Nie próbuj ich zmieniać. 8 rzeczy, które musi zaakceptować rodzic nastolatka

Bycie rodzicem nastolatka to zupełnie inna liga niż bycie mamą i tatą niemowlaka lub przedszkolaka. To czasem dużo większe i trudniejsze wyzwania, na które wielu rodziców nie jest gotowych. Większość po latach przyzwyczajenia do problemów młodszych dzieci, które często są po prostu mniejszego kalibru (choć dla kilkulatka to zawsze jest coś bardzo istotnego i poważnego), nagle jest zaskoczonych tym, jakie rzeczy są dla nastolatka przeszkodami.

Nie oznacza to jednak, że mając w domu nastolatka, nagle zaczną cię przygniatać problemy wychowawcze, z którymi nie dasz sobie rady. Każdy etap rodzicielstwa rządzi się po prostu innymi prawami i to, że coś cię przytłacza, nie oznacza, że źle wychowujesz dziecko i jesteś fatalnym rodzicem. Oto 8 rzeczy, które musisz zrozumieć i zaakceptować jako mama/tata nastolatka:

W wychowaniu dziecka (nie tylko nastolatka) ważne jest, by zachować granicę między byciem rodzicem a przyjacielem. Ty możesz być dla dziecka przyjaciółką, pamiętaj jednak, by jego nie traktować w 100 procentach jak swojego przyjaciela. Dziecka nie wolno obarczać problemami dorosłych, którymi normalnie podzieliłabyś się z przyjaciółką – to zbyt duże obciążenie dla jego psychiki, bo i tak nie może pomóc, jeśli masz problemy np. finansowe.

Dziecko w rodzicu potrzebuje wsparcia i głosu rozsądku. Istotne są dla niego też wyznaczone granice, choć zapewne w tym wieku ich nie doceni. Podziękuje ci jednak w przyszłości, bo to elementy niezbędne do tego, by dobrze się rozwinęło.

Twoje dziecko w wieku nastoletnim zaczyna mieć coraz więcej własnych planów i wyklarowaną opinię na wiele tematów. Nie próbuj go zmieniać, nie wpajaj własnych racji, jeśli dziecko ma swoje, które są odmienne. Przecież jest oddzielną jednostką, która ma prawo mieć zupełnie inną opinię. Nakłanianie na siłę do zmiany zdania czy światopoglądu może skutkować jedynie tym, że nastolatek jeszcze bardziej będzie przeciwny zmianom. Trzeba też pamiętać o akceptacji, niezależnie od jego wyborów.

Rodzic zawsze ma więcej zadań do wykonania niż jego dziecko, nawet jeśli mówimy o nastolatku, który już wiele rzeczy robi samodzielnie. Warto dawać mu obowiązki, bo dzięki temu uczy się odpowiedzialności i buduje swoją pewność siebie (bo czuje się potrzebny), ale nie wymagaj, by dawał z siebie tyle, ile ty dajesz jako rodzic i głowa rodziny.

Dzieci niezależnie od aspiracji zawsze chcą być najlepsze i pragną, aby rodzice byli z nich dumni. Zadanie matek i ojców polega na tym, by utrzymywać w dziecku te wysokie standardy, uczyć je, że warto się uczyć, rozwijać i wciąż sięgać po więcej. A do tego wspieraj je i kibicuj mu w każdych wyborach, których dokonuje. Niezależnie od tego, czy się z nimi zgadzasz.

Bycie rodzicem czasem polega po prostu na tym, by być obok dziecka, wspierać je i wysłuchać wszystkiego, co ma do powiedzenia. Nie zawsze chce, by mu doradzać albo wyrażać swoją opinię, najczęściej wystarczy tylko bycie i słuchanie. Kiedy nastolatek przyjdzie do ciebie zdenerwowany, bo coś się dzieje w jego życiu, odłóż na bok chęć robienia wykładów i po prostu go wysłuchaj.

Bycie rodzicem helikopterem to najgorsze, co można zrobić własnemu dziecku. Daj mu poczuć samodzielność, uczyć się na własnych błędach i poczuć smak porażki, bo to elementy, które są także nieodłączne w życiowych sukcesach.

Jeśli pozwolisz mu na takie kropki już w wieku nastoletnim, twoje dziecko będzie dużo mądrzejsze, kiedy nadejdzie ten moment, że jako dorosła osoba wyprowadzi się z rodzinnego domu. To przyzwolenie na samodzielność to uczenie niezależności i pewności siebie.

Nastolatki często mówią coś w emocjach: że cię nienawidzą, że się wyprowadzą itp. Nie bierz takich słów do siebie, choć zapewne zaboli nie raz. Często tak naprawdę ich emocjami kierują burze hormonalne i zmiany, jakie zachodzą w mózgu wraz z dojrzewaniem, więc czasem lepiej niektóre ich słowa puścić mimo uszu, zamiast zamartwiać się.

Jeśli podczas rozmowy z nastolatkiem poczujesz, że jest na ciebie zły lub sfrustrowany, odpuść. Zróbcie sobie przerwę i wróćcie do rozmowy później. Po prostu powiedz: "Zwolnijmy na chwilę i wróćmy do tego później". Taki oddech da wam też pole do ochłonięcia, przemyślenia różnych kwestii "na chłodno".

Źródło: awarenessact.com