Kłócicie się przy dziecku? To wcale nie jest złe, ale pamiętajcie o tych 4 żelaznych zasadach

Unikamy sprzeczek

W wielu współczesnych domach konflikty rozwiązuje się poza dziecięcą świadomością. Chcemy uchronić potomstwo przed oglądaniem rozzłoszczonych rodziców. Kilkulatkowi trudno realnie ocenić, jak poważna jest sytuacja i to, co my traktujemy jak niewinną różnicę zdań, w oczach dziecka wygląda na awanturę.

Podejście na pierwszy rzut oka logiczne i rozsądne, bo jeśli sporów jest dużo, to w oczach dziecka związek (każdy) jawi się jako ciągła walka. To w przyszłości może skutkować unikaniem głębszych relacji, właśnie w obawie przed życiem w ciągłej kłótni. Jednak ukrywanie wszelkich różnic zdań przed dzieckiem wcale nie jest najlepszym rozwiązaniem.

Dzieci, których rodzice sprzeczają się wyłącznie na boku, mają wyidealizowany obraz relacji partnerskich. Często odrealniony. W przyszłości każdą różnicę zdań będą odbierać jak atak na siebie, bo w domu przecież tak nie było. Ba nawet sprzeczka między rodzicami, która w końcu trafi się, może jawić się jako prawdziwy, niespotykany dotąd koszmar. Więc jeśli zdarzy wam się pokłócić przy dzieciach, warto pamiętać o kilku rzeczach.

1. Pokażcie zakończenie

Jeśli dzieci są świadkami ostrej wymiany zdań między rodzicami, pokażcie im też, że dochodzicie w końcu do porozumienia. Warto ustalić zasadę, że nie kładziecie się do łóżka skonfliktowani. Umówmy się, większość naszych sporów w związku dotyczy drobiazgów. Zwróćcie uwagę dzieci, że każde z was musiało trochę odpuścić, żeby zakończyć spór.

Dorosłe życie to często sztuka kompromisu, a na pewno nie może zabraknąć go w związku partnerskim. Wytłumaczcie dziecku, że nawet ludzie, którzy się kochają, nie zawsze muszą się zgadzać. Sztuką jest nie ranić drugiej strony i nawet w złości zachować szacunek do rozmówcy. A potem znaleźć porozumienie i nie chować urazy. Dla dzieci to cenna lekcja.

2. Dziecko w epicentrum

Choć wydaje ci się, że kłótnia zupełnie nie dotyczy dziecka i jest ono tylko obserwatorem, to pamiętaj, że maluchy są z natury bardzo egocentryczne. To zupełnie naturalne, że dziecko, które na co dzień jest traktowane, jako priorytet, w każdej chwili czuje, że jest w centrum wydarzeń. Także tych nieprzyjemnych.

Dlatego nawet jeśli spieracie się o to, co kupić szwagrowi w prezencie ślubnym, dziecko zamiast słów odbiera emocje. Nie zdziw się, jeśli się rozpłacze. Wiele dzieci szuka winy za kłótnie rodziców w sobie. Zapewnijcie malucha, że nie jest winne waszemu nieporozumieniu. Dajcie mu przestrzeń, aby opowiedziało, co czuło. Pokażcie, że niezależnie od wszystkiego obydwoje je mocno kochacie.

3. Unikaj chwytów poniżej pasa

W złości mamy tendencje do wypominania sobie zamierzchłych dziejów i generalizowania. Absolutnie musisz się tego wyzbyć. Zatrzymaj się i ustal sama ze sobą, co tak naprawdę cię zdenerwowało i nie zbaczaj z tematu. Co innego jest przedyskutować z szacunkiem do rozmówcy bieżący problem, a co innego wbijać sobie szpile.

Absolutnie nie angażuj dzieci w kłótnie. Tu nie powinny być ani argumentem, ani sędzią. "No powiedz Marcinku, ile razy czekałeś na tatę w tym tygodniu w świetlicy? Tatuś wiecznie spóźniony prawda?". Dziecko nie może być odpowiedzialne ani za wasz związek, ani za relacje z żadnym z rodziców. A tu szukamy w Marcinku świadka w sprawie. Tyle że cokolwiek Marcinek nie powie, to będzie źle.

Dzieci nie powinny się wychowywać w odrealnionym, perfekcyjnym środowisku. Ale zdecydowanie nie powinny też być zmuszane do obierania strony, któregoś z rodziców, czy zmuszane do wysłuchiwania żali, które nagromadziły się między wami przez kilkanaście lat związku.

4. Oczyszczaj atmosferę

Gromadzenie w sobie złości, bo nie chce ci się mówić o tych skarpetkach zostawionych na kanapie, sprawi, że w końcu wybuchniesz. Drobne niesnaski najlepiej omawiać od razu, szukać rozwiązań. Miarka zwykle przebiera się, kiedy mamy kiepski dzień, a wtedy łatwo się zapętlić i kąsać na oślep (patrz punkt 3).

Umówcie się z partnerem, że nim pójdziecie spać, przedyskutujecie, co dobrego, a co złego było w ciągu tego dnia. Unikniecie narastających złości. Warto też zachęcić dziecko do takich dyskusji. One nie tylko pomagają zmniejszyć napięcia, ale też lepiej poznać swoich bliskich.