Zjazd absolwentów otwiera wrota do piekieł? Oto dlaczego 20 lat później nadal zazdrościsz Kasi z IIB

Tłumaczy mi to wszystko znajoma i właściwie nie sposób się z nią nie zgodzić. Mówi się, że media społecznościowe wpędzają nas w kompleksy, a profile instagwiazdeczek sprawiają, że tęsknimy za życiem, którego nigdy nie mieliśmy i (niestety auć) prawdopodobnie mieć nie będziemy.

Najbardziej zazdrościmy znajomym ze szkoły

Dla wielu z nas jednak instagramerska bańka razi sztucznością z kilometra. Zresztą zazwyczaj nie porównujemy się do osób, które mają zupełnie inną historię życiową niż nasza. W pracy nie zastanawiamy się raczej, czy zarabiamy tyle, co szef lub pani sprzątająca biuro, zastanawiamy się, czy koledzy na tym samym stanowisku nie zarabiają więcej i co zrobić, żeby być lepsi niż oni.

– Po pierwsze przyjaciołom życzę jak najlepiej, co oczywiście nie znaczy, że nie mogę im pozytywnie zazdrościć. Jednak znam też ich historie – wiem, ile pracy kosztował moją przyjaciółkę awans, że starała się o dziecko dwa lata, że schudła, bo regularnie ćwiczyła i nie raz nie dwa rzucała dietę – tłumaczy mi Anna.

Dlaczego aż tak boli nas sukces Kasi z III B? Co ma w sobie Anka z II D, że jej zdjęcie z wakacji mrozi nasze poczucie wartości bardziej niż widok przepuszczonych przez instagramowe filtry pośladków Wieniawy na Zanzibarze?

Zamiast klasowego spotkania – Facebook i Insta

Pokolenie naszych rodziców mogło posłuchać o sukcesach swoich szkolnych znajomych na popularnych "spotkaniach po latach". Jedna impreza demaskowała, jak przez wszystkie lata zmienili się nasi szkolni koledzy i na żywo trudno było ukryć mankamenty wyglądu. Za to każda pochwała mogła być brana na wyrost.

Podsumowując przykładowa Dorota mogła pochwalić się albo pierścionkiem zaręczynowym albo rozwodem z mężem. Żadna wersja nie musiała być prawdziwa, a po imprezie zazwyczaj słuch o dawnych znajomych ginął.

– I to było zupełnie zaskakujące doświadczenie. Bo ludzie, których w sumie często nie widziałeś od kilku lat, nagle pojawiają się na twoim monitorze i widać, kto jak sobie poradził w życiu. Kto zmienił fryzurę, kto ma jakiś dom, kto jeździ na wakacje do Ustki, a kto do Grecji. Kto jest singlem, a kto ma kochającą rodzinę i dzieci. Generalnie – social media obnażyły cały rocznik, całą moją klasę. Jest raczej dla każdego jasne, kto co osiągnął w życiu, kto został w rodzinnym mieście, kto wyjechał, po prostu wszystko – dodaje.

Dorośli nie wyszli ze szkoły

Przyznajcie, że zwrot "jasne jest, kto w życiu osiągnął sukces" jest dość... przerażający. Boimy się zaglądać na konta znajomych ze szkoły, bo to właśnie szkoła nauczyła nas nieustannej rywalizacji i porównywania. Wszyscy uczeni byliśmy, że startujemy z podobnego poziomu, więc mamy równe szanse.

– Absolutna prawda, że porównuje się do tych osób. Niby do ludzi ze studiów też, ale... mniej. Na studiach to mimo wszystko zgraja ludzi, która przyszła na te studia w tym samym celu, co ja. Tym ludziom nie zazdrościsz, nie porównujesz się, z nimi nie rywalizujesz.
Inaczej ze znajomymi ze szkoły, to są osoby, z którymi dorastałeś. Są wśród nich twoi szkolni przyjaciele, wrogowie, pierwsze miłości, dziewczyny które cię odrzuciły i ludzie, którzy się z ciebie nabijali od dziecka – i jeśli ci się udało, a oni stoją w miejscu – to dopiero jest frajda – dodaje Marcin.