna, a nawet pożyteczna. To dzięki niej możemy rozładować napięcie i uwolnić to, co złe. Ale… No właśnie. Dorośli pozbędą się tego, co leży im na wątrobie, rzucą kilkoma przekleństwami (choć proszę, by nie padały one w obecności dzieci) i po sprawie. A te małe, bezbronne istoty męczą się, dręczą i nie potrafią się uspokoić. Jedne emocje zazębiają się z drugimi. Rozpędzona maszyna pędzi, nie może się zatrzymać.

Impuls. Chwila. Mgnienie oka. Do wybuchu emocji nie potrzeba wiele. Jeśli widzisz, że zaczyna się coś dziać (w twoim odczuciu być może niepokojącego), nie biegnij w zastraszającym tempie, by wyciszyć złość. Pozwól się wykrzyczeć, wyskakać i wyrzucić to, co w twoim dziecku kumulowało się być może już od dłuższego czasu. Dopiero na tym etapie wkrocz.

Kiedy szlocha tak głośno, że najprawdopodobniej nawet nie usłyszy tego, co do niego mówisz, zacznij… grać w grę umysłową. Robiąc coś tak niedorzecznego, ale i zaskakującego, przyciągniesz jego uwagę. Sprawisz, że płacz i krzyk przestaną być już tak "fascynujące". Zatem gramy!

Są bardzo proste. Nie potrzeba żadnych szczególnych umiejętności ani długiej instrukcji. – Zgaś światło i po prostu skacz – mówi była doradczyni zdrowia psychicznego, blogerka, Amanda Rueter.

A gdy dziecko się wyciszy, zwróci na ciebie uwagę, poproś, by wymieniło trzy rzeczy koloru czerwonego lub pięć dań, które najbardziej lubi jeść. To, o co poprosisz, nie ma żadnego znaczenia. Ważne, byś odciągnęła jego uwagę od negatywnych emocji i pozwoliła skoncentrować się na czymś innym.

Być może zastanawiasz się, jak to by miało wyglądać w praktyce. Fakt, jeśli złość przytrafi się w domu/mieszkaniu, możesz zgasić czy zapalić światło. Ale co w przypadku, gdy wybuch będzie miał miejsce w sklepie czy na środku ulicy? Wówczas możesz zastosować inną sztuczkę. Dowolną. Zacznij skakać i śpiewać, tańczyć czy podskakiwać na jednej nodze. To, co będziesz robiła, nie ma większego znaczenia. Ważne, by było to coś nieoczywistego, coś, co zwróci uwagę twojego dziecka. A kiedy uda ci się ją przyciągnąć, rozpocznij serię pytań.

Nie musisz dokładnie, krok po kroku postępować w sposób, jaki opisaliśmy. W grę umysłową możesz grać na swoich zasadach. Powinnaś tylko pamiętać o dwóch rzeczach: czymś, co zaskoczy dziecko, i pytaniach, które skłonią do myślenia. A potem po prostu bądź, przytul, złap za rękę, uśmiechnij się.

Źródło: parents.com