To miły zwyczaj spotkać się przy wspólnym stole, ale koszty zorganizowania przyjęcia komunijnego zwalają z nóg. Rozwiązaniem może być pożyczka lub całkowita rezygnacja z przyjęcia. Czy tak ciężko zrozumieć decyzję rodziców? Okazuje się, że tak. "Krewni uważają, że wiedziałam od dawna o Komunii i powinnam to lepiej sobie zaplanować. Czują się urażeni moją decyzją" – skarży się Sylwia.
"Jestem osobą wierzącą. Choć w kościele raczej bywamy, niż regularnie chodzimy, to chcę, by moje dziecko poszło do Pierwszej Komunii Świętej. Zawsze niby było oczywiste, że z tej okazji także wyprawimy córce przyjęcie. Zmieniłam jednak zdanie, a moja rodzina nie rozumie moich argumentów.
Mamy wielu bliskich krewnych i w najbardziej okrojonym składzie to aż 30 gości. Niestety nie jestem w stanie pomieścić tylu osób w naszym mieszkaniu. Nie mam także innej opcji lokalowej, została więc restauracja. W czerwcu ubiegłego roku proboszcz podał nam datę Komunii. Myśląc, że to sporo czasu za knajpą zaczęłam się oglądać dopiero pod koniec wakacji i to był mój pierwszy błąd.
W wielu miejscach usłyszałam, że już dawno nie ma terminów. Tam, gdzie jeszcze były, ceny powalały. 230-250 zł – słyszałam w słuchawce, ale na miejscu okazywało się, że trzeba będzie jeszcze dopłacić za ciasto, tort, napoje… To by oznaczało wydatek jakichś 8-9 tysięcy za wyprawienie przyjęcia i to bez żadnego wydziwiania, a gdzie reszta?
Sama sukienka do Komunii to koszt 450 zł (to nie mój wymysł, a model odgórnie narzucony), do tego dodatki, buty, nasze ubrania, opłaty w kościele. Gdy zaczęłam to wszystko sumować, okazało się, że muszę zaplanować w domowym budżecie jakieś kilkanaście tysięcy złotych za imprezę komunijną, która trwa godzinę w kościele, a potem co najwyżej cztery w knajpie.
Przecież za takie pieniądze cała nasza rodzina może wyjechać na tydzień wakacji za granicą i to w naprawdę fajnym standardzie lub mogę dzieciom zrobić remont pokoju i do tego jeszcze dokupić fajny sprzęt. Jest cała masa rzeczy, w które mogę zainwestować. Uznałam, że nie wydam prawie 10 tys. na to, by moja rodzina jedynie zjadła obiad.
Zamiast przyjęcia w restauracji zrobię obiad w domu tylko dla chrzestnych i dziadków. Resztę krewnych córka zaprasza tylko do kościoła.
Ale nawet nasi rodzice twierdzą to złe rozwiązanie, bo ‘tak nie wypada’. Nikt jednak nie pyta, skąd miałabym na to wziąć pieniądze, z czego musiałabym zrezygnować. Choć wyjaśniam im, jak wysokie to koszty i że wolę dziecku zafundować coś wartościowego, to zasłaniają się więzami rodziny i tradycją. Niestety nic do nich nie dociera.
Nie zmienię zdania, bo ten zwyczaj stał się zdecydowanie zbyt drogi. To dojenie rodziców, ot co!".
Dołącz do zamkniętej grupy rodziców na Fb! Tu rozmawiamy i wygrywamy nagrody.