Pielęgnuj w nim empatię i dobro. 7 sposobów na wychowanie bezinteresownego dziecka

Kiedy wychowujesz dziecko, jedną z najbardziej upragnionych przez ciebie rzeczy jest to, by dać mu umiejętności, by dobrze radziło sobie w dalszym życiu, odnosiło sukcesy i było szczęśliwe. Wielu rodzicom zależy też na empatii dziecka i jego życzliwości wobec otoczenia.

Do pewnego wieku naturalnym odruchem dziecka jest stawianie siebie w centrum świata. Od pewnego wieku jednak warto uczyć dziecko zachowań, które są bezinteresowne, uczciwe i dobre. Jeśli tobie również zależy, by dziecko kierowało się dobrocią, wykorzystaj na tych 7 wskazówek:

Jeśli zauważysz, że dziecko robi coś miłego, dobrego dla innych, wykazało się empatią wobec kogoś, chwal każdy taki gest i mów mu o tym, jak dumna jesteś z jego wrażliwości. Ta wiedza, że rodzic jest dumny z jakiegoś zachowania, sprawia, że dzieci chętniej powielają takie czynności. Ważne jest też uświadamianie ich, że bycie życzliwym i empatycznym powinno być bezinteresowne, bo wtedy przynosi najwięcej satysfakcji.

Dzieci, które posiadają w domu obowiązki, czują się potrzebne, ważne i kochane. Wydaje się to dosyć pokrętne, ale tak naprawdę chodzi o to, że maluch, który robi w domu nawet proste czynności, ma poczucie, że jest potrzebny i użyteczny. Kiedy dziecko jest zaangażowane np. w przygotowanie posiłku, uczy się robienia miłych rzeczy dla innych. Doceniaj to i chwal za pomoc.

Dzieci obserwują dorosłych i to rodzice są dla nich pierwszymi osobami, które projektują im, jak warto i trzeba się zachować. Kiedy maluch widzi empatyczne i bezinteresowne zachowania mamy/taty wobec innych, sam również będzie starał się podświadomie zachowywać w taki sposób. Zachęcaj też dziecko do empatii, np. kiedy widzicie, że jakieś dziecko płacze na placu zabaw, podejdźcie do niego i pocieszcie je. Porozmawiajcie o tym, jak się musiał czuć tamten maluch, opowiedz swojemu dziecku o emocjach i nazwij je.

Ważne jest, aby nauczyć dziecko, aby nie było obojętne na innych. Ucz je okazywania szacunku innym, dziękowania i proszenia o wybaczenie, kiedy coś pójdzie im nie tak, jak powinno.

Podstawowym sposobem wychowania bezinteresownego dziecka jest modelowanie właściwego zachowania. Dzieci uczą się na przykładach. Ważne jest, by rodzice dawali swoim zachowaniem przykład dzieciom, bo kiedy dziecko widzi twoje bezinteresowne zachowanie, samo również będzie dążyło do tego, by tak czynić.

Przepraszanie dziecka dla niektórych może być trudne. Wielu rodzicom wydaje się, że żeby zachować autorytet, dziecko musi uważać ich za silnych. A ci, którzy są silni, nie przepraszają, bo to okazywanie słabości. Nic bardziej mylnego. Rodzice, którzy umieją przeprosić swoje dzieci, okazują im w ten sposób szacunek, uczą pokory i życzliwości wobec innych. Kiedy ty umiesz przepraszać, twoje dziecko w ten sposób również tego się uczy.

Wiąże się to trochę z poprzednim punktem. Rodzic w związku z tym, że jest dorosły, zazwyczaj ma też więcej fizycznej i psychicznej siły niż dziecko. Nie wykorzystuj swojej przewagi nad kilkulatkiem, bo traktowanie go z wyższością lub manipulacja wpływają negatywnie na jego psychikę. Uczą go też, że on sam również może słabszych traktować z wyższością, co jest zaprzeczeniem dobroci, życzliwości i empatii.

Źródło: awarenessact.com