Chcesz, żeby twoja córka była dzielna, jasno wyrażała swoje zdanie i pokonywała wszelkie przeciwności losu? Wiele zależy od tego, jak ją wychowasz, jednak o jej sile może przypominać też jej imię. Oto 7 propozycji imion prawdziwych kobiet-wojowniczek, które mogą stać się patronkami waszych córek.
Historia tej rzymskiej wojowniczki została opisana w mitologii italskiej. Jej ojciec — władca Wolsków został wygnany z własnej krainy. Uciekając ze swoją córką, obiecał bogini Dianie, że jeśli uda mu się zbiec, to poświęci swoją córkę w ofierze. Ostatecznie ojciec i dziecko uciekli, a Kamila została słynną łowczynią i wojowniczką.
Była nazywana również ludzkim odpowiednikiem Diany. Jej losy zostały opisane także w "Eneidzie" Wergiliusza. To właśnie ona podjęła walkę z Eneaszem. Na kartach utworu została przedstawiona jako dziewczyna, która po tafli wody biegła tak szybko, że nie zmoczyła nawet stóp.
2. Joanna — dziewczyna w męskim ubraniu
Nazywana także Dziewicą Orleańską. Podczas wojny stuletniej stanęła na czele armii francuskiej i w kilku z nich zwyciężyła. Joanna walczyła w męskim ubraniu, będąc w niewoli, chciała się w ten sposób uchronić przed brutalnością i gwałtem.
Młoda kobieta zmobilizowała zwykłych ludzi do walki, dzięki temu zdobyła kolejne twierdze. Przeciwstawiła się także Janowi Orleańskiemu, który chciał zamknąć bramy miasta. W walce wykazała się odwagą i pewnością.
Została spalona na stosie w wieku 19 lat. Po 24 latach od jej śmierci Kościół Katolicki zrehabilitował się i wkrótce uznał ją za świętą.
3. Grażyna — kobieta w zbroi
To bohaterka ze słynnego poematu Mickiewicza. Grażyna była kobietą w dojrzałym wieku, wciąż niezwykle piękną. Poza tym wolała raczej "męskie" zajęcia: władała mieczem czy strzelała z łuku.
Ostatecznie, przebierając się za swojego własnego męża, który był księciem litewskim, stoczyła bitwę przeciwko krzyżakom, w której poległa. Przez własnego małżonka w poemacie została określona jako "niewiasta z wdzięków, a bohater z ducha".
4. Teofila — "wilczyca kresowa"
Teofila Chmielecka była żoną słynnego obrońcy kresów Stefana Chmieleckiego. Zajmowała się gospodarstwem domowym, ze służbą postępowała wyjątkowo szorstko.
Najbardziej jednak ceniła momenty, w których mogła walczyć u boku swojego małżonka — to właśnie tam nabrała hartu ducha i męstwa. Wśród Tatarów budziła szacunek. Nazywana była "wilczycą kresową". Mówiono o niej, że jest równie dzielna, jak mąż, ale bardziej stanowcza i okrutna.
5. Judyta — kobieta, która odcięła głowę wodzowi
Jej historia została opisana w biblijnej Księdze Judyty. Gdy wojska asyryjskie napadły na Izrael,a wódz izraelski rozpoczął oblężenie, przestraszeni Izraelici nie wiedzieli co zrobić. Wówczas Judyta postanowiła, że obroni swój lud.
Tym razem kobieta nie rozgromiła wojsk orężem, ale zdecydowała się nad podstęp. Udała się do wodza Asyryjczyków i oznajmiła, że uciekła z oblężonego miasta, chcąc ocalić własne życie.
Ów wódz zakochał się od razu w przepięknej kobiecie, a kiedy spał Judyta odcięła mu głowę i wywiesiła na słupie, by wszyscy Asyryjczycy mogli ją zobaczyć. Wojska pozbawione wodza rozpierzchły się, a Izraelici rozgromili uciekających.
6. Agnieszka — czarna dama
W XIV wieku w Szkocji żyła hrabina Dunbar, która z powodu ciemniejszej cery nazywana była Czarną Agnieszką. Podczas nieobecności jej męża zamek został oblężony.
Wówczas Czarna Agnieszka postanowiła obronić swoje terytorium. Razem z innymi damami dworu zorganizowały obronę zamku - kobiety ubrane w najlepsze suknie chusteczkami odkurzały części zamku. W ten sposób wyśmiewały nieskuteczny ostrzał zamku.
7. Katarzyna - "córka nieprawości"
Choć jej włosy były bardzo jasne, Katarzynie Sforzy daleko było do anioła. Nazywana była "tygrysicą z Forli", czy "nasieniem diabelskiego węża". Córka księcia Mediolanu została uwięziona w cytadeli.
Wówczas szantażowano ją, że uśmiercą jej dzieci, lecz ona stwierdziła: "Mogę urodzić sobie nowe". Po trosze szalona księżna przez całe swoje życie pozostała okrutna i nieubłagana. Władała nie tylko orężem, ale potrafiła także zbombardować miasto.