"Cukru naszego powszedniego daj nam dzisiaj!". Jak franciszkanie walcząc o religię, pogrzebali naukę

Post franciszkanów cieszy się ogromną popularnością. Prezentuje się przed nami ideologiczno-dietetyczny miszmasz. Dowiadujemy się bowiem, że "zwyczajni katolicy" jedzą mięso, lubią cukier i strzelają do siebie z zabawkowych pistoletów. Hm. A jeśli katolik jest na bieżąco z zaleceniami WHO i rezygnuje z cukru? To nie jest już zwyczajny?

Albo, jeśli w zabawie plastikowym pistoletem widzi element oswajania dziecka z przemocą? Lub tak zwyczajnie mu się to nie podoba? Nosi już piętno "niezwyczajnego"?

Cóż, próżno doszukiwać się logiki w tym przekazie. Jak dowiadujemy się od autorów: "post powstał niejako w odpowiedzi na coraz silniejsze tendencje promocji wegetarianizmu i weganizmu pod płaszczykiem domniemanych religijnych wymogów. Należy zachować dystans i asertywność wobec herezji głoszonych np. przez P. Hołownię".

Na pytanie czytelników, o jakie herezje chodzi, dostajemy cytat: "Hołownia: Jezus stał się zwierzęciem". To oczywiście wypowiedź wyrwana z kontekstu. Gdyby w ten sposób zacząć cytować Biblię, to dopiero byłby kłopot...

Franciszkanie sprzeciwiają się dopisywaniu religijnych korzeni bezmięsnej diecie. W porządku. Jednak co w tym zestawieniu robi cukier i dziecięce zabawki? To sugestia, że autorzy plakatu widzą zagrożenie dla wiary we wszystkim, co odbiega od obyczajowej normy sprzed dekad. Bo kiedyś tak było i nikt od tego nie umarł. To bardzo niebezpieczne myślenie.

Mleko roślinne w diecie, soczewica zamiast schaba i ksylitol zamiast cukru to w opinii publicznej moda milenialsów przewrażliwionych na własnym punkcie. To "lewackie", a jeszcze nie tak dawno "hipsterskie" fanaberie. Mieliśmy okazję się o tym przekonać, chociażby po premierze odcinka serialu Rodzinka.pl, w którym to Kożuchowska nakarmiła swoja serialową wnuczkę serkiem z malinami i cukrem. W komentarzach tylko hejt i krytyka w kierunku bohaterki, która zwróciła teściowej uwagę.

Z danych WHO wynika, że jeśli nie zaczniemy interweniować, w 2025 roku na świecie około 70 mln dzieci do 5. roku życia roku będzie miało nadwagę. Co więcej, 12 milionów dzieci będzie miało kłopot z tolerancją glukozy, 38 milionów (!) z otłuszczeniem wątroby, 27 milionów zachoruje na nadciśnienie, a 4 miliony zachoruje na cukrzycę typu 2.

Naukowcy z Uniwersytetu Harvarda wykazali, że szkodliwe skutki diety bogatej w cukier zaczynają się jeszcze przed narodzinami i dają o sobie znać w okresie dorastania – chodzi o niższe wyniki w testach poznawczych, dotyczących pamięci i zdolności rozwiązywania problemów.

Czy w obliczu tych faktów – nie wierzeń i idei – etyczne jest promowanie jedzenia słodyczy? I to przez Kościół, który u wiernych ma autorytet? Odpowiedź jest zbędna.

Odstawianie mięsa w dzisiejszych czasach to nie tylko wybór natury ideologicznej. To wybór ekonomiczny: zdrowe mięso jest drogie. Ekologiczny: produkcja mięsa emituje więcej gazów cieplarnianych na świecie niż transport!

Rezygnowanie z mięsa nie musi być zatem wynikiem mody, czy wiary. Coraz częściej bywa po prostu rozsądnym wyborem.

Franciszkanie, definiując katolika, jako tego, który lubi schaboszczaka zagryźć serniczkiem, promują niebezpieczne wzorce, z których dawno powinniśmy wyrosnąć, biorąc przykład z przyjaciół z południa (dieta śródziemnomorska została oficjalnie uznana za najlepszą dla zdrowia). "Jestem zwyczajna, bo jadam mięsko i lubię cukier" to nie jest "dążenie do prawdy". To dążenie do cukrzycy, zawału i otyłości.