Zazwyczaj przedszkola same organizują opiekę do maluchów, jednak czasem zdarza się prośba o wsparcie. Nasza czytelniczka uważa, że każdy z rodziców przedszkolaków powinien tego doświadczyć. "Taki widok w szatni otwiera oczy" – zdradza Aleksandra.
"Uważam, że im dziecko szybciej jest samodzielne, tym lepiej się czuje bez rodziców w pobliżu. Wtedy wizyty u dziadków czy adaptacja przedszkolna są prostsze. Jestem mamą dwóch dziewczynek i młodsza córka zawsze się garnęła do naśladowania dużo starszej siostry. Zresztą z mężem też staraliśmy się robić tak, by nie wyręczać dzieci. To zaowocowało!
Gdy w tym roku córka poszła do 3-latków, wiedziałam, że sobie poradzi. Już latem sama korzystała z toalety, jadła posiłki i się ubierała. Czuła się pewnie i niezależnie. I choć wydawało mi się to dość oczywiste i normalne w tym wieku, niedawno odkryłam, że nie dla wszystkich rodziców.
Niedawno padła prośba od wychowawczyni o pomoc podczas mikołajkowej wycieczki. To dość małe dzieci, które jeszcze nie mają doświadczenia w takich przygodach, więc chętnie się zgłosiłam. Myślałam, że problemem będzie chodzenie parami czy wolne tempo, tymczasem dramat zaczął się, jeszcze zanim opuściliśmy przedszkole.
Przeżyłam szok. Połowa dzieci na hasło: 'Proszę się ubrać' usiadła na ławeczce w szatni i czekała, aż zostanie obsłużona. Dosłownie! Każdemu z nich z osobna trzeba było podać element garderoby i powiedzieć, co ma dokładnie zrobić: 'Jasiu, zdejmij kapcie i załóż spodnie'. Potem to samo przy kurtce i butach, i przy czapce, i rękawiczkach... Przy kilkunastu dzieciakach trwało to wieki! A i tak połowę trzeba było ubrać jak niemowlęta, bo absolutnie nie garnęli się do samodzielnych prób.
Ja wiem, że zimowe ubranie jest dość 'trudne', jednak te dzieci mają już po 3 lata, a niektóre więcej! Przedszkolaki w tym wieku są w stanie samodzielnie się ubierać. Może jeszcze nie zapną suwaka lub guzików, nie zawiążą szalika, ale założyć kurtkę i buty powinny same.
Wystarczy przed każdym wyjściem z domu zaplanować więcej czasu i poćwiczyć. Przecież to ważna umiejętność, która ułatwi życie dziecku, ale i paniom. Bo uwierzcie, przy takiej grupie niesamodzielnych maluchów naprawdę ciężko nauczyć czegokolwiek. Aż strach pomyśleć, jak wyglądają posiłki i korzystanie z toalety.
Samodzielności uczcie w domu! Nie zrzucajcie tego na nauczycielki".